Op mijn werk zijn mobieltjes ten strengste verboden. Zie je een telefoon? Innemen en drie uur nablijven. Ik vind dit een beetje té streng – als ik in de pauze door de gangen loop, doe ik net alsof ik oogkleppen op heb – dus ik maak zo mijn eigen regels. Soms ben ik te mild. Dat heb ik gisteren gemerkt.
De situatie
In mijn 2havo-klas ging een telefoon af. Normaal zou ik er allang geen probleem van maken, maar omdat de klas zo uitbundig reageerde, ging ik er ook op in. Ik vroeg de rij waar ik het geluid vandaan hoorde komen van wie de telefoon was. Niemand gaf toe, dus ik begon mijn geduld te verliezen. Na tien seconden hardop aftellen heb ik iedereen uit de rij de telefoon laten inleveren. Ze zouden de telefoons terugkrijgen zodra degene had toegegeven dat zijn/haar telefoon was afgegaan.
Na de les was er niemand die wilde toegeven. Toen ik zei dat ze geen strafwerk zouden krijgen, was er uiteindelijk toch een meisje dat “bekende”. Ze zei: ‘Als we toch geen straf krijgen, neem ik de schuld wel op me. Mag ik dan nu mijn telefoon terug?’ En omdat ik zo perplex stond, heb ik ze allemaal weg laten gaan met hun telefoon.
Hulpvraag
Hoe had ik moeten omgaan met deze situatie en in het bijzonder met deze leerling, waarvan ik bijna zeker weet dat het haar telefoon was dat af ging?
De mogelijke oplossingen
1. Ik had één op één met de leerlingen kunnen praten. Dan durven ze vaak wel toe te geven of een ander te verlinken. Nu wil ik er natuurlijk niet op drammen dat ze gaan klikken, maar het zou een oplossing kunnen zijn.
2. Nadat de anderen weg mochten nog even napraten met deze leerling, één op één. Waarom ze liegt of waarom ze de schuld op zich neemt. Een band opbouwen met deze leerling, zodat ze misschien toch toe geeft. Ik weet niet of het werkt, maar het is te proberen.
3. Ik had alle leerlingen in deze rij moeten straffen. Zegt niemand het? Oké, dan allemaal nablijven.
4. Ik had alle leerlingen naar de afdelingsleider kunnen sturen. De afdelingsleider is aardig streng, dus misschien dat dit meisje dan meteen al zoiets zou hebben van: oké, ik vertel het wel!
5. Geen idee. Ik heb echt geen idee hoe ik anders zou kunnen handelen dan de bovengenoemde opties…
Liefs!
P.S. Later op de avond hoorde ik bij de tafeltjesavond van de moeder van dit meisje dat het inderdaad haar telefoon was... Foei!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten