zaterdag 21 juni 2014

Dagboek: Tevreden (#36)

Ik ben tevreden over de afgelopen week. Natuurlijk heb ik over iedere dag wel wat op- en aanmerkingen. Dingen die ik beter had moeten doen, een ochtendhumeur of een spontane oververmoeidheid. Maar al met al kijk ik terug op een positieve week.

Dinsdag deed ik bijvoorbeeld iets waar ik best trots op ben. Ik had een serieus gesprek met twee leerlingen die een accent opzetten en daarmee een meisje kwetsten. Deze twee jongens zijn de clowns van de klas en ik kan heel goed met ze opschieten, maar met deze actie maakten ze een meisje aan het huilen, al hadden ze dat zelf niet door. Ik vind het altijd wel lastig om boos op hen te worden, maar nu ben ik toch wel tevreden over mijn aanpak. Ik had namelijk niet alleen een gesprek met deze heren in het bijzijn van dit meisje, maar ik ben ook met dit meisje naar de mentor gelopen en heb haar het verhaal laten doen. De mentor van de klas was blij met mijn handelen.
Alsof het werd aangevoeld, werd ik die middag via een e-mail gevraagd om mentor te worden volgend jaar. In eerste instantie riep ik natuurlijk heel hard NEE, maar uiteindelijk...
 
Want op woensdag lagen er plotseling de taakverdelingen in alle postvakjes. En daar stond dus op dat ik volgend jaar mentor moest worden. Ik ging in gesprek met mijn werkgever en hij was heel duidelijk: 'Ik ben juist blij dat je mentor wordt, want ik denk dat je dat heel goed kunt, dat je een aanvulling bent voor het team' en nog wat positieve woorden over dat het belangrijkste is dat je een band moet hebben met de leerlingen en dat dat wel goed zit bij mij. Tja, dat compliment heb ik maar in mijn zak gestoken! Ik ben direct naar de afdelingsleider 2V gelopen om te zeggen dat ik het toch maar doe, dat mentoraat. Het ligt er nog een beetje aan hoeveel klassen er volgend jaar komen, maar het ziet er dus naar uit dat ik er echt aan moet gaan geloven.
Op woensdag droeg ik een oranje voetbalshirt. Niemand kon er omheen, het was zeg maar wel heel erg opvallend, en ineens had ik heel veel aanspraak van collega's die ik nóóit spreek. Dus een tip: mocht jij je ook een beetje een loner voelen af en toe, trek aanstaande maandag een oranje shirt aan. Gegarandeerd dat je dingen als 'Jij bent er zeker helemaal klaar voor?' en 'Wat denk je dat het wordt?' naar je toe geroepen krijgt! :-)
 
Donderdag mocht ik trakteren. In al mijn klassen heb ik woensdag gevraagd naar de eindstand Australië - Nederland. Tijdens de voetbalwedstrijd heb ik met een half oog naar de televisie gekeken en met het andere oog naar het blaadje met alle uitslagen van de 111 leerlingen. Ik was heel blij toen de 2-2, want dat zorgde meteen voor 45 prijswinnaars minder! Uiteindelijk waren er twee leerlingen met de juiste score. Ik had een zak met 20 mini-bars, dus iedere leerling kreeg er tien. Dat was ook meteen een mooi bruggetje naar het onderwerp van de dag: omgekeerd evenredige verbanden. 'Als één leerling zou winnen, zou die 20 chocolaatjes winnen. Als vier leerlingen zouden winnen, zouden ze er vijf krijgen. Wanneer je het aantal winnaars vermenigvuldigt met vier, déél je het totaal aantal chocolaatjes door vier.'
 
Vrijdag gaf ik bij mijn 2havo-klas iets te veel hints bij hun SO. Ik had een makkelijke toets gemaakt, maar het plaatje was niet helemaal duidelijk. Ik heb de leerlingen dus heel duidelijk verteld dat de afstand van A naar B zoveel km was en van D naar E zoveel. Tja... Als ze nu geen onvoldoende halen! Uiteindelijk bleek dat ik het zelf ook mis had - jep, zo onduidelijk was het.
 
Het weekend komt als geroepen. Sinds mijn vriend later thuis is uit zijn werk en er dus ook later wordt gedineerd, en sinds het voetballen op TV is, heb ik het idee dat ik nauwelijks nog een avond over heb. Ik doe heel erg mijn best om te genieten van mijn vrije tijd, maar... Het. Gaat. Zo. Snel! Ach, nog heel even en dan kan ik genieten van een (welverdiende?) vakantie!
 
Liefs!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten