'Je moet me even wat moed inpraten, ik heb klas 1k weer,' zei ik aan het einde van de pauze tegen mijn vriend a.k.a. mijn favoriete collega. Uiteraard is de naam van de klas verzonnen, ik heb de klas nu vernoemd naar 1-kutklas. Creatief! Achteraf bleek het inpraten van moed niet nodig te zijn, de les ging namelijk best goed. En waarom? Ik was duidelijk.
Vorige week merkte ik dat in deze klas één ding geweldig goed werkt. Duidelijk zijn. Duidelijk zijn in het vertellen van de regels, maar ook duidelijk zijn in het vertellen van de consequenties. Daarom begin ik de les tegenwoordig met het benoemen van de regels.
"De regels binnen deze vier muren zijn niet anders dan de regels tijdens de lessen vorige week, maar toch ga ik ze herhalen. Zo wordt jullie geheugen weer even opgefrist. Jullie zijn stil tijdens de uitleg, jullie blijven van elkaars spullen af, jullie steken je vinger op als je iets wilt vragen of zeggen en jullie maken geen rare geluiden om de aandacht van elkaar te trekken. Als je één van de regels overtreedt, breng je de rest van het lesuur door bij de afdelingsleider en ga je daar verder met het maken van je huiswerk. Dus even een korte herhaling: stil zijn, afblijven van elkaar spullen, vinger opsteken en geen rare geluiden maken."
Tijdens de les van vandaag zag ik echt wel dat leerlingen moeite hadden met de regels. De klas zit vol leerlingen die te pas en te onpas commentaar willen geven en even hun stem willen gebruiken. Toch ben ik stiekem wel trots op ze. Ik heb er één leerling uitgestuurd, eigenlijk geheel tegen mijn zin in. Hij riep het antwoord door de klas zonder zijn vinger op te steken. In een willekeurige klas zou ik hem een compliment geven voor het goede antwoord met daarbij de waarschuwing om in het vervolg één van zijn tien vingers op te steken, maar in deze klas moet ik consequent zijn in het naleven van de regels.
En af en toe moet ik dan iemand tegen mijn zin in wegsturen...
Liefs!
Lastig is dat soms hé, consequent zijn, had het van de week ook nog, leerlingen waren een toets aan het maken, iemand begon te praten waarop ik hem herinnerde dat we tijdens de toets niet praten en als hij het weer doet hij gelijk klaar is en een 1 krijgt. Even later hoorde ik uit die zelfde richting weer geluid maar wist niet zeker wie het was, dus even duidelijk gemaakt dat het voor iedereen geldt. En slechts enkele minuten later probeert die zelfde leerling contact te zoeken met zijn buurman, tja toen moest ik mijn genoemde consequentie wel waarmaken, ook al heb ik liever dat hij zijn toets gewoon maakt en een redelijk cijfer haalt.. maar goed misschien heeft hij het nu voor altijd afgeleerd.. En even later betrapte ik nog iemand op het stiekem gebruiken van een rekenmachine, tja was duidelijk gezegd dat dat niet mocht, en toen moest ik alle goed bedachte smoesjes weerstaan en gewoon consequent ook deze leerling een 1 geven (en het is zo'n goede leerling AARGH)
BeantwoordenVerwijderen