Wie mijn blog al een tijdje volgt, weet dat ik een onzeker
meisje ben dat graag binnen haar comfortzone blijft. Een activiteitenweek is
dus absoluut niet mijn ding, omdat ik elke dag ergens anders wordt verwacht,
met een groep leerlingen die ik niet ken, met collega’s waar ik nauwelijks
contact mee heb en waarbij ik activiteiten moet begeleiden waar ik absoluut
geen verstand van heb.
Maar, zo blijkt maar weer, heb ik het toch overleefd en kan
ik ook de afgelopen week gelukkig nog navertellen.
Op dinsdag begon
ik meteen met een fijne activiteit: Walibi. Samen met drie collega’s, een
stagiaire en twee volle klassen leerlingen vertrokken we met twee bussen
richting het pretpark. De leerlingen hadden er zin in, ik iets minder. Ik kende
de collega’s niet heel goed en deze leerlingen nog minder, dus ik heb mijn
nakijkwerk en twee boeken meegenomen. Uiteindelijk heb ik mijn boek niet open
gehad, omdat het heel gezellig was met de collega’s. Dat had ik niet verwacht!
Ik heb de hele middag op een terrasje gezeten (ik ben niet zo van de pretparken…)
en door het stralende zonnetje is mijn nek behoorlijk verbrand. Maar ik mag
niet klagen!
Ook over woensdag
zal ik niet te veel klagen: om elf uur zat ik namelijk al op de scooter
richting huis. Het werken zelf was die dag niet heel spannend: we gingen
wiskundig vouwen. Ik had hier zo’n hekel aan als we dit op de lerarenopleiding
moest doen, en nu moest ik het ook nog aan dertig stuiterende derdeklassers
uitleggen. Yakkes!
De donderdag was
een langere dag. Ik begon weer met wiskundig vouwen, maar daarna stonden er
(helaas) nog twee activiteiten op het programma: iets voor aardrijkskunde en
iets voor biologie. Beide projecten waren buiten de school, dus daar had ik een
fiets voor nodig. Ik ben zelf niet zo gestoord om vijfentwintig kilometer te
fietsen, dus ik had geen andere keuze dan een fiets lenen van een collega. Ruim
op tijd had ik een fiets geregeld, maar op de dag zelf bleek iemand anders hem
ook te willen gebruiken. ‘Ik heb deze fiets voor vandaag gereserveerd,’
beweerde ze. Ik begon van binnen al te koken (leugenaar!), maar ik heb besloten
het anders op te lossen dan met dit mens in discussie te gaan. Ik heb namelijk
direct besloten dat ik dan maar op de scooter achter de groep aan zou rijden.
Achteraf was dat ook de meest ideale oplossing, want na de activiteit kon ik
meteen doorrijden naar huis.
Ook op vrijdag
mocht ik een activiteit begeleiden waar ik zogenaamd voor opgeleid ben: een
opdracht over Escher. De vorige activiteitenweek was deze opdracht een ramp,
maar gelukkig was het programma herschreven. De vorige keer was dit echt veel
te lastig, maar nu was het prima te doen. De leerlingen waren zo snel klaar,
dat ik ze tussendoor twintig minuten pauze heb kunnen geven. Na de pauze
vertrokken we met de bus naar het Eschermuseum. Het maakt niet uit waar een
museum over gaat: ik vind het sowieso saai. Ik vind het dan ook moeilijk om de
groep te motiveren om eens alle kunstwerken te bekijken die er in de zalen
hangen. Tja, het zal de leeftijd wel zijn.
Dit weekend staat er ontspanning op het programma: ik wil de
hele zondag gaan lezen. Afgelopen week is het er niet van gekomen om een boek
open te slaan, dus dat ga ik zondag allemaal inhalen. Volgende week hoef ik
maar twee dagen te werken: ideaal!
Liefs!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten