10... dingen waar ik deze vakantie van moet genieten

De vakantie is nu een paar dagen bezig, maar het vakantie-idee heb ik nog niet heel erg gehad. Ik schrijf dit nu op dinsdagochtend. Normaal gesproken heb ik drie dagen weekend, de afgelopen dagen voelden daarom ook gewoon echt als een weekend. Mijn vriend sprak me gisteren wel ernstig toe dat ik dit keer wel echt van mijn vakantie moet genieten (ik maakte namelijk een opdracht voor het afstuderen van mijn zusje, en in de vorige vakantie maakte ik een opdracht voor het afstuderen van een vriendin, sst!). Daarom heb ik nu een lijstje met tien (kleine) dingen waar ik deze komende anderhalve week echt van moet genieten.

 

Tien dingen waar ik deze vakantie van moet genieten:

1. Uitslapen is fijn, maar deze vakantie zet ik elke dag mijn wekker op 8 uur. Tot nu toe ben ik elke keer voor de wekker wakker geworden en dat heeft er tot nu toe altijd voor gezorgd dat de dagen heerlijk lang duurden!

2. Een boek lezen in de bibliotheek, want dat blijft mijn favoriete leesplek

3. In bad met een (ontzettend dure) bruisbal van Lush. Ik dacht altijd dat ik geen bad-mens was, maar elke keer dat ik in een hotel ben, ga ik toch in bad. Voor komend weekend, een hotelletje in Limburg, heb ik ruim €7,- uitgegeven om één keer heel luxe in bad te kunnen. Soms mag je jezelf verwennen.

4. Scooter rijden zonder jas. Het is nog niet heel warm buiten, maar maandag heb ik al zonder jas op de scooter gezeten. Ik had wel een hele dikke, warme trui aan, anders was het echt niet te doen.

5. Een wandeling door de duinen.

6. Een nieuw boek kopen. Ik heb mezelf een verbod op gelegd, pas na het lezen van vijf oude boeken mag ik een nieuw boek kopen. Deze vakantie lees ik mijn 25e boek van dit jaar uit, dus ik mag weer...!

7. How I Met Your Mother kijken op mijn iPad...

8. ... met een Chai Tea Latte of een blikje Coca Cola Cherry, mijn lievelingsdrankjes op dit moment!

9. Mijn scooter schoonmaken. Alles waar het woord 'schoonmaken' in voorkomt, vind ik verschrikkelijk, maar nu moet ik er echt aan geloven. En het resultaat zal verbluffend zijn, want op dit moment staat mijn scooter al zo'n paar weken onder een boom en je kunt raden wat er allemaal op zit.

10. Geen stress. Nu heb ik ook niet meer zo heel veel stress tijdens het werken, maar in de vakantie ben ik écht stress-vrij en daar ga ik enorm van genieten!

 

Jullie ook een fijne vakantie!

 

Liefs! 

Dag uit mijn docentenleven #14

Afgelopen vrijdag was de laatste lesdag voor de vakantie. En wat voor een dag! Ik werkte tot half twee en ik heb tot die tijd van alles bijgehouden.

Vrijdag 25 april 2014

5.55 Goedemorgen! Het is zo fijn dat ik, nu ik met de scooter naar mijn werk ga, nog een kwartier langer kan blijven liggen. Daar maak ik dankbaar gebruik van.

6.11 Ik ben vandaag het eerste uur vrij, maar ik wil heel graag zo snel mogelijk naar mijn werk toe. Gisteren ben ik vergeten mijn postvak te openen, terwijl daar het schema al in ligt voor de tafeltjesavond. Heel stom, maar ik wil graag zo snel mogelijk weten hoe het schema er uit ziet…

6.13 Nu ga ik echt mijn bed uit.

6.30 Het is zo heerlijk om met de scooter naar mijn werk te gaan. De buitenlucht doet me goed!

6.48 Dit is zo’n heerlijk nummer! Op dit tijdstip is er nauwelijks iemand op de weg, dus ik zing gewoon mee. Kan mij het schelen dat er geen enkel woord zuiver gezongen is…

7.16 Ik bedenk me ineens dat het vandaag de dag van de examenstunts is. Ik heb geen idee wat er gaat gebeuren. Zal ik mijn scooter dan toch maar buiten het schoolplein neerzetten? Voordat ze met verfbommen gaan gooien en zo?

7.20 Als ik voorbij mijn werk rijd, zie ik het al: dit wordt een explosieve dag. Ik zet mijn scooter honderd meter verderop. Veilig!

7.23 Ik zie van alles. Grote emmers met water, leerlingen die verkleed zijn, maskers, alles. Door die emmers water kies ik de veilige route: ik neem de personeelsingang in plaats van de algemene ingang.

7.31 Uit mijn postvak vis ik een briefje met daarop het schema voor de tafeltjesavond, de week na de vakantie.

7.32 Yes, yes, yes! Slechts vier ouders, allemaal op één avond. Dat betekent dat ik op die andere avond, die eigenlijk ook gereserveerd stond voor de tafeltjesavond, naar een super-, super-, supergaaf evenement kan waar ik helaas niet zo veel over kan zeggen (anoniem…).

7.40 Ik ben heel blij dat ik zo vroeg naar mijn werk ben gegaan. De eerste collega’s komen nu binnen: kletsnat, vlaggetjes op hun gezicht  en confetti in het haar. Hihi.

8.23 In de gang word ik beschoten door iemand met een waterpistool. Ik probeer zo snel mogelijk naar mijn lokaal te lopen.

8.24 In mijn lokaal draai ik de deur op slot. Voor deze ene keer laat ik de ramen dicht (maar de ventilatie zet ik wel volop aan) en ook het licht laat ik uit. Ik wil me in alle rust kunnen storten op het nakijkwerk.

8.56 Er weer een klas af! Ik voer nog even wat cijfers in, voordat mijn eerste klas – 2havo – voor de deur staat.

9.06 En daar is 2havo. Ik wijs iedereen naar een groepje. Ik heb besloten om vanaf nu elke les in groepjes te werken en om ook iedereen elke les in een ander groepje neer te zetten. Ik hoop zo dat de cijfers dan beter worden, want de afgelopen toets was een ramp.

9.11 Ik vertel de klas over de herkansing die ze mogen maken, en ook de eisen die daaraan verbonden zitten. Ik ben streng: ze moeten de diagnostische toets maken en inleveren. Doen ze dat niet, dan mogen ze ook niet herkansen.

9.23 Er rennen gillende leerlingen langs het lokaal met waterballonen in hun ene hand en wascokrijtjes in hun andere, waarmee ze de gangen voorzien van mannelijke geslachtsdelen… Ik ben heel blij dat ik de deur op slot heb gedraaid.

9.49 Ruim voor de bel laat ik de leerlingen hun spullen al inpakken. Ik laat ze de tafels weer twee aan twee neerzetten en zeg tegen ze dat ze alvast mogen gaan. Waarom ik ze eerder laat vertrekken? Ik moet nu surveilleren bij de brugklas, die vandaag belangrijke toetsen hebben. Ja, inderdaad, tijdens de examenstunts. Niet heel goed gepland.

10.21 Tijdens het surveilleren ga ik verder met nakijken. Ik vlieg er doorheen. Dat is het grote voordeel van drie brugklassen hebben: de eerste toets duurt even met nakijken, maar bij de twee toetsen erna weet je alle antwoorden uit je hoofd, waardoor je er zo doorheen gaat.

10.47 Pauze! In de personeelskamer schijnt de zon zo fel, dat het bijna niet uit te houden is. Daarom pak ik na een paar minuten mijn spullen al en vertrek weer naar het lokaal, waar ik nog een uurtje mag surveilleren.

11.58 Aan het einde van de toets vraag ik iedereen op te ruimen. Iedereen legt zijn vragenboekje en antwoordblad als een zooitje op een stapel vooraan en verlaat het lokaal om even een paar minuten pauze te houden. Een andere leerling, een ettertje, blijft in het lokaal en sorteert alle blaadjes. Hij legt alles op twee keurige stapels en ik bedank hem drie keer voor het helpen. Zo lief!

12.13 Ik heb de leerlingen tien minuten pauze gegeven voordat we beginnen met de wiskundeles. Het is uiteindelijk iets meer geworden, omdat iedereen door het dolle heen is vanwege de examenstunts. Als een leerling vraagt wie het uiteindelijk allemaal op gaat ruimen, krijg ik een goed idee.

12.14 ‘Ik wil gaan beginnen met de les. Ik weet dat het moeilijk is, de laatste vrijdag voor de vakantie, om te concentreren, zeker omdat jullie net vier toetsen achter de rug hebben. Maar probeer je even een kwartier op mijn uitleg te concentreren. Eén keer de fout in gaan is niet erg, maar als ik twee keer je naam moet noemen omdat je de les verstoort, help je vanmiddag mee met de school schoonmaken.’

12.23 Tot nu toe heeft niemand nog een kick gegeven. Heerlijk!

12.29 De leerlingen mogen nu werken aan de opgaven. Ik merk dat niet iedereen doet wat ik gevraagd heb, maar voor deze ene keer zeg ik er niets van. Het is tenslotte bijna vakantie!

12.49 De bel is gegaan. Ik wens iedereen een hele fijne vakantie en ik kan het zelf nauwelijks geloven. Wow!

12.51 Niet dat ik nu vakantie heb, hoor… Ik heb de grote pauze gereserveerd voor 2havo om de toets te bespreken. Ja, daar zijn ze al!

13.15 In een recordtempo leg ik de zeven opgaven van het huiswerk uit. Hier en daar gaat het wat snel voor de leerlingen, maar ik probeer alles zo goed mogelijk uit te leggen en geef leerlingen de kans om vragen te stellen. Ik merk dat sommige leerlingen in de lessen nooit wat gedaan hebben, want de vragen waarmee ze komen is van heel laag niveau. Maar oké, ik ben allang blij dat ze zijn gekomen.

13.25 Nadat ik alles heb opgeruimd en afgesloten, trek ik mijn jas aan en loop honderd meter van het schoolgebouw vandaan, naar mijn scooter.

13.26 VAKANTIE!

Liefs!

Dagboek: VAKANTIE! (#30)

Dit was absoluut de pinpas-aanbieden-week. Ik heb maar liefst drie keer een pinpas aangeboden gekregen, in ruil voor een bonuspunt op een toets en in ruil voor een chocolaatje. Ik ben niet omkoopbaar, dus de chocolaatjes heb ik lekker voor mezelf gehouden.

Hoe de week was? Ik ben heel tevreden! Ik heb weer veertig euro bespaard door dagelijks met de scooter naar mijn werk te gaan in plaats van met het OV en dat geeft me ook direct een gevoel van vrijheid. Het is zo heerlijk om niet meer te hoeven stressen of de trein wel rijdt en dat soort dingen!

Dinsdag was het de eerste dag na een lang paasweekend. Ik was ’s morgens behoorlijk moe, maar eenmaal aangekomen op school, was ik direct wakker. Ik hoorde namelijk dat mijn collega uit de wiskundesectie per september een andere baan heeft. Huh! Dat zorgt ervoor dat we komend jaar binnen de sectie één vertrekker hebben, twee collega’s die gaan minderen en twee overspannen collega’s… Gezellig. Ik vraag me af wat er voor terug komt.

Mijn woensdag begon heel naar: ik had een bekeuring op mijn scooter zitten. Ik kwam aan en zag een briefje zitten met daarop een boete van €300,- voor het foutief parkeren van mijn scooter. Ik was nog net niet in tranen, maar ik was wel woest. Ik sta al een jaar lang op dezelfde plek, er is dagelijks politie in de straat en ik heb er nooit eerder iets over gehoord. En nu ineens driehonderd euro’s betalen? Een uur lang heb ik mezelf zitten opvreten, daarna stuurde ik een foto van de boete naar mijn vriend en hij zei dat het een grap was. Er stond onderop ook de link naar een speelgoedwebsite. Oeps. Waarschijnlijk een zeurende buurman die wil dat mijn scooter ergens anders gaat staan. Dikke vinger… Daarna gebeurde er nog iets waar ik niet heel blij mee was: mijn 2havo-klas maakte een repetitie. Ik heb de toets direct nagekeken, maar daar werd ik niet heel vrolijk van. De helft heb ik laten wachten tot de volgende dag, want ik was er een beetje klaar mee…

Gelukkig was donderdag een betere dag. Mijn drie brugklassen hadden allemaal een repetitie, mijn 2havo-klas werkte onwijs goed mee met het nieuwe hoofdstuk en ’s middags gaf ik ook nog een studieuur aan leerlingen uit de tweede klas. Ik merk dat de motivatie langzaam aan het verdwijnen is. Logisch, het is al bijna mei! De zomervakantie is in zicht! ’s Middags had ik een vergadering en daarna ben ik naar het winkelcentrum gegaan om spullen te kopen voor Koningsdag. Laat die euro’s maar komen!

Vrijdag was by far de meest grappige dag ooit. Ik was net op tijd binnen, want vijf minuten later, was het hele schoolplein een zooitje. Stormbaan, waterpistolen, vuurwerk, stereoinstallatie, hooibalen: alles hebben de eindexamenkandidaten uit de kast gehaald om er een geweldige laatste schooldag van te maken. Ge-wel-dig! Oké, behalve dan toen ik zelf werd achternagezeten door een leerling met een waterpistool…

MEIVAKANTIE! De komende twee weken geen dagboeken, maar wel een update over mijn vakantie!

Geniet van het stralende weer.

Liefs!

Tip: Communiceer en wees benaderbaar (#38)

Ik vind dit typisch een tip voor een basisschooljuf of voor een mentor, maar ik denk dat een “gewone” docent hier ook wel iets mee kan. Het is voor mij alleen een enorme berg die ik over moet.

 

Hoofdstuk 22, tip 1: Communiceer en wees benaderbaar

Praat met ouders. Een goede schoolgids en een regelmatige nieuwsbrief is belangrijk, maar nog beter is het om zelf duidelijk te communiceren met ouders. Over regels in de klas, maar ook over prestaties van een kind. Als je steeds zegt dat Pietje het prima doet, maar hij moet vervolgens naar het vmbo, dan snappen ouders dat natuurlijk niet. En zorg dat je benaderbaar bent, bijvoorbeeld door een periodiek inloopmoment te organiseren. Als je ouders het gevoel geeft dat ze bij je terecht kunnen, heb je al veel gewonnen.

Ik schrok een beetje toen ik de volgende zin las: ‘Als je steeds zegt dat Pietje het prima doet, maar hij moet vervolgens naar het vmbo.’ Alsof het vmbo niet goed genoeg is?

Goed, terug naar de tip. Communiceren met ouders is belangrijk, maar ik vraag me toch wel een beetje af of ook gewone docenten dat moeten doen. Er zijn altijd wel leerlingen die het minder goed doen en zeker in de onderbouw blijkt vaak dat het niveau net iets te hoog is voor leerlingen. Zou ik dan alle ouders moeten bellen om te vertellen over de cijfers? Tips moeten geven over hoe het beter kan? Of kan ik beter iets anders doen?

Als ik een moeder zou zijn van een kind dat op de middelbare school zit, zou ik helemaal gek worden als ik door tien verschillende docenten word gebeld om van alle vakdocenten te horen dat mijn kind het niet goed doet. Het liefst zou ik door alleen de mentor gebeld worden om een samenvattend verhaal te horen over alle vakken.

Wat een gewone docent dan wel kan met deze tip? Communiceer met de mentor! Laat de mentor wat weten over de cijfers, zodat hij/zij dit door kan spelen naar de ouders van de leerling. Eventueel kun je ook een gesprek met de leerling aan gaan, en mocht het nu zo zijn dat jouw vak het enige is waar de leerling op uitvalt, dan kun je altijd nog een telefoontje plegen (of een e-mail sturen…).

Liefs!

Dag uit mijn docentenleven #13

Voor vandaag heb ik weer op één dag alle bezigheden en gedachten bijgehouden. Ook dit is weer een donderdag, maar gelukkig ben ik over deze donderdag een stuk positiever dan over vorige week donderdag.

Donderdag 17 april 2014

5.15 Mijn eerste twee wekkers (van de twintig) zijn al gegaan en ik lig klaarwakker in bed. Ik ga er nog niet uit, dat vind ik echt nog te vroeg.

5.58 Ik ga vandaag met de scooter naar mijn werk, dus in principe zou ik nog een kwartier langer kunnen slapen

6.14 Nu ga ik echt mijn bed uit. Goedemorgen! Mijn vriend blijft nog liggen, zoals altijd. Hij hoeft pas over een paar uur te beginnen – en ik ook héél veel uur later pas klaar.

6.31 Wat is het fijn dat ik weer met de scooter naar mijn werk kan, dit heb ik best gemist! Ik houd geld over, ik houd tijd over, er gaat een stroom van geluk door me heen… Heerlijk!

6.54 Ik ben al heel wat weken niet meer met de scooter naar mijn werk gegaan en in die tijd hebben ze heel wat stukken geasfalteerd. Dit rijdt zo veel beter dan die hobbelige wegen die het eerst waren.

7.12 Ik heb vrijwel de hele dag op de maximale snelheid gereden en ik merk dat ik langzaam maar zeker over mijn rijangst heen kom. Alleen als het wegdek er nog heel gevaarlijk uit ziet, rijd ik heel langzaam.

7.24 Op mijn werk! En ik ben vandaag zeker niet de eerste, want op het schoolplein zijn mijn collega’s al druk bezig met de voorbereidingen van de paasvieringen.

7.56 Ik heb echt een vakantiegevoel! Ik zit heel goed in mijn vel en ik heb zelfs zin in de lessen, omdat ik weet dat dit de laatste lesdag van de week is. Hierna vier dagen weekend!

8.01 Aan het begin van het schooljaar had ik standaard vier dagen weekend. Dat was écht heel fijn, maar ik zou niet meer terug willen. De drie dagen stress wegen helaas toch zwaarder dan de drie dagen rust.

8.34 Aan de leerlingen is ook te merken dat ze straks een minivakantie hebben: ze zijn onrustig en vooral de dames gaan slecht aan het werk. Ze blijven maar kletsen met de knapste jongen uit de klas. Ik geef ze groot gelijk. Verliefd zijn is heerlijk, zelfs als je met z’n tienen op dezelfde jongen bent!

8.40 Niet dat ik ervaring heb met verliefd worden op de populaire jongens hoor. Ik viel altijd op de rustigere jongens. Nog steeds trouwens.

9.01 Ik heb nu twee tussenuren achter elkaar en ik weet niet zo goed wat ik moet doen. Ik heb alles al gedaan wat ik moest doen.

9.15 Facebook checken dan maar.

10.00 Na drie kwartier heb ik er wel genoeg van. Ik loop naar de personeelskamer en kan vanaf daar de hele aula overzien. De paasviering is bij de andere klassen al in volle gang. Op het podium staat een band (docenten en leerlingen gemixt) mooie nummers te spelen en ik krijg er spontaan tranen van in mijn ogen. Ik wist niet dat die natuurkundedocent zoveel gevoel in een nummer kon leggen, wauw!

10.25 Voordat de pauze begint ga ik nog even gauw naar mijn lokaal. Ik start de les alvast op voor straks en ik leg de spullen voor de paasviering klaar.

10.40 Het duurt nog even voordat de les begint, maar toch zijn er al een handje vol leerlingen in mijn lokaal.

10.41 ‘Mevrouw, zal ik u uitleggen hoe u deze som moet oplossen?’ zegt de zwakste leerling uit de klas die nu eindelijk doorheeft hoe je moet herleiden met letters.

10.43 ‘Mevrouw, mag ik iets voor u op het bord schrijven?’ zegt een ander jongetje.

10.44 ‘U heeft ook twee brillen, toch?’ vraagt een meisje. Klopt!

11.00 De les is begonnen al in volle gang. Ik heb zojuist het laatste stuk theorie uitgelegd van het hoofdstuk en de meeste leerlingen zijn aan het werk.

11.10 Als het in het lokaal iets te rumoerig wordt, zet ik de timer aan op het bord. Ik kies altijd een getal tussen de zes en de tien minuten en laat de leerlingen zo lang in stilte werken.

11.11 Vandaag kies ik voor 7,5 minuut. Heer-lijk!

11.36 De leerlingen mogen alvast hun tas inpakken. Ik wens ze een heel fijn weekend!

11.43 Mijn derde en laatste brugklas van vandaag komt binnen. Met hen heb ik een paasviering. Ik ga bij de deur staan en zeg tegen iedere leerling het volgende: ‘Alleen een pen pakken en héél snel gaan zitten.’

11.45 Als iedereen binnen is, en alleen een pen heeft gepakt, begin ik met de instructie. Ik hoorde van collega’s dat dit een enorme chaos wordt en dat er heel veel in heel weinig tijd gedaan moet worden. Ik instrueer de leerlingen dat ze bij mij in de buurt moeten blijven en goed moeten luisteren als ik zeg dat we verder gaan naar het volgende lokaal.

11.46 Ze moeten namelijk zeven opdrachten uitvoeren binnen – nu nog maar – 35 minuten. Hoe dan?

11.50 We vertrekken eerst naar het schoolplein, waar de leerlingen een steentje in het water mogen gooien. De steen staat symbool voor hun zorgen, het weggooien van de steen staat symbool voor het kwijtraken van deze zorgen. Ook schrijven ze hun zorgen op een briefje, die ze in een vuurkorf mogen gooien. Dit heeft dezelfde betekenis.

12.20 We zijn bijna klaar, alleen nog een afsluiting met alle klassen bij elkaar. Op het podium staat weer hetzelfde bandje, dat vier nummers speelt.

12.27 Het duurt best lang voordat de docent het podium opkomt om de leerlingen toe te spreken. De bel is inmiddels al gegaan.

12.28 Ik zie de leerlingen al denken: Neeeee, niet nóg een nummer! En ik denk precies hetzelfde. Ik heb in de pauze met leerlingen uit 2havo afgesproken, zij zullen waarschijnlijk al voor het lokaal staan te wachten.

13.32 Eindelijk wordt het praatje gedaan en de leerlingen zijn dolblij als ze horen dat ze mogen zijn.

13.33 Ik snel me naar mijn lokaal toe met dertig leerlingen achter me aan. Ze pakken snel hun spullen uit het lokaal en zodra ze weg zijn, komen de leerlingen uit 2havo binnen.

13.35 ‘Zijn jullie de enige?’ vraag ik aan drie meisjes. Ik had namelijk een enorme opkomst verwacht bij de extra uitleg over een behoorlijk pittig hoofdstuk.

13.36 Ik vind het wel lekker dat er maar zo’n klein groepje is. We werken nu vlot door!

13.56 Na twintig minuten verlaten we het lokaal – nadat één meisje nog even een paashaas op het bord heeft getekend. Ze snappen alles en daar ben ik héél blij mee!

14.07 Op de scooter! Zonnetje op mijn gezicht, fijne muziek op mijn iPhone en het vooruitzicht op een lang, fijn weekend. Yes!

Fijne Pasen!

Liefs!

Dagboek: Heb ik gewerkt? (#29)

Soms heb je weken die maar niet voorbij willen gaan, maar gelukkig heb je ook weken die voorbij lijken te vliegen. Afgelopen week was zo’n week. Misschien komt dat ook omdat ik de hele week met een weekendgevoel liep. Het zonnetje scheen, ik voelde me goed en de leerlingen maakten me vrolijk. Niet altijd hoor, maar ik probeerde me te focussen op het positieve.

Dinsdag was bijvoorbeeld een dag die heel speciaal was. Ik besefte dat woensdagochtend pas overigens. De laatste maanden heb ik elke dinsdag hoofdpijn, maar deze week was dat eindelijk niet zo. (Die hoofdpijn was overigens verschoven naar donderdag, maar dat terzijde.) Ik had dinsdag een leuke dag, ik gaf twee rollen Fruittella weg (één vanwege het verliezen van een weddenschap, de ander wegens heel goed gedrag van een leerling die zich al maanden niet kan gedragen en nu wel heel goed meedoet in de les. Ik vond dat wel een groot compliment en een rolletje snoep waard.

’s Middags ben ik samen met mijn vriend naar huis gegaan: hij op de fiets, en ik met de scooter. Ik doe er op de scooter 50 minuten over, waarbij ik de maximale snelheid van 25 km/h ruim passeer. Op de fiets was het daarom helemaal een lang stuk. We hebben daarom een tussenstop gemaakt op driekwart van de route, en tijdens die tussenstop hebben we pannenkoeken en poffertjes gegeten. Jum!

Ook woensdag werd ik blij gemaakt. ‘Mevrouw, geeft u volgend jaar les aan de tweede klas?’ vraagt een brugklasleerling me. ‘Zou ik u dan kunnen krijgen?’ Kijk, daar doe je het voor!

Bij mijn 2havo-klas heb ik die dag in groepjes gewerkt. Ik weet nog niet of ik er heel tevreden over ben, omdat ik na deze ene les nog niet heel veel kan zeggen, maar ik vind het zeker de moeite waard om dit door te zetten. Ik wil de leerlingen stimuleren om elkaar meer te helpen in plaats van direct naar mij te rennen. Niet omdat ik ze niet wil helpen, maar omdat er altijd wordt beweerd dat leerlingen het meeste leren van uitleggen. Daarbij heb ik dan ook mijn handen vrij voor leerlingen die echt veel steun nodig hebben.

Donderdag was mijn laatste lesdag. Nadat ik het eerste lesuur had gegeven, had ik twee tussenuren. Ik had afgelopen dinsdag alles al gedaan wat gedaan moest worden, dus het was anderhalf uur vervelen. Ik kon gelukkig wel rondkijken, want met de paasvieringen van die dag, was er genoeg te zien.

Later die dag had ik zelf een paasviering met een brugklas gedaan. De paasviering van dit jaar was actief en de leerlingen mochten opdrachten uitvoeren die in het teken stonden van Pasen. Geen eieren verven, waar ze eigenlijk op hadden gehoopt, maar papiertjes met nare gedachten in het vuur gooien en dat soort symbolische dingen.

’s Middags had ik een uur gereserveerd om leerlingen uit mijn 2havo-klas te helpen met het hoofdstuk. Ik had zeker op tien leerlingen gerekend, maar toen ik bij het lokaal kwam, stonden er drie meisjes op me te wachten. Oei, wat een slechte opkomst.

We zullen volgende week bij het proefwerk zien of die andere leerlingen het al zo goed snappen…

Ik heb geen plannen voor dit weekend, alleen een paaslunch bij mij thuis. Naast het opruimen en schoonmaken van het huis, het bedenken en uitvoeren van recepten en het doen van de boodschappen ga ik dus vooral genieten.

 

Vrolijk pasen! 

Liefs!

Klassenmomentje: Een klusje

‘Wie wil er een klusje voor me doen?’ vraag ik in mijn brugklas. Ze zitten net op hun plek en hebben hun spullen al uit hun tas gehaald. Ik sta in de deuropening en wacht op twee jongens die hun gemorste chocolademelk in de gang opruimen. Er schieten direct twintig vingers de lucht in. Wat een behulpzame leerlingen! Ik kies één van mijn leerlingen uit – ik mag het eigenlijk niet zeggen, maar hij is mijn lievelingsleerling – en roep hem naar me toe.

‘Wat kan ik voor u doen?’ vraagt hij beleefd als hij voor mijn neus staat. Ik wijs naar de gang.

‘Er ligt daar nog steeds dat zakje op de grond. Ik heb jullie net ook al gevraagd om het op te rapen, maar dat is nog steeds niet gebeurd. Vandaag ben jij de gelukkige om het op te ruimen.’

