Anoniem bloggen

Onlangs stuitte ik op de website van Milou Schoonemann, een docente in het voortgezet onderwijs. Ze blogt over haar werk, haar leerlingen en collega's, net als ik. Het grote verschil tussen ons? Zij blogt onder haar eigen naam, ik blog anoniem.

 

Onderaan elk artikel staat 'Geplaatst door Elseline Snelten', onderaan alle mails en reacties schrijf ik doodleuk 'Groetjes, Elseline' en ook bij mijn Twitteraccount gebruik ik deze naam. Het is bijna mijn tweede identiteit geworden. Wat sommigen niet weten, is dat ik anoniem blog. Het staat wel ergens beschreven op mijn site waarom ik dit doe, maar lang niet iedereen kijkt hiernaar. Sterker nog: het staat best goed verstopt. (Ergens onder 'Over de site' geloof ik.) Daarom ga ik er vandaag nog eens over schrijven.

 

Ik herhaal mijn woorden nog maar eens: ik blog anoniem. Daar heb ik van tevoren nooit over getwijfeld. Het stond bij het maken van deze site al vast dat ik onder een andere naam zou schrijven. Ik koos voor een voor- en achternaam die ik al kende, maar die niet vaak voorkomen. Ik googelde de naam en er bleek inderdaad niemand te zijn met deze naam, voor zover ik dat kon zien. Mooi!

 

De reden dat ik anoniem blog is omdat ik deze site op de eerste plaats ben begonnen omdat ik mijn ei kwijt wilde. Ik ben geen prater, waardoor ik heel veel dingen opkrop. Ik wilde alles van me afschrijven en dat wilde ik absoluut niet onder mijn eigen naam doen. Stel je voor dat iemand het leest en me met een scheef gezicht aan gaat kijken. Nee, dat wilde ik niet. Bovendien wil ik alles kunnen schrijven zonder me in te hoeven houden. Als ik een vervelend stukje over een collega wil schrijven, omdat dat er nu eenmaal bij hoort (in het onderwijs, maar waarschijnlijk ook op elke andere werkplek), dan wil ik niet de helft weglaten, omdat het kwetsend over kan komen. Of dat ik het helemaal niet zou schrijven, gewoon, omdat het niet netjes is om negatief over iemand te schrijven. Ik doe het wel, natuurlijk, omdat ik op deze blog alle ins en outs beschrijf van het docentenleven en daar horen ook vervelende momenten met collega's bij. Of met ouders. Of met wie/wat dan ook.

 

Soms vind ik het ook wel eens jammer dat ik anoniem blog. Een collega van mij begint nu wel een soort van bijna een vriendin te worden. Laat ik het zo zeggen: ik zie haar deze week voor de tweede keer buiten school en dat zegt toch wel wat, aangezien ik niet zo snel met anderen afspreek. Ik blijf graag binnen mijn comfortzone. Af en toe zou ik zo in een gesprek met haar willen roepen dat ik ergens onlangs over heb geschreven. Of zoiets. En dat gaat dan niet. Of ik zou tegen mijn baas willen zeggen dat ik me echt wel buiten schooltijd verdiep in het onderwijs, 'want ik schrijf een blog over het onderwijs'. Maar dat gaat niet. Of ik zou foto's in mijn artikelen willen plaatsen over het schoolgebouw, mijn lokaal, de leerlingen die enorm goed aan het werk zijn, de leuke krabbels op de toetsen van leerlingen, wanneer ik een werkvorm uitprobeer bij een klas. Maar dat gaat niet.

 

Gelukkig zijn dit de enige nadelen en vind ik de voordelen vele malen zwaarder wegen. Voorlopig blijf ik dus schrijven onder mijn tweede identiteit, Elseline Snelten.

 

Liefs!

Een dag uit mijn docentenleven #7

Ik heb vorige week woensdag mijn dag bijgehouden. Het was een doorsnee werkdag zonder al te veel poespas. Geen avonden op mijn werk, geen wiskundewedstrijden enzovoorts. Heerlijk, zo'n dag!

Woensdag 19 februari 2014

7.00 Ik heb een ander wekkergeluid, een stuk rustgevender. Het is heerlijk wakker worden zo.

7.07 Het verbaast me soms dat ik niet meer met tegenzin mijn bed uit ga. Ik heb af en toe, de laatste tijd steeds vaker, zin om te werken. Om het wiskundig te houden: mijn leven is vergeleken met twee jaar terug 180 graden gedraaid!
7.31 Ja, nu moet ik echt mijn bed uit.
7.37 Mmm, zo fijn om de dag met verse sinaasappelsap te beginnen!
7.56 Ik zie de tram in de verte voorbij rijden. Het voordeel van zo laat naar mijn werk gaan is dat de trams nu om de vijf minuten vertrekken. In plaats van een sprintje te trekken loop ik rustig naar de halte.
8.15 Ik hoef nog maar één tramhalte. Ga ik de trein, die over vier minuten vertrekt, halen?
8.20 Ja, gehaald, en ik heb ook nog een zitplek. Fijn!
8.50 Ruim een uur te vroeg op mijn werk, dat is wel anders dan in mijn nachtmerrie van vannacht, waarin ik uren te laat op mijn werk verscheen, doordat mijn zus per se eerst een haring wilde eten. Ja, af en toe weet ik zelf ook niet hoe ik aan de fantasie kom.
8.52 Ik vraag me trouwens af of ik ook zo extreem vroeg zou komen als ik in de buurt van de school zou wonen. Waarschijnlijk niet.
9.14 Voor de winnaars van de wiskundeolympiade moet ik kaartjes voor een pretpark regelen. Er is zelfs voorgesteld dat ik op de een podium, met microfoon!, de prijzen moet uitreiken. Hallo? Dat durf ik niet hoor! Bovendien hoort dit ook niet bij mijn takenpakket. Ik ben ook veel te schijterig om hier iets van te zeggen.
10.25 Ik heb met mijn klas een gesprekje over het feit dat ze de laatste tijd zo druk zijn. Bij het zelfstandig werken merk ik dat ze iets rustiger zijn, maar heel veel verschil zit er nog niet in. Hier moet na de vakantie verandering in komen!
11.16 In mijn 2havoklas is één van mijn drukste leerlingen afwezig. Het is meteen een stuk aangenamer zo.
11.31 Eén van de leerlingen is morgen jarig. Ze zegt tegen me dat ze in mijn les gaat trakteren. Ik voel me vereerd!
11.42 Een leerling is me duidelijk aan het testen. Ik geef hem 49 strafregels (50 klinkt zo veel…).
11.44 Ik merk nog geen verschil: 98 strafregels.
11.51 De teller staat op 147 strafregels en ik ben er klaar mee. Ik verplaats de leerling met tafel en al de gang op. Dan kan hij wel ADHD en nog een heel lijstje hebben; hier heb ik geen zin in. En dan mag hij heel blij zijn dat ik hem niet naar de afdelingsleider stuur!

12.26 Ik geef les aan de klas-met-de-vele-vragen. Na elk woord dat ik zeg, vliegen er standaard drie vingers de lucht in. Het is niet erg om een vraag te stellen, maar even wachten met mijn uitleg voorkomt vaak al heel veel vragen.

12.39 De laatste tien minuten van de les laat ik de leerlingen in stilte werken. De combinatie zelfstandig werken en ondertussen individueel uitleg vragen gaat niet, dus dan maar helemaal geen vragen stellen. Veel verontwaardigde gezichten, maar dat is nu even niet mijn probleem. Vier klassikale waarschuwingen vind ik meer dan genoeg.
13.04 Pauze! Ik eet mijn boterhammetje op in mijn lokaal. Even rust!
13.23 Ik zit wel eens te denken om “nee, ik heb nog geen cijfers” op een trui of t-shirt te laten drukken.
13.41 Een leerling uit een andere klas zou het volgende lesuur haar toets inhalen, maar ze klopt nu al op de deur. Haar vorige les is eerder afgelopen. Ik sleep een tafel en een stoel naar de gang. Mooi, dan ben ik ook eerder vrij!
14.01 Tijdens de stilteminuten wil iemand graag een vraag stellen. Bij een ‘nee’ als antwoord gaat hij demonstratief naar achteren leunen. Wanneer ik hem na een minuut nog geen waarschuwing heb gegeven, gaat hij toch maar aan het werk. Ik glimlach stiekem. Soms is negeren beter dan negatieve aandacht geven. Vooral bij leerlingen die te veel negatieve aandacht eisen.
14.10 Einde van de les. Ik haal de inhaalleerling het lokaal in. Ze maakt in mijn lokaal haar toets af.
14.23 De leerling is klaar. Ik kijk vlug haar toets na, zet haar cijfer in het systeem en vertrek richting de trein. Een vroegertje vandaag!
15.27 Het is altijd zo fijn om mijn straat in te lopen. Het geeft me zo’n thuis-gevoel!

De rest van de dag heb ik me nauwelijks nog met mijn werk bezig gehouden. Ik heb mijn social media een half uur lang gecheckt, ik heb gedoucht, gelezen, blogs geschreven, aan mijn verhaal gewerkt en tot slot in mijn bed televisieseries bekeken. Heerlijk!

 

Liefs!

Oproep: andere onderwijsblogs?

Tijdens mijn zoektocht naar andere blogs van collega's uit het onderwijs, kwam ik maar één écht leuke blog tegen: lvnslssn, oftewel Levenslessen van Milou Schoonemann, docente wiskunde, natuurkunde en scheikunde op een VMBO-school. Ik kan me (en heb me) uren vermaken door haar blogs te lezen, maar ik zou het nog veel leuker vinden om andere blogs over het onderwijs aan mijn rijtje toe te voegen.

 

Dus: heb jij of ken jij een leuke blog over het onderwijs die ook nog eens met enige regelmaat wordt geüpdate? Laat het weten in een reactie!

 

Liefs!

Dagboek: Korte werkweek (#22)

De werkweek duurde slechts drie dagen. Aan het begin van het schooljaar heb ik dit een paar weken meegemaakt, maar toen waren de dagen zo extreem vol dat ik er niet van kon genieten. Nu de dagen wat rustiger zijn, kan ik er daarom dubbel zo veel van genieten.

Op dinsdag had ik een rustige dag. Op dinsdag geef ik alleen les aan mijn brugklassen en geef ik een extra wiskundeles aan een paar leerlingen uit 4havo. Aan het begin van het jaar zag ik daar echt tegen op, maar nu vind ik het heerlijk. Ik houd altijd een vragenuur, maar omdat de leerlingen zo weinig vragen hebben, is het eigenlijk gewoon een tussenuur. Ik moet dan wel verplicht in mijn lokaal blijven en ik kan geen berichtjes op mijn telefoon checken, maar ik zie er wel de voordelen van in.

 

Terugkijkend op woensdag kan ik zeggen dat ik een fijne dag had. Mijn brugklasleerlingen kregen de gelegenheid om te leren voor de toets van de dag erna en bij mijn 2havo-klas was de drukte jongen van de klas ziek. Deze leerlingen hebben beter dan normaal gewerkt en ik genoot enorm van de humor van deze leerlingen. Heerlijk. Wel grappig, van de week komt er een post online waarin ik best klaag over de drukke leerlingen die dag, maar achteraf gezien valt dat reuze mee.

 

Donderdag voelde aan als een vrijdag. De dag erna zou ik namelijk vrij zijn en daar keek ik enorm naar uit. De eerste drie lesuren gaf ik toetsen aan de brugklassen. Ik liet de leerlingen aan het eind van de les de blaadjes naar voren doorgeven. De leerlingen die vooraan het lokaal zaten, moesten de blaadjes sorteren op antwoordblaadjes en op de opdrachten. Ze hadden dit binnen een paar seconden gedaan, terwijl ik er altijd een stuk langer over doe. Voortaan ga ik het dus op deze manier doen!

Bij mijn 2havo-klas heb ik de leerlingen na de uitleg eerst tien minuten in stilte laten werken aan de opdrachten. Dit was zo fijn! Volgens mij vonden de leerlingen dat ook, want de meeste leerlingen hadden aan het eind van de les hun huiswerk af. In deze les heeft ook nog één leerling getrakteerd vanwege haar verjaardag. Ik voelde me vereerd dat ze dat in mijn les wilde doen!

 

Het is nu niet alleen weekend, maar ik heb ook een week vakantie. Heerlijk! Afgelopen woensdag kon je al lezen over al mijn plannen voor aankomende week. Volgende week zaterdag kun je lezen wat ik van al deze plannen heb uitgevoerd.

 

Liefs!

Werkvorm: Levend memory

Vorige week heb ik een quiz georganiseerd in mijn brugklassen, een zogeheten wiskwis. Ik dacht dat het wel zou lukken om een heel lesuur te vullen, maar helaas: na een half uur was ik de quiz afgelopen en hadden we nog twintig minuten te gaan. En nu?

Ik legde de eerste klas twee keuzes voor: optie 1 was verder gaan met het wiskundeboek. Optie 2 was een ander spel, maar ik had zelf nog geen flauw idee. Dat kon dus alleen doorgaan als iemand uit de klas een goed idee had.

Er gingen direct vingers omhoog. Ik wees willekeurig iemand aan en ze kwam meteen met een briljant spel: een levend memory. Ik heb er een kleine draai aangegeven door er een wiskundig memory van te maken, maar het idee wat precies hetzelfde.

Hoe werkt het?

Bij een oneven aantal leerlingen gaan er drie leerlingen de gang op, bij een even aantal leerlingen gaan twee leerlingen de gang op. (Je zou er als docent eventueel ook voor kunnen kiezen om zelf mee te spelen met het spel, maar dat heb ik zelf niet gedaan.)
Zodra deze leerlingen op de gang staan, worden er in het lokaal duo’s gevormd. Elk duo kiest een woord (wiskundig, uiteraard). Als iedereen een maatje heeft gevonden én als elk duo een woord verzonnen heeft, gaat iedereen op de tafel zitten. De leerlingen van de gang komen dan terug het klaslokaal in. Zij gaan voorin staan en noemen om de beurt twee namen van leerlingen. Deze leerlingen noemen wat ze zijn, zoals een kwadratische formule of de stelling van Pythagoras. Als er twee gelijken worden genoemd, heeft de leerling een punt en mag deze nog een keer twee namen noemen. Bij twee verschillende dingen gaat de beurt over naar de andere leerling.

Als een duo is genoemd door een leerling, verplaatst het duo zich van de tafel naar de stoel. Zo zien de ‘raders’ welke kinderen nog niet genoemd zijn. 

Het spel stopt zodra alle duo’s bekend zijn.

Levend memory duurt zo’n tien minuten, maar als je leerlingen hebt die niet enorm treuzelen voordat ze een naam noemen, kan het ook gespeeld worden binnen deze tien minuten. Als je er een beetje druk achter zet, zou je dit bijvoorbeeld ook kunnen doen wanneer je nog zeven lesminuten over hebt en je de leerlingen wel een lolletje gunt.

Variaties

Ik liet de duo’s twee gelijke woorden verzinnen. Beide leerlingen waren dan een prisma, een vermenigvuldigingspunt of een Einstein. Wil je het spel leerzaam maken? Dan kun je woorden verzinnen die met elkaar te maken hebben. Rechthoekige driehoek en stelling van Pythagoras, Einstein en E = mc². 

En natuurlijk kun je deze werkvorm ook toepassen bij andere vakken. Jaartallen en gebeurtenissen bij geschiedenis, begrippen bij aardrijkskunde, vertalingen bij Engels, Duits, Frans en Spaans en betekenissen bij Nederlands. Elementen bij scheikunde, formules bij natuurkunde. Oké, en rekensommetjes bij rekenen zouden ook nog best leuk kunnen zijn!

Ik ben blij met dit geweldige idee van mijn leerling en ik weet zeker dat ik dit nog eens ga toepassen in mijn lessen.

Liefs!

Werkvorm: De wiskwis

Voor Valentijnsdag heb ik een quiz gemaakt voor mijn brugklasleerlingen. Het had niets met Valentijn of met de liefde te maken, het was een wiskundige quiz. Oftewel: een wiskwis. Dat ik de quiz uitvoerde op Valentijnsdag, was puur toeval. Of misschien ook niet.

Wegens een avondprogramma de dag voor Valentijn, waren alle leerlingen op 14 februari huiswerkvrij. De leerlingen liepen al enorm voor op het huiswerk en ik had geen idee wat ik anders met de les aan moest. Ik besloot dus dat er een activerende werkvorm verzonnen moest worden en ik kwam weer op mijn oude vertrouwde quiz, iets wat ik vorig jaar ook deed in mijn brugklas op de laatste lesdag.

De quiz had ik binnen een half uurtje gemaakt. Ik had vier ronden, te weten een spellingsronde, een ronde met meerkeuzevragen, open vragen en als afsluiting een rekenronde. De inspiratie voor de vragen, zo'n vijf per ronde, haalde ik uit de wiskundeboeken. Ik gebruikte alles uit de eerdere zes hoofdstukken, van rekenvolgorde tot ruimtefiguren, van assenstelsels tot kwadratische formules.

Ik wilde er een Ik hou van Holland-element inbrengen en dat deed ik door bij de eerste twee ronden (spelling en meerkeuze) per groepje een leerling naar voren te roepen. Alleen deze leerlingen mochten een antwoord geven. Bij de andere twee ronden wilde ik iedereen een kans geven. Zodra ze het antwoord wisten, moesten ze gaan staan. Zo kreeg iedereen een eerlijke kans om aan de beurt te komen.

Een groot nadeel, iets wat ik vrijwel elke keer ervaarde, is dat ik niet wist wie er als eerste ging staan. Bij de lastige vragen, waarbij iedereen echt goed moest rekenen, lukte dit nog wel, maar bij de makkelijkere vragen leek het alsof iedereen tegelijk ging staan. Ik probeerde zo goed mogelijk te herinneren wie ik als eerste zag staan, maar dat was niet zo eenvoudig. Vooral niet toen iedereen riep dat Pietje als eerste ging staan, of juist Jantje. Lastig!

Maar dat weerhoudt me er niet van om zo'n quiz niet nog eens te doen. Voor de brugklassers doe ik het weer op het einde van het schooljaar, het moet wel leuk blijven. Maar als ik binnenkort een les over heb in mijn 2havo-klas, ga ik absoluut voor hen ook een quiz in elkaar flansen.

Liefs!

10 dingen… die ik ga doen in de voorjaarsvakantie

Ik weet dat velen op dit moment al genieten van hun voorjaarsvakantie, maar ik ben volgende week pas aan de beurt. Niet dat ik het erg vind hoor: ik trek het nog best wel een weekje en bovendien heb ik zo minder weken tot aan de meivakantie. Think positive! Toch kijk ik er best wel naar uit. Sowieso om de naam alleen al: voorjaarsvakantie, de lente begint! En daarnaast zijn er ook nog andere dingen die op mijn lijstje staan. Benieuwd? Lees dan verder.

10 dingen die ik ga doen in de voorjaarsvakantie:

1. In de vakantie ga ik genieten van mijn wekkerloze dagen: uitslapen dus! Ik ben niet van plan om dagelijks tot elf uur op bed te liggen (want dat vind ik dan ook weer zonde van mijn dag), maar ik ben allang blij dat de wekker niet meer op half zes staat.

2. Zondagavond heb ik een etentje van mijn schoonvader in een heel fijn restaurant. Voorbereid als ik ben weet ik nu al wat het gaat worden: uiensoep, mixed grill en crème brulée!

3. Volgende week ga ik lunchen met een collega. Een paar weken geleden deed ik dit ook en we vonden het allebei zo gezellig, dat we in de vakantie weer een middagje hebben gepland. Even bijpraten, elkaar leren kennen en wat tips en ervaringen uitwisselen over het werk. We hebben één gezamenlijke klas, ik ben benieuwd hoe zij over die leerlingen denkt.

4. En over vriendinnenuitjes gesproken: volgende week ga ik samen met mijn vriend naar de andere kant van Nederland, waar een vriendin van mij woont. We zien elkaar niet vaak, maar als we elkaar zien, vind ik het wel weer heel erg gezellig! Stiekem vind ik het wel heel erg jammer dat ze zo ver weg woont!

5. Nog iets spannends: ik ga volgende week mee naar een echo van mijn zus! Ze zit nu op de helft van haar zwangerschap, we weten al dat het een meisje wordt en we hebben al een pretecho gezien. Ik vind het superspannend om mee te gaan!

6. Ik ben er deze week al mee begonnen, maar volgende week wil ik nog meer afleveringen van 2 broke girls kijken. Ik heb seizoen 1 op DVD gekregen en de eerste 8 afleveringen heb ik al gezien. Nog zestien te gaan!

7. Over relaxen gesproken: ik wil minimaal twee boeken uitlezen in de vakantie. In totaal zit ik vijf uur in de trein, verspreid over twee dagen, dus hopelijk kan ik die dagen al een flink aantal bladzijden lezen.

8. Ik zeur de laatste weken dat ik weinig tijd heb (lees: weinig tijd maak) voor schrijven, dus in de vakantie wil ik dat weer oppakken. Thuis raak ik best snel afgeleid, ook door internet, dus misschien is het handig om in de bibliotheek te zitten…

9. …dan kan ik daar ook meteen blogs schrijven! Ik heb zo veel inspiratie om over te schrijven, maar ook hierbij geldt dat ik snel afgeleid raak. Ik merk ook dat ik mijn tijd helemaal niet nuttig gebruik en dat ik veel uren op mijn vrije dagen helemaal niets doe wat ook maar iets met mijn goede voornemens te maken heeft. Blogs lezen, YouTube-filmpjes kijken, televisie kijken. Best zonde, want als ik eenmaal bezig ben, of als ik eenmaal klaar ben, dan ben ik toch wel trots op mezelf.

10. Het laatste wat ik in de vakantie ga doen is twee wiskundehoofdstukken maken. Na deze twee hoofdstukken ben ik helemaal klaar met havo wiskunde A (van zowel klas 4 als klas 5), dus dan kan ik na de vakantie aan wiskunde B voor vwo beginnen. Even een goede start maken voor als ik volgend jaar met de opleiding ga beginnen!

Je leest het: mijn vakantie zit weer volgepland! Naast al deze dingen ga ik natuurlijk ook enorm genieten van het feit dat ik tien dagen mijn leerlingen niet zie, dan ik tien dagen niet dat hele stuk naar mijn werk hoef te reizen en dat ik tien dagen geen ‘Heeft u de toetsen al nagekeken?’ hoef aan te horen. Ik vind werken leuk, maar ik kijk er enorm naar uit om even vakantie te hebben!

Liefs!

Een dag uit mijn docentenleven #6

Vorige week donderdag heb ik mijn dag weer van uur tot uur bijgehouden. Ik had een lange werkdag: ik begon het eerste uur en ’s avonds vertrok ik pas rond negen uur richting huis, want we hadden een Open Avond op mijn werk.

Donderdag 13 februari 2014

6.05 Vandaag heb ik geen brood, maar een stuk appeltaart als lunch. Weer eens wat anders.

6.12 Tijdens het poetsen van mijn tanden bedenk ik dat ik gisteravond verse jus d'oranges had geperst. Lekkurrr.

6.17 Ojee, ik ben laat vandaag. Normaal gesproken zou ik nu al van huis weg gaan, maar ik moet mijn schoenen nog aantrekken. Hurry!

6.51 De trein heb ik bij lange na niet gehaald, maar dat is niet erg. Alsnog ben ik ruim op tijd.

7.18 Ik heb nog geen flauw idee wat ik vandaag met de brugklassen ga doen. Waarschijnlijk ga ik mijn hele planning voor het nieuwe hoofdstuk weer aanpassen, anders loop ik wel erg ver vooruit en heb ik aan het eind van het schooljaar niets meer te doen.

8.08 Ik zit er klaar voor, laat de leerlingen maar komen!

8.40 Hé, ik heb ineens een leuk idee voor de les van morgen. Een quiz!

9.26 En weer een leerling die zijn geodriehoek is vergeten... Kunnen de leerlingen die niet gewoon vastnieten aan hun hoofd?

9.44 ‘Mogen we al opruimen?’ ‘Nee, nog 10 minuten.’ O nee, we hebben vandaag een 45 minuten-rooster!

10.31 Pauze, heerlijk! Ik zoek een collega op, met wie ik vandaag moest overleggen over een opdracht voor de mentorcursus.

10.35 Ik heb niets gedaan, zij heeft niets gedaan. Dat was dus een heel kort gesprek!

11.00 Met een cappuccino loop ik naar de computerruimte. Ik open een lege PowerPoint en verzin vragen voor de quiz van morgen.

11.45 Ik heb alleen geen beloning voor het winnende team, op een snoepje na. Ach, wie het kleine niet eert...

12.00 Ik hoorde gisteren van een collega dat de leerlingen zich voor 28 februari moeten aanmelden voor de kangoeroewedstrijd. Oeps, ik ben helemaal vergeten om flyers en posters te maken. Dat ga ik nu dus maar doen.

12.30 Het is pauze, maar mijn lokaal wordt bezet gehouden door een collega. Ik wacht voor de deur.

12.40 Dit duurt lang en ik voel me voor paal staan. Het lijkt net alsof ik de gang op ben gestuurd. Ik ga wel even naar het toilet.

12.45 Als ik terug kom, merk ik dat het lokaal nog steeds bezet is. Over vijf minuten gaat de bel al. Ik ga echt niet nog langer wachten. Ik klop aan en vraag of mijn collega zo klaar is. 12.47 Ik moet nu in een recordtempo alles klaarzetten en voorbereiden. De bel gaat veel te snel en zelfs tijdens het schrijven van deze zin (een paar uur later) voel ik een opgejaagd gevoel. Ik kan niet tegen deze stress!

13.06 De klas (2havo) is druk. Ik geef zes leerlingen strafregels mee, maar het helpt niet. 14.23 Bleh, alle energie is weg uit mijn lichaam. 2havo was druk, mijn extra wiskundeuur voor tweedeklassers zat bomvol én iedereen had veel te veel vragen en ik sta nu helemaal te trillen op mijn benen. En dat komt doordat ik niet op tijd mijn lokaal in kon om me voor te bereiden en rustig te worden in mijn hoofd. 

14.40 Ik zit in een vergadering en notuleer alles wat er wordt gezegd. Best een leuke taak!

15.15 Samen met een paar gezellige collega’s richt ik het lokaal in voor vanavond.

16.00 In de computerruimte ontwerp ik een tegoedbon voor Valentijnsdag en maak ik de flyers voor de kangoeroewedstrijd af.

16.36 Alles is gedaan en bovendien krijg ik rond dit tijdstip toch niets meer uit mijn handen: ik wacht in de kantine op het eten.

17.13 Mmm, het eten komt binnen en het ruikt lekker!

18.55 Het eten zit er in, mijn make-up is bijgewerkt, ik heb een kauwgompje in mijn mond en ik ben er helemaal klaar voor: laat de kinderen maar komen.

20.03 Is het al 21.00? Ik vind het heel gezellig, maar ik krijg wel last van mijn voeten. Note to myself: binnenkort nieuwe schoenen kopen!

21.14 Nadat alles is opgeruimd, kunnen we eindelijk naar huis.

22.17 Ik lig in bed. Ik ben zo moe, dat ik niet kan slapen. Bovendien heb ik nog veel te veel om over na te denken.

23.45 Pfff, ik voel me zo moe, maar ik ben nog steeds wakker… Mijn maag knort, maar ik heb geen zin om mijn bed uit te gaan om iets te eten te pakken.

00.09 Zzzzz.

 

Liefs!

StudySteps, de persoonlijke online wiskundetrainer

Van een leerling kreeg ik een tijdje geleden de tip om eens naar www.studysteps.nl te surfen. Ze gebruikte deze website voor het oefenen met wiskunde en wilde de tip graag met mij delen.

StudySteps is een website bedoeld voor leerlingen die moeite hebben met wiskunde. Van de website: ‘Wiskunde is soms best lastig en veel leerlingen op havo en vwo worstelen met wiskunde. Gelukkig is wiskunde is te leren met het juiste leerproces. StudySteps helpt om stap voor stap betere leerresultaten te bereiken.’ Op de website van StudySteps vind je ontelbaar veel oefensommen (ruim 50.000 per leerjaar). Naast het oefenen van opgaven kun je ook met online wiskundecoaches communiceren door middel van een chat- of videogesprek.

StudySteps is bedoeld voor leerlingen, maar ook als ouder (en docent) kun je ook een account aanmaken. Hiermee kun je de voortgang van je kind (of leerling) in de gaten houden.

Aan StudySteps zijn echter wel kosten verbonden. Logisch, want die online coaches, met wie de leerlingen een online afspraak kunnen maken, steken er ook werk, tijd en energie in. Per maand betaal je vanaf €16,95. De specifieke kosten per abonnement kun je hier vinden.

Liefs!

P.S. Dit is geen reclame, slechts een leuke tip van een leerling!

Oproep: wie zijn jullie?

Soms, heel soms, naar mijn mening veel te weinig, krijg ik wel eens een reactie of zelfs een e-mail van een lezer. Op dat soort momenten gaat mijn hart even wat sneller bonken, ren ik met mijn telefoon naar mijn vriend om de reactie te laten lezen en ga ik nadenken over een antwoord - wat soms wel twee dagen duurt. Oeps.

Maar er zijn heel veel dagen dat ik dit niet doe. Ja, ik ren wel met mijn telefoon naar mijn vriend, maar dan om een grappig plaatje op Facebook te laten zien, of mijn rooster voor de komende week. De reacties en mails blijven vaak uit.

Toch zie ik dagelijks best veel pageviews, dus er moet wel iemand zijn die mijn blog bezoekt. Vandaar dit stukje. Ik ben heel benieuwd wie jullie zijn, hoe jullie op mijn blog terecht zijn gekomen, of het je eerste keer (en laatste keer?) is dat je hier komt en of je nog leuke tips en/of aanvullingen hebt. 

Mag ik twee minuutjes van jouw tijd? Laat dan een reactie achter! 

Alvast hartelijk bedankt. :-)

Liefs!

Dagboek: Vakantie! O nee, toch niet (#21)

Hoe ik terugkijk op de afgelopen week? Ik weet het niet zo goed. Het voelde een beetje als de week voor de vakantie, of zo. Dat had vooral te maken met vrijdag, Valentijnsdag. En vooral de lessen die ik die dag gegeven heb. Maar laten we beginnen bij het begin.

Op dinsdag had ik een kort dagje. Voor ’s middags had ik een dagje in de stad gepland. Om één uur zat ik in de trein, om half twee zou mijn vriend me met de scooter ophalen bij het station. En toen kreeg ik ineens een berichtje: hij stond halverwege met een lekke band. Uiteindelijk zijn we nog wel de stad in geweest, maar leuk is anders.

Woensdag gaf ik les aan 2havo. Ze hadden vorige week vrijdag de opdracht gekregen om de D-toets te maken op losse blaadjes. Deze moesten ze vandaag inleveren. Ik moet heel eerlijk toegeven dat ik best zenuwachtig was. Als ze het niet zouden inleveren, kregen ze een 1 voor de repetitie. Hard? Ja. Maar ben ik altijd consequent? Nee. Ik wist ook niet hoe ik moest reageren als iemand het niet zou hebben. Gelukkig is het allemaal redelijk goed afgelopen, op één leerling na. Hier moet ik nog maar eens uitgebreid artikel over schrijven.

Donderdag had ik een enorm lange dag. Komende week komt er een blogpost online waarin ik mijn dag van minuut tot minuut bespreek, maar wat ik er nu over kwijt wil, is dat ik ’s avonds een Open Avond had op mijn werk. Twee uur lang staan, rondlopen, glimlachen, kinderen lokken, zo goed mogelijk antwoorden bedenken op de lastige vragen van de ouders, alles met kramp in mijn lachspieren en pijnlijke voeten tot gevolgd. En enorme honger!

Vrijdag was het Valentijnsdag. Commercieel, vindt zo’n beetje iedereen, maar ik vind het hartstikke leuk. Niet per se om mijn liefde voor de leerlingen te tonen (bleh!), maar wel een dag waarop ik extra aardig ben én waarop ik een klein beetje extra voor mijn leerlingen doe. Zoals mijn 2havo-klas, die helaas een repetitie voor hun neus kreeg. Sorry, leerlingen, het kon niet anders. Maar om het goed te maken, had ik bij iedereen een chocoladehartje op het proefwerkblaadje gelegd. Dat vonden ze een leuke binnenkomer. En bij mijn brugklasleerlingen heb ik een wiskwis en levend memory gespeeld. Over beide komt later nog iets online, I promiss! Het was vermoeiend, vooral bij de laatste twee brugklassen, maar absoluut zeer zeker geslaagd!

Dit weekend zit ik vol met wiskundeopgaven maken voor mezelf, toetsen nakijken, visite, romantische etentjes en misschien nog een bioscoopje. Genoeg leuke dingen, maar ik ben best toe aan vakantie. Nog maar drie werkdagen!

Liefs!

De WiskundeAcademie

Vorige keer had ik een leerling die naar me toekwam om me te tippen over StudySteps, afgelopen week kwam er een leerling naar me toe met een andere website om wiskunde mee te oefenen: WiskundeAcademie. Ze vertelde dat ze elke dag (al lijkt me dat wat overdreven) een uur lang wiskundefilmpjes kijkt en dat het huiswerk daardoor een makkie wordt.

Direct in het daaropvolgende tussenuur ben ik gaan surfen naar hun website en bijbehorende YouTube-kanaal. Ik heb meteen mijn conclusie getrokken: wat een leuke en vooral handige website!

Van de website: ‘In mei 2012 zijn de broers Roeland & Florian Hiele de OnderwijsAcademie gestart met als doel het onderwijs een nieuwe impuls te geven. Zij zijn van mening dat het huidige onderwijs meer op het individu gericht kan worden. Met de huidige technologie is het mogelijk om leerlingen en studenten in hun eigen tempo te begeleiden. Momenteel wordt hier nog te weinig gebruik van gemaakt.’

Door middel van YouTube-filmpjes laten zij onderwerpen uit de wiskunde zien, aan de hand van voorbeelden en theorie uit heb boek. Zij gebruiken hierbij de methode Getal en Ruimte voor zowel de onderbouw als de bovenbouw, maar ook als je op school met een andere methode werkt, kunnen de filmpjes nuttig zijn. Wiskunde blijft natuurlijk wiskunde, in welk boek het ook staat.

Ik heb nog niet alle filmpjes bekeken (daar zou ik wel wat extra tijd voor moeten uittrekken), maar de filmpjes die ik heb gezien vond ik enorm nuttig. Er worden goede voorbeelden gebruikt, Roeland Hiele legt het duidelijk uit én hij doet dit ook op meerdere manier. Hij herhaalt continu dat je het filmpje kunt proberen, bijvoorbeeld als je zelf de voorbeelden eerst wilt maken.

Voor mij gaat de uitleg te langzaam (het zou gek zijn als ik het zelf niet meer zou volgen), maar ik denk dat het een perfect tempo is voor de zwakkere leerlingen. Dat is tenslotte – in mijn ogen – de doelgroep voor deze website.

Behalve de WiskundeAcademie bestaan er ook soortgelijke websites voor Engels, Nederlands, scheikunde, aardrijkskunde, biologie en Duits. Een goed initiatief van deze broers en ik denk dat vele leerlingen hiermee geholpen kunnen zijn – mits ze van het bestaan afweten!

Liefs!

Ik was echt in de veronderstelling dat ik al eens een artikel heb geschreven over StudySteps. Helaas kan ik dit artikel niet meer terugvinden (kan het zijn dat er spontaan blogposts verdwijnen?!), dus ik zal er in de toekomst nog eens over schrijven.

Twintig procent van de leerlingen

‘Het moet niet zo zijn dat tachtig procent van je energie in twintig procent van je leerlingen gaat zitten,’ zei een wijze collega laatst. Ik heb de zin onthouden, omdat ik het zo geniaal vond wat hij zei. Want inderdaad, er is een tijd geweest dat al mijn energie ging zitten in de leerlingen die al deze aandacht van mij vroegen. Zo’n twintig procent van mijn leerlingen dus.

Vandaag ging het helaas niet zo. Ik had één klas die extreem veel aandacht nodig had. Niet per se van mij, maar wel van elkaar. Elke keer dat er iets werd gezegd, wilde iedereen daarop reageren. Werd er voorin het lokaal iets gezegd, dan kwam er een reactie van iemand achterin. Ontzettend vermoeiend. Ik heb de leerlingen tien minuten in stilte laten werken en dat hielp. Voor die tien minuten. Helaas werd het daarna weer een kippenhok.

De les is, nu ik dit schrijf, al tweeënhalf uur afgelopen, ik zit thuis en er is al van alles tussendoor gekomen. Toch blijf het maar malen in mijn hoofd. Ik neem het grootste deel van de klas niets kwalijk. Zo zijn kinderen. Toch zijn er drie leerlingen die echt het bloed onder mijn nagels vandaan hebben gehaald. Twee meisjes die een bord voor hun kop hebben, die qua gedrag nog thuishoren op de basisschool en die zo verschrikkelijk aan het klieren waren, dat iedereen om hen heen gek werd. Vandaag ook dat commentaar over en weer. Ze hadden er aan de andere kant van het lokaal last van.

En dan is er nog een leerling, een jongen, die keer op keer de grens op zoekt. Ik heb het al van hem gewend, ik heb al eerder een hele blogpost over hem geschreven en toch kan ik maar niet aan hem wennen. Achterbaks, bijdehand (op een verkeerde manier) en ontzettend brutaal. Nee, dat leerlingen als hij zijn niet de reden dat ik voor het onderwijs heb gekozen.

Ik vind het echt lastig om met deze drie leerlingen te handelen, omdat ik bij alle drie het idee heb dat ze hun eigen plan trekken. Dat ik kan praten als brugman, maar dat er niets bij hen binnenkomt. Bleh. Een geniale oplossing heb ik dus nog niet. Het enige wat ik vanaf morgen ga veranderen, is dat ik deze leerlingen een apart plekje ga geven. Ik ga ze “isoleren”, ik zet ze achterin het lokaal neer en ik ga ze zo veel mogelijk negeren. Ik begin morgenochtend met een praatje, ik vertel de hele klas – niet alleen deze drie leerlingen, maar ook de anderen – dat ik geen geduld meer heb om continu te waarschuwen en dat de enige plaatswijziging die ik nu nog uit wil voeren, de plaatswijziging van een plekje binnen het lokaal naar een plekje buiten het lokaal is. De afgelopen lessen heb ik veel leerlingen een andere plek gegeven, omdat niets leek te helpen, maar nu heb ik er genoeg van.

Pfff… En nu even uitademen, dineren en chillen!

 

Liefs!

Tip: Respecteer de opvoeding (#35)

Enkele weken terug had ik een gesprek met een “lastige” vader, voor zover ik hem zo mag noemen. Hij was het niet eens met sommige aanpakken van mij en wilde dit graag anders zien.

Hoofdstuk 22, tip 4: Respecteer de opvoeding

Je kunt je waarschijnlijk niet altijd vinden in de opvoedingsstijl van een ouder. Accepteer dit en dring ze niet jouw opvoedtips op. Je begeeft je dan op glad ijs. Maak wel altijd duidelijk wat jouw regels zijn in de klas, want daar ligt jouw verantwoordelijkheid. En benadruk jullie gemeenschappelijke belang; dat het goed gaat met het kind.

Deze vader is nogal streng voor zijn zoon. Het kind moet en zou volgend jaar vwo gaan doen en vader doet er alles aan om zijn zoon daar te krijgen. Een 7,3? Niet goed genoeg! Een 7,8? Dat kan beter! Vader dwingt de zoon om goed naar zijn fouten te kijken, maar ook om mij aan te spreken op zo’n beetje alles waar eventueel nog punten te behalen zijn. Er staan geen berekeningen, maar het antwoord is wel goed. Voor mij een reden om geen enkele punt toe te kennen. Voor de vader een reden om zoon op mij af te sturen.

Ik snap de vader wel. Natuurlijk is het gaaf om je zoon naar vwo te zien gaan, om je zoon goede cijfers te zien halen en om later naar de diplomauitreiking van je zoon te kunnen gaan voor een of andere studie met ontzettend moeilijke woorden. Toch kan ik me niet vinden in zijn aanpak. Zoon is namelijk geen vwo-leerling. Een vwo-leerling is geïnteresseerd, een vwo-leerling heeft een goede werkhouding en een vwo-leerling heeft geen duizend waarschuwingen nodig voordat hij aan het werk gaat. Deze jongen wel. De jongen met het mobieltje, de jongen die de grenzen opzoekt, de jongen die liever op etuis tekent dan dat hij in de les aan het werk gaat. De jongen die passerbogen uitgumt, zelfs na honderd keer te hebben benadrukt om deze te laten staan. De jongen die geen berekeningen opschrijft, ondanks dat het duidelijk bovenaan de opgave staat (en ondanks dat de docent (ik!) het al zo vaak heeft gezegd).

Natuurlijk is het niet erg dat deze jongen een havo-leerling is. Maar dat vindt vader wel. En daar kan ik me niet helemaal in vinden. Ik fantaseer wel eens. ‘Als ik later een kind heb, dan ben ik echt een stuk milder,’ zeg ik dan. Of: ‘Mijn kind hoeft van mij geen vwo te doen, als hij/zij maar zijn best doet.’ Het belangrijkste vind ik dat het kind, of het nu die van mij is of die van iemand anders, op het juiste niveau zit. Dat hij/zij niet boven zijn kunnen moet presteren, maar ook zeker niet dat het kind zich in de les moet vervelen. Het maakt dan niet uit welk niveau het is, als het kind er maar gelukkig mee is.

Ik heb dat niet zo tegen vader gezegd, omdat ik dat te ver vind gaan. Wat hij voor toekomstbeeld van zijn zoon heeft, moet hij weten. Ik weet alleen dat we allebei hetzelfde willen: het beste voor zijn zoon.

Liefs!

Een dag uit mijn docentenleven #5

Vandaag zet ik een verslag online van afgelopen vrijdag, een dag voor het weekend. Ik merkte dat ik bij mijn vorige keren vooral over een dinsdag en donderdag had geschreven. Nu dus een keer een leuke dag van de week!

Vrijdag 7 februari 2014

6.20 Chill. Mijn wekker gaat, maar ik hoef er pas over 20 minuten uit. Ik loop even naar de wc, maar kruip daarna weer snel mijn warme bed in.

6.46 Oké, nu moet ik er wel echt uit. Ik werk snel alle punten van mijn lijstje af. Eten pakken om mee te nemen, tanden poetsen, aankleden...

6.56 Ik ben nu al klaar om de deur uit te gaan, terwijl ik om 7.07 uur pas weg hoef. Weet je wat, ik smeer mijn make-up nu alvast op, dan hoef ik dat niet in de tram te doen.

7.06 Ik zeg nog even snel mijn vriend gedag en loop dan de trap af naar de voordeur. I am ready to go!

7.15 Ik ben bijna bij de tramhalte als ik mijn tram zie rijden. Whut?! Waar komt die zo snel vandaan? De app van 9292 zei dat de trein pas om 7.21 kwam. Rennen!

7.46 Gerend voor de tram, gehaald, gerend voor de trein, ook gehaald. En het is ook nog eens vrijdag. Is dit mijn geluksdag?

8.59 Dit is echt heel gek. Ik geef nu al een paar jaar les en ik voel nu ineens de zenuwen opkomen alsof het de eerste keer is dat ik voor de klas sta.

9.25 Mijn 2havo-leerlingen zitten geconcentreerd te werken. Ik kijk naar ze met een tevreden glimlach. Waar waren die zenuwen ook al weer voor?

10.07 Van mijn brugklasleerlingen hoor ik een klachten over een collega, een andere dan de vorige keer. Hij spreekt onduidelijk Nederlands en houdt zich niet aan de regels (een toets plannen op een huiswerkvrije dag). Ik weet niet zo goed wat ik er mee moet, maar ik adviseer de leerlingen om te gaan praten met deze docent.

10.47 In de pauze heb ik een gesprek met een leerling uit 2havo. Hij wil graag naar een extra studieuur wiskunde, maar ik wil hem hiervoor geen toestemming geven. Ik leg de leerling uit dat hij eerst in de les moet bewijzen dat hij wel echt een voldoende wil halen. Pas als hij in de les werkt, verdient hij bijles. Hij begrijpt me en belooft beterschap. Ik hoop het.

11.35 Ik ben op mijn helft van mijn tussenuur, maar ik heb geen flauw idee wat ik kan doen. Alles is al gedaan!

11.37 Ik ga wel een kopje thee halen...

11.51 Nog even ruim twee uur knallen en dan richting huis. Weekend! Ik heb al een hoop plannen voor vanavond, allemaal achter mijn computer. Hmmm... Of een film kijken, onder het genot van een zak chips. Zo slecht, maar zo lekker!

12.01 De leerlingen druppelen het lokaal binnen. Dit gaat weer een lang lesuur worden...

12.34 Ze zijn af en toe een beetje druk, ze zijn totaal niet geïnteresseerd in mij (in tegenstelling tot mijn andere leerlingen) en af en toe kan ik ze achter het behang plakken, maar toch zijn sommige leerlingen uit deze brugklas ook best leuk. Maar helaas niet zo leuk als mijn andere leerlingen!

12.52 Pauze!

13.25 Mijn laatste uur is begonnen en ik waarschuw de leerlingen alvast. Ze moeten veel zelfstandig werken, het is vrijdagmiddag en de concentratie zal niet helemaal je van het zijn, maar ik vraag ze vriendelijk om zo goed mogelijk hun best te doen.

13.40 Ik heb de hoop inmiddels opgegeven. Ik vraag de leerlingen of dit hun laatste uur is. 'Nee, we hebben hierna nog les.' Ik heb medelijden met de docent van het 7e uur!

14.00 'Ik ben niet helemaal duidelijk geweest. Ik wil dat jullie die laatste tien minuten zo rustig mogelijk gaan werken. Lukt dit niet, dan haal je vanmiddag nog tien minuten wiskunde in. Begrepen?' - 'Ja, mevrouw.'

14.03 Ehh... Volgens mij was dat 'Ja, mevrouw' een sociaal wenselijk antwoord, want ze hebben het niet begrepen. 'Piet, jij krijgt van mij de allerlaatste waarschuwing.' Ik ben zo slecht in consequent zijn. Vooral als het van mijn eigen vrije tijd af gaat.

14.10 De bel gaat. Het had geen minuut langer moeten duren. Weekend!

14.27 Bah, bah, regen!

15.14 Mijn zusje stelt voor om samen vanaf het station naar huis te rijden, op haar scooter. Onderweg rijden we nog even langs de Albert Heijn. Kom maar hier, zak chips!

15.51 Eindelijk thuis. Ik trek mijn natte kleding uit en verruil het voor mijn pyjama. Kachel aan, computer aan en starten maar met de blogs schrijven!

17.18 Oké, wat zal ik doen? Nog even wat rekeningen betalen, nog een blogje schrijven, filmpjes of YouTube schrijven of avondeten, zodat ik een lange avond heb?

17.21 Ik ben zo iemand die twintig verschillende wachtwoorden gebruikt, maar altijd vergeet welk wachtwoord ik waarvoor heb gebruikt. Daarom moet ik áltijd een nieuwe aanmaken als ik inlog op welke website dan ook.

17.22 Ik zit trouwens serieus te denken om nu naar de MediaMarkt te gaan om een seizoen van een leuke tv-serie op DVD te kopen, zodat ik me daar vanavond mee kan vermaken. Probleempje: het is nog niet eens het einde van de maand en mijn rekening is al leeg.

17.23 Probleem 2: Regen.

19.23 Ik heb gegeten, ik heb alles gedaan wat ik wilde doen. De afwas blijft nog even voor een ander moment staan. Nu eerst chillen! Ik versleep mijn dekbed en kussen naar de bank, zet de televisie aan, pak er wat te snacken bij en geniet van het moment.

19.24 En dat voor de rest van mijn zaterdagavond!

Liefs!

Dagboek: 40 minuten (#20)

Vreemd genoeg kijk ik de laatste weken steeds vaker uit naar mijn werkweek. Eerst vanwege de Wiskunde Olympiade, daarna vanwege mijn buitenschoolseactiviteitenloze week en deze week omdat drie van mijn vier werkdagen werd gewerkt met een verkort rooster: lessen van slechts 40 minuten. Wat een heerlijk idee was dat van de schoolleiding!

Helaas ben ik op dinsdag uit mijn roze wolk gevallen. Zo heerlijk als het me leek om weer te beginnen met lesgeven, zo vervelend was de dag uiteindelijk geworden. Ik weet niet precies hoe het kwam, maar het leek weer tegen te zitten. Ik heb wel een vermoeden: dinsdagochtend gaf ik drie lesuren achter elkaar en dat is voor mij niet genoeg rust. Twee lesuren trek ik nog net, maar drie vind ik erg veel. Zo jammer, want nu ik mijn nieuwe rooster heb, geef ik twee dagen in de week drie lesuren achter elkaar. Ik hoop dat ik er snel mee leer omgaan.

Op woensdag gaf ik ook drie lesuren achter elkaar, zonder pauze of tussenuur, en ook toen heb ik het geweten. Ik heb echt bewondering voor collega's die dat wel kunnen en nog meer bewondering voor collega's die hun hand niet omdraaien voor acht lesuren achter elkaar. Hoe doen ze dat? In ieder geval... Het gevolg van deze drie uren was een barstende hoofdpijn. In de trein naar huis werd het er niet heel veel beter op. Bovendien had ik ook eerst nog een uurtje winkelen op de planning staan. Bleh. Bij thuiskomst ben ik zo veel mogelijk niks gaan doen. Op de bank een programma terugkijken, even achter de computer en daarna weer op de bank, dit keer met een tijdschrift.

Ook op donderdag gaf ik weer drie lesuren achter elkaar. Gelukkig had ik er dit keer minder problemen mee. Het waren drie uurtjes aan een brugklas en daarna had ik twee tussenuren. Dat was dus wel heel positief. Het enige minpuntje is dat ik uit mijn lokaal werd verbannen. Ik ben zo gewend aan een écht eigen lokaal dat ik het echt jammer vind als iemand anders erin gaat. Ik was dus genoodzaakt om me te verplaatsen naar het kopieerhok, waar ik alle toetsen voor de komende tijd heb gekopieerd.

Vrijdag ging gelukkig wel snel. Het was even wennen om weer vijftig minuten les te geven (en dus pas om 14.10u. klaar te zijn in plaats van 12.35u., huilen!), maar gelukkig went alles. Mijn 2havo-leerlingen heb ik een heel uur aan het werk gezet met de diagnostische toets, welke ze woensdag bij me in moeten leveren, en mijn brugklasleerlingen zette ik aan het werk met de huiswerkopgaven. Om tien over twee kon ik wel dansen: weekend!

Ik wens je een fijn weekend!

Liefs!

Intervisie: Rare verhalen over een collega (#9)

Vandaag weer iets nieuws: geen intervisieartikel over het lesgeven of over de leerlingen, maar over één van mijn collega’s. Ik denk dat ik dit verreweg het lastigst vind om een oplossing voor te vinden, maar ik doe mijn best.

De situatie

Tijdens het lesgeven in mijn 2havo-klas hoor ik iets raars: hun docent Duits heeft tegen een (best wel volle) klasgenoot gezegd dat hij met zijn dikke kont op een stoel moest gaan zitten. En toen een meisje heel even niet oplette, heeft hij haar schrift van haar tafel gepakt en door het klaslokaal gegooid. De leerlingen vonden dit nogal overdreven (en respectloos naar de jongen toe!) en daar ben ik het helemaal mee eens. Zo ga je niet met leerlingen, hun gevoel en hun spullen om.

De hulpvraag

Wat zou ik, als collega van deze leraar Duits en als docent van deze leerlingen, moeten doen om ervoor te zorgen dat deze leerlingen zich veilig voelen in het lokaal?

De mogelijke oplossingen

1. Praat nog eens met de leerlingen, maar dan niet in een lessituatie. Roep de leerlingen in de pauze langs vraag naar wat er precies gebeurd is. Bedenk vervolgens oplossingen, samen met de leerlingen, en laat de leerlingen het gesprek aangaan met hun docent Duits.

2. Ga verhaal halen bij deze collega. Is het wel echt zo gebeurd, of hebben de leerlingen de waarheid verdraaid? Ik geloof absoluut niet dat deze leerlingen dit gelogen hebben, want ik hoor vaker verhalen van deze man. Bovendien schrijft hij naar mijn mening te vaak negatieve (en kwetsende!) opmerking in het klassenboek over deze leerlingen.

3. Leg het probleem neer bij iemand die er meer mee kan. De mentor zou er samen met de leerlingen én de collega over kunnen praten. De afdelingsleider heeft misschien vaker dit verhalen gehoord over deze collega en misschien kan hij zo ook een link leggen tussen de uren afwezigheid van de “leerling met de dikke kont” en deze opmerking.

4. Bemoei je er niet mee. Misschien maak je het probleem alleen maar groter door er weer over te beginnen. Wacht tot je weer zo’n verhaal van een leerling hoort en ga dan pas actie ondernemen. Alle docenten zeggen of doen wel eens iets waar ze later spijt van hebben.

5. Neem contact op met je begeleidster van vorig jaar en vraag haar hoe je zou moeten handelen. Ze heeft dit wellicht vaker meegemaakt en weet precies wat wel en niet handig is om te doen. Bovendien kun je haar alles in vertrouwen zeggen zonder dat het uitkomt.

Ik weet nog niet wat ik ga doen – waarschijnlijk optie 4 – maar ik hoop dat er snel een staartje komt aan dit verhaal. Naar mijn mening mogen dit soort opmerkingen absoluut niet gemaakt worden, zeker niet op een school met een streng pestbeleid. Als je leerlingen op hun donder geeft bij dit soort opmerkingen, zouden docenten nog tien keer strenger aangepakt moeten worden, aangezien zij het goede voorbeeld horen te geven.

Liefs!

Een dag uit mijn docentenleven #4

Voor de 'dag uit mijn docentenleven' van vandaag heb ik een dag gekozen waarop bij ons de Wiskunde Olympiade werd gehouden. Nadat ik het stukje heb teruggelezen, kwam ik tot de conclusie dat ik niet heel erg positief was. Maar dat ben ik wel hoor!

Dinsdag 28 januari 2014

6.11 Mijn vriend kan nog een uur langer in bed blijven liggen. Ik ben zo jaloers, dat ik ineens geen zin meer heb in mijn werkdag.

6.45 In de tram begin ik lichtelijk te stressen. Ik moet nog zo veel regelen en kopiëren en ik zie dat ik mijn trein niet meer ga halen. Dat wordt dus een trein later, oftewel een kwartier korter de tijd om die dingen te regelen. Dat moet ik dan maar in mijn pauzes doen.

8.32 Shit! Ik ben een stuk belangrijke theorie vergeten te vertellen bij mijn uitleg. Nooo! Ik probeer het nog even tussen het zelfstandig werken door te vertellen, maar ik vraag me af of de leerlingen er iets van hebben meegekregen. Help, wat stom!

9.07 Oké, de leerlingen zijn het lokaal uit, nu moet ik echt direct beginnen met mijn to do-lijstje. Kopiëren, printen, regelen, organiseren etcetera etcetera etcetera.

9.50 Ik heb nog best veel kunnen doen! Ik ben alleen best wel boos op mezelf dat ik iets kwijt ben. Iets wat ik moest kopiëren en waar ik nog ruim een uur mee bezig ben geweest. Nu is mijn tijd niet enorm kostbaar, ik had alleen wel betere dingen te doen in die tijd…

10.20 Ik ben een snelle leerling: bij mijn tweede brugklas vergeet ik niet het belangrijkste uit te leggen. Gelukkig maar!

10.48 Pauze! Ik kan tegenwoordig een stuk beter genieten van mijn pauzes; ik praat al wat meer met collega’s, ik lach mee en ik kom ook tot rust.

11.11 Voor sommige klassen heb je een bepaalde voorkeur. Mijn voorkeur schommelt tussen twee brugklassen: de ene keer vind ik de ene brugklas heel leuk, op dit moment heb ik een sterke voorkeur voor deze klas. Ze zijn leuk, stellen geen onnodige (dubbele!) vragen, ze zijn grappig en ze hebben interesse in mij en in anderen. Dat is leuk om te zien!

11.20 Oké, Elseline, niet vergeten om dat belangrijke ook uit te leggen!

12.06 Ik heb zojuist een toets nagekeken van een leerling die de repetitie moest inhalen. Ze heeft een 9 gehaald. Ik weet niet of ik blij moet zijn voor dit meisje, of dat ik haar moet wantrouwen. Want… Ze haalt normaal gesproken niet hoger dan een 6! Gelukkig krijgen de leerlingen zo veel cijfers dat die ene 9 niet heel veel meer doet met het gemiddelde. Dit meisje is op het eerste gezicht enorm lief en braaf, maar nu weet ik niet goed hoe ik tegen dit meisje moet aankijken. Hmm…

12.56 Yes, weer pauze. Ik hang nog even wat posters op voor straks, de Wiskunde Olympiade, zodat de leerlingen weten waar ze zichzelf moeten verzamelen. Daarna verplaats ik me naar de personeelskamer. Een lekker kopje thee, daar heb ik zin in!

13.22 Tijdens mijn les aan 2havo besef ik me dat mijn aanpak misschien niet helemaal ideaal is. Als de leerlingen goed werken, krijgen ze geen huiswerk mee. Ik geef twee leerlingen huiswerk mee, maar ik ben niet over iedereen heel erg tevreden. Ik kijk het nog even anderhalve week aan, tot aan het einde van het hoofdstuk, en daarna ga ik een enquête houden bij de leerlingen. Gewoon een klein vragenlijstje om te onderzoeken hoe zij het ervaren.

14.00 Maar aan de andere kant zijn deze 2havo-leerlingen ook wel heel erg lief hoor. Twee meisjes hebben alle opgaven gemaakt die ze konden maken en vragen nu of ze mijn hulpjes in de les mogen worden. Hell yeah, goed idee! Dit moet ik vaker met ze doen!

14.09 Ik gooi mijn leerlingen een minuut voor de bel het lokaal uit: ik wil op tijd bij de Wiskunde Olympiade-lokalen zijn.

14.15 Alle leerlingen voor de olympiade zitten op hun plek. Ik deel de kladblaadjes, de antwoordbladen en de opgaven uit en wens ze veel succes.

14.25 De eerste leerling is al klaar. Hoe dan? Goede motivatie dit, als ze na tien minuten al de blaadjes omkeren en vliegtuigjes gaan vouwen. Of ze al naar huis mogen? NEE!

14.57 De leerlingen zitten te popelen om te gaan. Als ze om 15.00 het lokaal uit gaan, wordt er nog even gevraagd waarom ze geen eten kregen. Serieus? Bleh, ik mag hopen dat zij niet tussen de winnende leerlingen zitten!

15.18 Bijna een uur eerder dan verwacht loop ik het gebouw uit. Dit is fijn! Misschien moet ik die niet-serieuze leerlingen maar dankbaar zijn, dankzij hen heb ik wat meer vrije tijd!

15.51 Aaaarrrg, er eet iemand een patatje speciaal in de trein. Dit is zo niet eerlijk: deze geuren komen altijd op de momenten dat ik niet heb kunnen eten, dus wanneer ik enorme honger heb. Ik twijfel om dit meisje te vragen of ik met haar mee mag eten, of dat ik mijn boterham duo penotti uit mijn tas ga halen. Ik kies voor dat laatste.

16.06 Ik realiseer me dat ik vanaf nu een rustige werkweek heb met alleen maar “gewone” lessen (alsof dat niet lastig genoeg is voor deze beginner!). Geen tafeltjesavonden, geen ouderavonden, geen wedstrijden, geen andere poespas. Yes, heerlijk!

17.12 Tijdens het schrijven van dit stukje komt er weer een herinnering boven: ik hoorde van een collega dat ze aan een tweede klas het proefwerk van een derde klas heeft gegeven. Hoe kun je dat doen? En vooral: hoe kun je als leerling niet doorhebben dat je een proefwerk voor een hogere klas maakt? Hmm…

17.33 Ik vind het altijd fijn om YouTube-filmpjes op de achtergrond aan te hebben staan als ik alleen thuis ben. Dan is het net alsof ik niet alleen ben en het is een stuk gezelliger dan muziek. Helaas zorgt het ook voor afleiding, waardoor ik na een half uur nog niet dit korte stukje af heb. 

18.12 Ik hoor mijn vriend aan komen rijden: etenstijd! Ik snel me naar de keuken om de pannen op het vuur te zetten. 

18.56 Na het eten neem ik me voor om de rest van de avond alleen nog maar te lezen. Ik heb vorig weekend een leuk nieuw boek gekocht waar ik graag verder in wil. Helaas komt er van lezen niet veel terecht, want ik check om de minuut mijn Twitter, Facebook en WhatsApp. Verslaafd? Ja.

20.38 Ik heb mijn dekbed naar de woonkamer gesleept, een standaard ritueel van mij, maar na een half uur besluit ik toch in bed te liggen. Mijn hoofd zit zo vol met van alles, dus ik in de woonkamer echt niet in slaap kan vallen.

21.45 Nadat mijn vriend me heeft ingestopt en we nog even met elkaar hebben gekletst (kwantummechanica, ehhh...) kijk ik op YouTube nog wat filmpjes over het maken van chocoladekoekjes. Ik heb namelijk besloten dat ik vanaf nu voor bij de sectievergaderingen iets lekkers ga maken. Chocoladekoekjes is een leuk begin!

22.01 Zzzzz....

Liefs!