De huispakken van Roy Donders

Ik ga mijn korte pauze op mijn blog voor deze ene keer onderbreken. Vandaag maakte ik iets mee waarbij ik niet direct dacht dat dit een goed punt zou zijn voor op mijn blog. Zojuist, tijdens het douchen, bedacht ik dat dit juist iets is om over te schrijven. Zeker met de filmpjes die op dit moment circuleren op Facebook.

Welke filmpjes? Onder andere het filmpje waarbij een jongen een meisje in elkaar slaat, duwt en schopt. Het gaat er heftig aan toe en ik werd misselijk bij het zien van deze gruwelijke daad. (Net zo misselijk als toen ik op oudjaarsdag hoorde dat iemand een rotje in het achterwerk van een kat had gestopt en toen had aangestoken. Medelijden tot de duizendste macht, om het even bij mijn vakgebied te houden…) Je voelt het misschien al een beetje aankomen, maar dit meisje wordt dus gepest door deze jongen.

Oké, dit filmpje is niet zo zeer de aanleiding voor de blog. Het gaat namelijk allemaal om Roy Donders. Voorheen was hij nog niet heel bekend in Nederland, maar nu hij de huispakken voor het WK heeft ontworpen, kent vrijwel iedereen hem. Nu ga ik écht to the point komen. Mijn collega sloeg de krant open en vroeg bij het zien van Roy Donders wie deze jongen überhaupt kende voordat hij zijn samenwerking aanging met de Jumbo.

Nou… Ik! Roy Donders kwam eerst af en toe in beeld bij programma’s over de gipsy-family, de zigeuners. Hij mocht vaak de styling doen als er een communie of ander belangrijk feestje was. Vervolgens krijg hij zijn eigen realityshow op televisie en inmiddels is seizoen twee al weer tot zijn einde gekomen. Ik heb alle afleveringen met heel veel plezier bekeken. Roy Donders schrikt de meeste mensen af. Hij valt op mannen, heeft lange, donkere krullen waar een halve bus haarlak in zit, besteed heel veel tijd aan de rest van zijn uiterlijk en draagt en ontwerpt huispakken en andere kleding, voorzien van ‘glittertjes, steentjes, printjes en pailletjes’. Dat is alles wat je op het eerste gezicht ziet.

Wat veel mensen niet zien, is hoe hardwerkend deze jongen is. Hij is heel ondernemend, heeft een eigen mening, een eigen stijl en hij heeft lef. Hij wordt bestempeld als ‘apart’, maar ik heb altijd een klein beetje het idee dat hier een tikkeltje jaloezie achter schuil gaat. Hij heeft al zo veel bereikt en is zelfs jonger dan ik. Dat vind ik knap!

Nee, dit was echt geen blog om Roy Donders op te hemelen. Want ik ga nu pas echt vertellen waar het eigenlijk om draait. Als docent hoor je het pesten tegen te gaan. Opkomen voor de slachtoffers, de pesterkoppen aanpakken en straffen en zorgen dat dit soort dingen zoals in Rotterdam, waar die tieners uit het filmpje vandaan komen, niet gebeuren. Laat zien dat iedereen gelijkwaardig is, laat zien dat het niet erg is als iemand ‘anders’ is, als iemand een eigen mening heeft, een eigen stijl heeft of op iemand valt van hetzelfde geslacht. Laat iedereen in zijn of haar waarde, ook als die persoon anders is dan jij. Je hoeft geen beste matties te worden en je hoeft elkaar niet aardig te vinden. Maar doe elkaar geen pijn, lichamelijk of fysiek.

Opmerkingen zoals ‘ik snap niet dat zo’n jongen überhaupt zendtijd krijgt’ kan ik echt niet begrijpen. Wanneer ze ook nog komen uit de mond van een collega, begint er bij mij iets te knappen. Ik heb de ballen niet om er iets van te zeggen, maar het geeft me wel weer inspiratie om over te schrijven.

Ben jij een docent en kun jij Roy Donders om welke reden dan ook niet uitstaan? Prima. Houd het voor je. Dan houd ik ook voor me dat ik jou – zonder je eigenlijk te kennen – ook niet mag.

Liefs!

P.S. Zondag en maandag zijn dagen waarop ik een hele lege planning heb. De kans is groot dat ik in een boek duik, maar mocht ik zin hebben, dan kruip ik achter mijn laptop om nog wat woorden te tikken. Twee weken radiostilte levert zo veel inspiratie op!