Hij zucht. ‘Ik dacht dat ik iets leuks mocht doen.’

Opvoeden, het hoort erbij.

Intervisie: Leerlingen die niet bepaald een klik hebben (#12)

Ik had geen flauw idee hoe ik dit een titel moest geven, omdat ik niet precies weet wat nu mijn probleem is. In de afgelopen blogs was er al van alles te lezen over een groepje leerlingen in de brugklas die wat problemen met elkaar hadden. Daar ga ik vandaag wéér iets over schrijven!

De situatie

Ik heb achterin het lokaal vier leerlingen neergezet die voor nogal wat onrust zorgen. Alle andere leerlingen worden afgeleid van deze vier, vandaar dat ik ze achterin heb geïsoleerd. ‘Dan zijn ze elkaar tot overlast, maar dan laten ze in ieder geval alle andere leerlingen met rust,’ zo dacht ik. Helaas blijkt dat ze nu écht zo veel overlast van elkaar hebben (en dat ze strontirritant zijn), waardoor wel iedereen er last van heeft.

De hulpvraag

Hoe kan ik ervoor zorgen dat deze vier leerlingen niet meer zo veel overlast veroorzaken?

De mogelijke oplossingen

1. Ga met de leerlingen in gesprek. Dit heb ik gedaan, maar ze waren alleen maar op elkaar aan het schelden. Het gesprek dat ik heb gevoerd, heb ik op de gang gedaan, terwijl de andere leerlingen in het lokaal zaten. Niet bepaald een rustige setting. Ik zou deze leerlingen beter in de pauze of na schooltijd terug kunnen laten komen.

2. Een straf- en beloningssysteem opstellen. Deze leerlingen zijn al vanaf het begin van het schooljaar bijzonder te noemen. Ze vragen continu op een negatieve manier aandacht. Ik zou dus een systeem kunnen verzinnen waarbij ze straf krijgen wanneer ze op een negatieve manier opvallen en een beloning wanneer dit tijdens één lesuur niet is gebeurd, dus wanneer ze wel 50 minuten lang kunnen werken in dezelfde ruimte.

3. Overdragen aan de mentor. Het is de taak van de docent om orde te handhaven, maar of het ook mijn taak is om ruzies op te lossen, om de positieve sfeer in de klas te bevorderen? Natuurlijk draag ik er wel aan bij, maar van de mentor is dit de hoofdtaak. Bovendien is het niet alleen in mijn lessen zo dat deze leerlingen opvallen.

4. Negeren. Ik heb het heel lang kunnen volhouden om ze te negeren. Ze stellen zich namelijk enorm aan. ‘Mevrouw, Cindy schopt tegen mijn tafel,’ roepen, terwijl ze er alleen per ongeluk tegenaan kwam met haar voet.

5. Laat het los. Accepteer dat er altijd leerlingen zijn die aandacht vragen op een negatieve manier, dat er altijd leerlingen zijn die ruzie zoeken en dat er altijd leerlingen zijn die zich enorm kunnen aanstellen en die alles willen verklikken. Maak er niet jouw probleem van, want het is jouw probleem niet.

Liefs!

Dag uit mijn docentenleven #12

Ik wilde een doorsnee docentendag in kaart brengen, maar uiteindelijk bleek deze donderdag toch niet helemaal zo doorsnee te zijn als ik van tevoren dacht. Lees maar mee!

Donderdag 10 april 2014

6.00 Is het vandaag nog steeds geen vrijdag?

6.02 Oké, oké, ik ga mijn bed al uit.

6.47 En weer bijna twee euro van mijn OV-chipkaart afgeschreven door dat stukje met de tram. Belachelijk dat er zo veel geld betaald moet worden voor het openbaar vervoer. Vroeger was het een stuk goedkoper.

6.50 Gelukkig is vandaag de trekking van de staatsloterij. Ik heb voor de grap tien loten gekocht op een moment waarop ik dacht wel even de jackpot te kunnen winnen. Vanavond gaan we het zien.

7.35 Eindelijk op mijn werk. Ik zet mijn lessen klaar voor straks.

7.55 Voordat de leerlingen komen ga ik nog even een kopje thee halen. Sterrenmuntthee, mmm!

8.12 En daar zijn ze! Ik hoef vandaag maar één stukje uit te leggen over machten, dat moet me wel lukken.

8.31 Als ik de leerlingen zelf aan het werk heb gezet, krijg ik ineens heel veel vragen. Er zijn twee opgaven in het boek waar de leerlingen niets van snappen. Logisch, want het zijn ook stomme vragen. Er zitten a kralen in een pot. Jantje doet er drie kralen bij. Hoeveel kralen zitten er nu in de pot? Tom is x jaar oud. Zijn vader is vier keer zo oud. Hoe oud is zijn vader?

8.40 En als mijn slimste leerlingen de vragen al niet snappen, dan zal het straks bij mijn minder-slimme klassen helemaal een probleem worden.

8.41 Dus ik leg straks één opgave klassikaal uit, dan mogen ze die andere opdracht zelf maken. Als het ze lukt.

9.02 Een leerling is gisteren zijn agenda in mijn lokaal vergeten. Ik heb nu een tussenuur, dus kan ik mooi even spieken wat er allemaal in staat!

9.40 Bij mijn tweede brugklas leg ik één van de opgaven uit. De leerlingen vinden het nog steeds verwarrend dat het bestaat dat iemand 4x jaar oud is, of dat er een pot met a + 3 kralen bestaat, maar ach… Wiskundigen zijn gewoon raar!

10.18 In de pauze blijf ik in mijn lokaal zitten. Ik heb maar een kwartiertje pauze en ik heb geen zin om me te haasten. Ik ga de volgende pauze wel naar boven om mijn gezicht te laten zien.

10.40 De volgende les begint meteen goed. Ik heb de agenda op de tafel gelegd van het jongetje, maar er is direct een meisje die er op af rent. Voor wie mijn artikel van zaterdag heeft gelezen: het is dat meisje dat niet heel snugger is en dat ook niet echt logisch kan nadenken, bijvoorbeeld dat je niet aan andermans spullen mag zitten. ‘Cindy, AFBLIJVEN! Dat is NIET jouw agenda.’ Ik vraag me af of die hoofdletters gaan helpen.

10.53 Joepie, die vier leerlingen van gisteren hebben weer ruzie. Het liefst loop ik nu weg uit mijn lokaal om af te koelen, maar dat gaat niet. Ik tel tot tien om mijn woede een beetje te laten zakken.

10.54 Ik weet dat ik elke les met een schone lei moet beginnen, maar… Aaaah! Bij sommige leerlingen gaat dat gewoon niet.

10.59 ‘Mevrouw, Cindy krast weer op mijn schrift.

11.00 ‘Mevrouw, Albert noemt mij een hoer in het Turks.’

11.01 Ik denk: Spreek jij Turks? Ik zeg: ‘Allemaal meekomen naar de gang.’

11.02 ‘En een beetje opschieten.’

