zaterdag 20 december 2014

Dagboek: Activiteitenweek uno (#15)

Godzijdank zijn er slechts twee activiteitenweken in het jaar. Ik kan er niet heel goed tegen om uit mijn comfortzone te stappen. Hoe grappig eigenlijk dat ik lesgeven nu als 'binnen mijn comfortzone' ervaar, terwijl ik een jaar of drie terug nog de zenuwen kreeg als ik er al aan dacht om voor de klas te staan. 

Ik ben gewoon altijd een beetje zenuwachtig als ik niet precies weet wat ik op een dag ga doen of hoe een dag zal verlopen. Natuurlijk weet je dat met lessen ook niet, maar je weet dan wel dat het slechts vijftig minuten duurt voordat je weer een nieuwe start kan maken. Wanneer je op excursie gaat, duurt dit uren en uren...

Maar goed. Gelukkig zijn excursies ook enorm leerzaam! Maandag ben ik op excursie naar een museum geweest. Ik weet niet eens of het een museum te noemen is. Ik leerde hoe de mensen vroeger, zo'n 300 jaar terug, "gevangen" zaten en hoe ze gestraft werden. Vroeger werden mensen voor maximaal twee weken achter slot en tralies gezet. Daarna deed de rechter uitspraak en werden ze gestraft. Een geldboete, een lijfstraf of zelfs de doodstraf. Ik vond het enorm interessant, maar alle verhalen hebben er wel voor gezorgd dat ik 's nachts nachtmerries had. Ieks!

Dinsdag voelde ik me enorm nutteloos. Ik had een knutselmiddag met brugklasleerlingen en mijn groep was enorm overbezet. Vier personen stonden er ingeroosterd om de leerlingen hun T-shirt te laten versieren, om een doek te beschilderen en om figuurtjes met touw te maken. Ja, echt waar. Door de verkoudheid, die zondag al begon, voelde ik me al niet heel fit en vroeg ik me alleen maar continu af wanneer ik weer naar huis mocht. Gelukkig maakte mijn kerstpakket alles goed!

Op woensdag voelde ik me enorm schuldig. Ik heb namelijk voor het eerst in een lange tijd echt kunnen genieten van een vrije woensdag. Keer op keer vroeg ik me af of ik niet iets vergat. Moest ik niet naar mijn werk? Moest ik thuis niet iets aan mijn werk doen? Maar nee, ik was woensdag echt vrij! 's Morgens werden er meubels bezorgd, 's middags ben ik met mijn vriend op pad geweest om wat dingen voor in huis te kopen en 's avonds heb ik mijn handen uit de mouwen gestoken. Nou, voor een half uurtje dan. Daarna was mijn deel van het werk af en heb ik de rest van de avond genoten van mijn mooie nieuwe eettafel.

Donderdag waren er verrassend veel leerlingen uit mijn mentorklas ziek. We zouden met z'n allen naar een kerk in de omgeving fietsen voor het vak Levensbeschouwing. In mijn mentorklas zitten vijfentwintig leerlingen. De vijf gymnasiasten zouden niet meegaan i.v.m. een andere excursie en nog eens vijf leerlingen waren ziek. Met een bijzonder klein groepje vertrok ik per fiets naar de kerk. Gelukkig was het droog!
's Middags stonden er wat uurtjes surveilleren op de planning, waar ik al iets over heb geschreven van de week. Tussendoor had ik twee uur vrij. Ik besloot mijn tijd te gebruiken om kerstkaartjes te schrijven voor mijn mentorleerlingen. Ik had expres kleine kaartjes gekocht, zodat er niet al te veel tekst op kon. Na tien kaarten was ik het al zat, maar ik heb doorgezet. Respect voor de mensen die ieder jaar kerstkaarten versturen!

Vrijdag ging ik in de stromende regen naar mijn werk. Ik had me voorgenomen om elke dag op de fiets te gaan, maar nu leek de tram me een betere optie. Achteraf maakte het geen drol uit. Lopend ben ik net zo nat geworden als wanneer ik zou fietsen. Het enige voordeel van de tram was dat ik geen tegenwind had. Maar de fiets had me drie euro gescheeld...
Ik had een kerstontbijt met mijn lieve mentorkindjes. Wat was het gezellig! Iedereen had wat te drinken en/of te eten meegenomen en een uur lang hebben we genoten van al dat lekkers met de warme stem van Michael BublĂ© op de achtergrond. 
Rond tien uur vertrok ik weer naar de tramhalte. Zeikesnat kwam ik weer thuis, maar met het idee van twee weken kerstvakantie kon dat me niet veel meer schelen! 

Daar ga ik nu van genieten. Ik vond de kerstvakantie altijd de minst leuke vakantie van allemaal (al die verplichte bezoekjes, bah!), maar ik denk dat ik er dit jaar wel van kan genieten. We gaan een enorme spurt maken in ons huis en hopelijk is aan het eind van de vakantie zo'n beetje alles klaar. Een nieuw jaar, een nieuw begin!

Liefs!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten