De zomervakantie, deel III

Het derde deel van mijn update over de zomervakantie. Het zou natuurlijk heel fijn zijn als ik kon zeggen dat ik alle punten van mijn to do-list heb kunnen afstrepen, of op zijn minst de helft van de punten. Maar nee, ik moet mezelf hier toch echt in teleurstellen. Ik heb het derde boek uit (Jane Costello – Tuurrrlijk, een heel leuk boek!), maar met de rest ben ik erg lui geweest. Ik ben absoluut nog van plan om in ieder geval de docentengids nog uit te lezen zodat ik de schoolregels weet, maar of het me ook gaat lukken om een idee voor een verhaal uit te werken, om alle flairs uit te lezen of om de administratie te ordenen (haha, dat neem ik me al drie jaar lang voor, wat dacht ik nou zelf?)… Nee, dat denk ik niet. Misschien komt dat ook door mijn nieuwe missie.

Mijn nieuwe missie? Hardlopen. Het begon allemaal toen ik geen fiets had toen ik bij mijn vader in huis was. Mijn OV-kaart was niet meer geldig (ik had geen zin om de volle prijs te betalen voor een stukje met de tram, zo verwend ben ik in die drie jaar student-zijn wel geworden…) en er was niemand om me naar huis te brengen. Wat doe je dan? Lopen. Gelukkig woon ik, volgens Google Maps, op een afstand van 2,2 km van mijn ouderlijk huis vandaan, dus dat was wel te doen. Binnen een half uur was ik thuis. En wat een lekker gevoel was dat. Dat stukje lopen deed ik steeds vaker, afgelopen weekend zelfs met vier liter bier onder mijn armen. Ja, echt waar. Laatst liep ik hetzelfde stuk met mijn vriend en toen besloten we het wandelen even af te wisselen met een beetje hardlopen. Ondanks mijn afzakkende spijkerbroek en mijn afgetrapte gympies was dat best lekker!

Gisteren tijdens het winkelen liepen we langs de sportwinkel. Vanwege de pijn in mijn portemonnee vond ik dat ik het best kon doen op die oude gympen en ik had ergens nog wel een broek en shirt liggen die ik kon gebruiken. Tot ik bedacht dat dat voor mij geen goede motivatie is. Ik schakelde om en mijn motto werd: “Als ik er veel geld aan uitgeef, dan is het zonde als ik die spullen niet ga gebruiken. Door dure schoenen, nieuwe kleding en sportsokken te kopen móet ik dus wel rennen!” ’s Avonds downloadde ik als extra stimulans ook nog de stem van de Belgische vrouw die mij gedurende dertig afleveringen helpt om door te zetten. Er kon dus niets meer mis gaan.

Behalve dan mijn conditie die enorm tegenzit, en de snikhete zon die op mijn lichaam brandt. Vanochtend heb ik mijn eerste rondje gedaan en na twee minuten liep het zweet al over mijn rug. Ik heb de stem af en toe op pauze gezet en wat meer gewandeld dan eigenlijk mocht, maar hé, ze zei zelf dat ik vooral op mijn eigen tempo moet hardlopen, en als mijn eigen tempo nu toevallig 5 km/h is…

Liefs!

# De zomervakantie deel I
# De zomervakantie deel II