11.06 Wat er op de gang is besproken doet er niet toe. Conclusie is dat ik vanaf morgen nieuwe plaatswijzigingen door ga voeren.

11.30 Ik ben helemaal uitgeput na dat gezeik. Gelukkig heb ik nu een tussenuur.

12.10 Ik leg mijn 2havo-klas het laatste stuk uit het hoofdstuk uit. Ze kijken me aan alsof ze water zien branden.

12.27 Ze worden onrustig, bij het zelfstandig werken zijn ze niet meer te houden en het lukt me niet om tegelijkertijd tien leerlingen te helpen en vijftien leerlingen onder de duim te houden.

12.28 Help, wat moet ik doen? Ik hoop dat de staatsloterijtrekking gunstig is, dan kan ik gaan rentenieren…

12.35 Ik ben dolblij als de leerlingen het lokaal verlaten. Ik leg één leerling uit hoe hij moet ontbinden in factoren. Daarna heb ik nog even vijf minuten voor mezelf.

13.00 Bij de studieles die ik geef aan de leerlingen uit de tweede klas is het hetzelfde feestje. Er is niemand die iets snapt van kwadratische vergelijkingen oplossen, ze willen graag in groepjes werken en ik heb het idee dat ik degene ben die het hardst werkt om hen naar een voldoende te helpen.

13.15 Pfff, ik ben uitgeput. Waarom mag ik ze niet gewoon wegsturen?

13.50 Voordat mijn vergadering begint heb ik nog tien minuutjes om rustig te zitten. Ik maak er dankbaar gebruik van, maar ik merk dat tien minuten lang niet genoeg is.

14.54 Ik kan wel janken. De vergadering is afgelopen en in een uur tijd ben ik drie keer bij de verkeerde naam genoemd, door drie verschillende collega’s. Je mag zelf raden hoe ik me nu voel.

14.57 Onderweg naar de trein lees ik op mijn telefoon een mailtje van een leerling die graag op een andere plek wil zitten. Ze heeft ruzie met het meisje naast haar, maar ze wil liever ook niet in de buurt zitten van die vier leerlingen waar ik vandaag een gesprek mee heb gevoerd op de gang. Ze heeft al een oplossing bedacht: ik hoef alleen maar dit, dat, zus en zo te veranderen.

15.00 De hele weg naar huis kan ik maar aan twee dingen denken: mijn collega’s weten mijn naam niet en de leerlingen gaan tegenwoordig bepalen hoe ik de plattegrond moet wijzigen. Ik moet tegenwoordig niet alleen nadenken wie ik náást wie ga neerzetten, maar ook wie ik niet voor of achter iemand neer moet zetten, wie ik liever voorin heb, wie liever achterin moet… Het kost me een hele dag om een perfecte indeling te maken. Dahag.

15.28 Het lukt me niet om het van me af te zetten. Ik moet moeite doen om de tranen niet over mijn wang te laten rollen.

15.55 Eenmaal thuis kan ik ze echt niet meer tegenhouden. Hallo traantjes…

17.00 Is het al weekend? Alsjeblieft?

Liefs!

Dagboek: In tranen (#28)

Deze week waren er rapportvergaderingen op mijn werk. De lessen duurde daardoor tien minuten korter, al merkte ik daar weinig van. Ik hoefde deze week zo weinig uit te leggen, dat de leerlingen net zo veel tijd hadden om zelfstandig te werken als bij elke andere les.

Op maandagavond had ik een enorme blunder gemaakt. Ik dacht écht dat ik dinsdag geen vergaderingen had, maar helaas: tot 16.00 uur! Ik heb vorig weekend een iPad gekocht, dus deze heb ik meegenomen naar mijn werk. Aan de mannen van de ICT heb ik een gepersonaliseerde WiFi-code aangevraagd en tijdens het wachten op de vergadering (twee uur!) heb ik televisieseries gekeken.

Gelukkig had ik woensdag geen vergadering. Ik had me gewoon vergist in de dag. Gelukkig niet, want aan het einde van de dag was ik helemaal gesloopt. Vier leerlingen, of eigenlijk twee, hebben echt het bloed onder mijn nagels vandaan gehaald. Het ging zelfs zo ver dat ik er een “scheldwoord” uit heb gekraamd. Hoe het verhaal precies zat? Ze zaten in elkaars schrift te krassen, ik heb ze het lokaal uitgestuurd met een A4-tje en een pen en ik heb gezegd dat ze pas weer terug mochten komen zodra het hele blad was vol gekrast en dat er geen wit meer te zien was. Blijkbaar heb ik twee pennen gepakt die bijna leeg waren, want twee minuten later kwamen ze het lokaal weer binnen. Toen ze een pen hadden gevonden die het wel deed, kwamen ze ook al snel weer terug. ‘Mijn pen is weer leeg,’ zei het meisje. (Achtergrondinformatie: ze is niet heel erg snugger, als ik dat zo mag zeggen.) Ze rommelde in haar etui, iedereen keek naar haar en ik zat me echt op te vreten. Dus toen bereikte ik mijn plafond, en zei: ‘Cindy, pak verdomme een pen en ga mijn lokaal uit.’ Met een aardig volume. Ik was blij toen de bel ging…

Voor wie twijfelt om voor de klas te staan: het is verstandig om deze alinea over te slaan. Dit stukje is niet representatief en laat een slechte kant zien van het onderwijs, of beter gezegd: met het werken met honderd collega's.

Donderdag met ik drie keer, door drie verschillende collega's, met een verkeerde naam aangesproken. Ik snap dat het lastig is om namen uit je hoofd te leren van zoveel collega's én leerlingen, maar toch is het heel naar als je wordt aangesproken met een verkeerde naam, of alleen maar "collega wiskunde" wordt genoemd. Noem dan geen naam of houd je mond. Want dit heeft er bij mij voor gezorgd dat ik nog net niet huilend in de trein zat. Toen ik thuis kwam, heb ik wel alles rijkelijk laten vloeien. Ik voelde ineens zo klein en onbelangrijk...

Daar kwam ook nog gezeik bij met de bovenstaande leerlingen, die in een of andere buitenlandse taal naar elkaar aan het schelden waren en elkaar flink zwart maakten, een klas die totaal niet begreep wat ik aan het uitleggen was en nog wat dingen waar ik niet bepaald tevreden over ben.

Vrijdagochtend vertelde ik het verhaal over de collega’s aan mijn vriend en opnieuw kwamen de tranen. Ik heb ook echt op het punt gestaan thuis te blijven. Ik kan toch niet naar mijn werk met zo'n behuild gezicht? Uiteindelijk ben ik wel gegaan, met de scooter in plaats van met de trein. Dit hielp helaas ook niet echt mee, want door de pollen is het alleen maar erger geworden. Hallo hooikoorts!

Gelukkig was ik erg blij met mijn beslissing om wel te werken. Het was anders alleen maar erger geworden. Mijn 2havo klas heeft binnenkort een repetitie en iedereen kijkt bij mijn uitleg nog steeds alsof ze water zien branden... En les missen zou absoluut niet helpen. Daarbij had ik ook een vergadering over deze klas, en daar wilde ik heel graag bij zijn. Ik vind vergaderen gewoon leuk!

Ik hoop volgende week een betere week te hebben. Ik hoef maar drie dagen te werken i.v.m. Goede Vrijdag, dus dat is heel mooi meegenomen. Het aftellen voor de meivakantie kan nu echt gaan beginnen!

Liefs!

 

Ik zag net per toeval dat de nummering van de dagboekposts niet helemaal goed zijn gegaan. In plaats van week 25 is dit al week 28. Kijk, dan kunnen we zelfs al gaan aftellen naar de zomervakantie!

10 dingen die in mijn vijfjarenplan verwerkt zitten

Ooit heb ik mijn vijfjarenplan online gezet. Daar klopt natuurlijk niets meer van, want ik ga volgend jaar al studeren! Ik heb dus het een en ander om moeten gooien. Een planning heb ik nog niet, maar ideeën wat ik binnen nu en vijf jaar wil doen, dat heb ik wel!

Dit lijstje is overigens in willekeurige volgorde!

Tien dingen die in mijn vijfjarenplan verwerkt zitten:

1. Mentor worden

Dit puntje staat dus absoluut niet op nummer één, maar het is wel iets wat ik zeker wil proberen. Ik ben er nog ontzettend bang voor, maar het lijkt me ook wel heel tof.

2. De boeken voor de bovenbouw doorwerken

Dit is overigens iets wat ik binnen nu en een hele korte tijd moet doen, maar mijn missie is nog steeds om alle hoofdstukken door te werken. Dat moet wel voordat ik aan punt 3 ga beginnen.

3. Beginnen met de opleiding

Ieks! Ik krijg er de laatste tijd best wel de zenuwen van als ik er aan denk. Ik ben dan ook veel te onzeker. Maar aan de andere kant heb ik er ook echt onwijs veel zin in!

4. Slagen voor mijn opleiding

Als ik ergens aan begin, moet ik het ook afmaken. Ik twijfel nog heel erg binnen hoeveel jaar ik de studie wil afronden, maar drie jaar is wel echt een maximum. Best gek: over drie jaar ben ik dus druk bezig met afstuderen! Of dan ben ik misschien zelfs al geslaagd?

5. Verhuizen

Ik wil hier zo graag weg! Het huis is echt te klein, er wordt gevochten om de computer, ik word er gek van dat al mijn troep door de hele woonkamer ligt. Ik wil heel graag een eigen kamer met een eigen computer, ik wil een leesplekje waar boeken mogen rondslingeren, ik wil een hele grote eettafel, die ik ook ga gebruiken voor puntje 6.

6. Een eigen bedrijf(je)

Steeds meer mensen starten hun eigen bedrijf. Ik heb nooit die ambitie gehad, maar wat ik wel héél graag wil, is bijles geven. Als ik hiervoor bij een bijlesbedrijf in dienst ga, verdien ik er amper iets mee. En zwart werken wil ik ook niet, daar heb ik veel te grote plannen voor. Ik wil dus een klein bedrijfje beginnen zodat ik bijles bij mij thuis kan geven. Ik hoorde dat je daar aardig wat geld mee kan verdienen… Kassa!

7. Schrijven!

Mijn eeuwige droom: een boek uitgeven. Begin 2014 was ik heel hard bezig aan mijn verhaal, maar ik merk dat ik het steeds weer op een laag pitje zet. Zonde! Zo wordt mijn droom natuurlijk nooit werkelijkheid.

8. Een grotere blog

Ik vind het heel leuk als ik berichtjes krijg van bezoekers, vooral als ze in die berichtjes schrijven dat ze veel hebben aan wat ik schrijf. Dat vind ik ontzettend leuk om te lezen! Het liefst wil ik dan ook een grotere blog, een bekendere blog, meer bezoekers, meer lezers, meer reacties enzovoorts.

Ik heb heel lang nagedacht wat ik op de laatste twee plekken wilde neerzetten, maar dat weet ik niet zo goed. Trouwen en kinderen hoeft van mij nog niet. Een enorme carrièrestap hoeft zeker niet. En verder kan ik niets bedenken wat ik op persoonlijk gebied zou willen veranderen, op bovenstaande punten na. In plaats van een top tien wordt het een top acht, maar dat is toch ook prima?

Liefs!

Teachers be like

Er was een tijd dat je op Facebook werd doodgegooid met de ‘… be like’-pagina’s. Intussen is het wat minder, maar toch ga ik het voor mijn blog van vandaag er weer bijhalen.

De ‘teachers be like’-pagina is voor mij af en toe best confronterend. Ik zie er enorm veel herkenbare uitspraken terug en elke keer denk ik: shit, dat doe ik ook! Vandaag heb ik zes van deze plaatjes die ik stuk voor stuk ga bespreken.

Ga maar even afkoelen op de gang, hoe vaak heb ik dat niet tegen een te drukke of te vervelende leerling gezegd? Vorig jaar gebeurde het vrijwel dagelijks dat ik iemand op de gang zette om verschillende redenen. Ik had dan ook een behoorlijk pittig 2havo-klasje. Dit jaar gebeurt het gelukkig wat minder vaak, maar als ik het doe, zet ik ze er meestal met tafel en al neer. Kunnen ze tijdens het afkoelen meteen werken aan het huiswerk!

Het geven van beurten aan leerlingen die geen vinger hebben opgestoken, dat gebeurde afgelopen vrijdag nog. Soms geef ik er wel een opmerking bij, zoals ‘volgende keer steek je eerst je vinger op’, maar dit keer liet ik het aan me voorbij gaan. Ik moet allang blij zijn dat er van die enthousiaste leerlingen zijn!

Oeps, heel herkenbaar. Ik loop wel eens zo ver vooruit op de stof dat ik drie lessen over heb. De proefwerken worden bij alle klassen op dezelfde dag gegeven, dus de toets verzetten lukt niet. Wat doe je dan? Precies, alvast beginnen aan het volgende hoofdstuk. Dat is iets wat ik heb geleerd van mijn collega’s. Ik was er zelf geen voorstander van, maar omdat zij het in hun klassen ook deden, ben ik het ook gaan doen. Ik heb er nog nooit een klacht van een leerling over gekregen, dus het zal wel goed zijn.

Leerlingen die ongevraagd mijn ramen open zetten, leerlingen die ongevraagd mijn kachel aanzetten, leerlingen die met mijn bordstiften op mijn whiteboard tekenen… Natuurlijk zijn al die spullen niet van mij, maar ik voel me er wel verantwoordelijk voor. Je hebt er altijd leerlingen tussen zitten die het raam slopen, die de kachel zo heet zetten dat het een sauna wordt in het lokaal en leerlingen die per ongeluk een watervaste stift gebruiken in plaats van een bordstift. Dus: ‘Blijf van mijn spullen af!’

 

Vorig jaar heb ik meerdere keren een hele klas straf gegeven. Strafregels schrijven, een samenvatting overschrijven, een opstel, nablijven. Alles kwam er aan te pas. Na een paar klachten van ouders doe ik dit niet meer. Wat ik dan doe? Geen straf, heel goed opletten wie vervelend doen en wie niet of heel eerlijk vragen wie zich hebben misdragen. Als je het goed overbrengt op de leerlingen, reageren ze verbazend eerlijk op die laatste vraag.

Het gebeurt me tijdens elke repetitieweek. Dan mag ik surveilleren bij willekeurige klassen die toetsen krijgen van allerlei vakken. Wanneer ze een toets geschiedenis, aardrijkskunde of biologie hebben, is de kans groot dat me wordt gevraagd wat een bepaald woord betekent. Ik houd van lezen, maar mijn woordenschat is verbazingwekkend laag. Negen van de tien keer weet ik het niet en die ene keer dat ik het wel weet, kan ik het niet omschrijven. Ik zeg dus altijd maar dat ik dat niet mag zeggen. Ondertussen surf ik naar google, tik ik het woord in en zoek de betekenis op. Als de leerling na drie minuten nog steeds geen idee heeft, noem ik de betekenis.

Liefs!

Dagboek: Hatsjoe! (#27)

Twee keer eerder ben ik een dagboekartikel begonnen met deze titel, hatsjoe. Vorig jaar, ook in april, en vorig jaar in september. In april klaagde ik over de vermoeidheid, een vervelende stem en een verkoudheid. Inmiddels weet ik waar dit allemaal vandaan kwam: hooikoorts. Ook deze week begon ik er weer last van te krijgen, maar ik besluit het positief te zien: het is lente!

Afgelopen dinsdag is in geen enkel opzicht te vergelijken met welke dinsdag dan ook uit mijn loopbaan. Dinsdag werden er namelijk geen lessen gegeven, maar was er een actie om geld op te halen voor het goede doel. De hele ochtend werden er leuke spellen gespeeld, er werden auto’s gewassen en er werden allerlei soorten etenswaren verkocht. Bij elkaar is er een mooi bedrag binnengehaald.

Woensdag was het weer even wennen om les te geven. In de brugklassen gaf ik de laatste les voor de toets. We hebben het hoofdstuk met elkaar doorgenomen en ik heb de leerlingen laten oefenen voor de repetitie. Al met al waren het prima lessen. Ook de les in 2havo verliep perfect. Ik heb gemerkt dat als ik een lach op mijn gezicht heb, dat de leerlingen dan toch sneller geneigd zijn om te werken. Natuurlijk zijn er ook leerlingen die nog steeds een feest maken tijdens de lessen, maar dat merken ze vanzelf wel op hun rapport.

Op donderdag gaf ik drie toetsen, waardoor ik de hele dag heb kunnen uitrusten. Dat had ik best wel nodig, want ik voelde de hooikoorts opkomen. ’s Middags in 2havo heb ik weer een fijne les gehad, waarbij zelfs leerlingen met me op de foto wilden – ja echt!, en om half drie zat mijn dag er al op. Geen vergadering dit keer, ook geen avondactiviteiten. Heerlijk vroeg thuis! Daar heb ik overigens niet veel meer gedaan dan gekookt, gegeten en in bed een tv-serie gekeken.

Vrijdagochtend merkte ik dat mijn nachtrust me niet heel veel goeds had gedaan. Ik heb mijn allergiepillen maar weer eens opgezocht en gelukkig ging het die dag wel iets beter dan op donderdagavond. Het eerste lesuur gaf ik les aan een brugklas waar ik totaal geen band mee heb. Normaal gesproken heb ik het idee dat er een grote muur tussen hen en mij in staat en dat ze daarom ook nauwelijks luisteren, maar dit lesuur gingen ze poeslief aan het werk. Heerlijk!

De rest van de dag heb ik de toetsen van de brugklas nagekeken, die verrassend goed waren gemaakt. Er zaten een hoop tienen tussen. Heel leuk om de leerlingen zo blij te zien met een goed cijfer, maar de volgende keer maak ik de toets toch wel een stuk moeilijker!

Volgende week heb ik vergaderingen op mijn werk over de leerlingen. Hele fijne weken vind ik dat, want de lesuren duren daardoor lekker kort en het vergaderen zelf vind ik lang niet zo’n ramp als mijn collega’s dat vinden.

Liefs!

Intervisie: Klacht van een vader (#11)

Ik heb het er al eerder over gehad op mijn blog en zelfs op mijn twitteraccount ben ik er heel even over begonnen. Ik kreeg twee weken terug een klacht van een vader. Ik heb instinctief gehandeld toen hij mij de eerste e-mail stuurde. Vandaag zet ik ook nog andere mogelijke oplossingen op een rijtje.

De situatie

De vader van een leerling is het niet helemaal eens met mijn aanpak. Voor het vergeten van spullen en het niet maken van huiswerk krijgen de leerlingen een cijfer. Vader zag mijn manier van cijferen liever anders en stuurde mij een ander voorstel, wat hij me min of meer opdrong.

De hulpvraag

Hoe kan ik (het beste) handelen wanneer ik een semi-boze e-mail krijg van een ouder van een leerling?

De mogelijke oplossingen

1. Dit is wat ik ook heb gedaan: stuur de e-mail door naar de mentor van de leerling en vraag om tips. De mentor kent de leerling én de ouders beter dan jij, heeft meer ervaring met hen en kan daarom vertellen hoe je moet handelen. Sowieso is het goed om de mentor in te schakelen, omdat hij/zij ook wil weten wat er zich achter de schermen afspeelt.

2. Schakel de afdelingsleider in. De afdelingsleider speelt op onze school een grote rol en is samen met de mentor het belangrijkste aanspreekpunt voor dit soort dingen. Het is dus belangrijk dat de afdelingsleider ook wordt ingeschakeld of in ieder geval wordt ingelicht over de situatie. Vooral bij deze vader is dat belangrijk, omdat hij graag iedereen erbij roept. Voordat vader naar de afdelingsleider belt om zijn kant van het verhaal te vertellen, is het ook goed om je eigen kant van het verhaal toe te lichten aan de afdelingsleider.

3. Reageer rustig en stuur niet te snel een e-mail terug. Na zijn eerste e-mail op de vraag waar het cijfer vandaan kwam heb ik binnen een half uur een mailtje teruggestuurd met daarin een uitleg. Vrijwel direct kwam een bozere e-mail terug. Omdat ik eerst wilde bespreken met de afdelingsleider/mentor, heb ik daarna twee dagen gewacht met reageren. In die twee dagen is de vader naar school gekomen om verhaal te halen en zijn zegje te doen. Beter had ik dus een dag kunnen wachten met terugmailen.

4. Maak een afspraak met vader om alles face to face uit te leggen. Dit werkt beter dan wanneer je dit via de e-mail doet.

5. Of maak een afspraak met vader én kind. Vooral in deze situatie zou dat goed zijn, omdat de zoon nogal eens het een en ander verdraaid. In zo’n gesprek ziet vader ook dat zoon onzorgvuldig is bij het inpakken van zijn tas en laks is bij het maken van het huiswerk.

Liefs!