Een kleine verandering

Ik vind het soms nog best lastig om me aan mijn eigen planning te houden. In het bijzonder de planning van mijn blog. Het dagboekverhaal op zaterdag lukt prima, een tip van de week gaat ook nog wel. Maar de artikelen van maandag vind ik best lastig. Op maandag wil ik iets informatiefs online zetten. Bijvoorbeeld over voorkennis activeren, over daltononderwijs of over de les afsluiten. Aan het begin had ik inspiratie genoeg. Ik kon zo vijf blogs op een dag schrijven en dan had ik er nog geen genoeg van.

De laatste tijd vind ik het wel lastig worden. Ik weet af en toe even niet waar ik de inspiratie vandaan moet halen, dus dan ga ik maar iets verzinnen. Voor mij komt het dan heel onnatuurlijk over. Alsof ik met tegenzin zit te schrijven, terwijl ik het normaal gesproken heel leuk vind. Daarom wil ik het een beetje anders doen.

De artikelen op woensdag en zaterdag blijven ongeveer gelijk. Op zaterdag blijft er sowieso een dagboek online komen waarin ik in een beknopte versie schrijf over hoe de week is verlopen. Op woensdag zal ik een tip afwisselen met een lijstje (10 manieren, 10 redenen…). Het enige wat er zou kunnen veranderen is dat ik soms twee weken achter elkaar een tip plaats in plaats van dat er een lijstje tussendoor staat. Het ligt er maar net aan hoeveel inspiratie heb.

Op maandag wil ik een informatieve post online zetten, maar het zou heel goed kunnen dat er een keer iets anders daarvoor in de plaats staat. Iets wat ik heb meegemaakt in mijn les en wat ik graag wil delen, iets wat ik meemaak onder mijn collega’s of iets anders dat wel met mijn werk te maken heeft, maar niet zo zeer met de theorie.

Ook het tijdstip waarop de blogposts online komt gaat veranderen. In plaats van 15.00 uur komen de posts om 13.00 uur online. Dit geldt voor de artikelen op maandag, woensdag en zaterdag. Mocht ik nog stukjes tussendoor schrijven en spontaan op mijn blog willen plaatsen, dan kan het zijn dat deze later online komt (omdat ik het pas na 13.00 uur schrijf).

Liefs!

Tip: Geef ze succeservaringen (#22)

Voor vandaag heb ik een tip geplukt uit het hoofdstuk ‘Faalangst’. Ik vond faalangst altijd maar iets raars. Ik snapte niet dat anderen bang konden zijn voor een toets of een tentamen. Ik vond het juist hartstikke leuk om een toets te maken. En als het cijfer tegenviel… Tja, dan kwam er wel weer een andere kans om het op te halen.

Sinds ik stage loop, ervaar ik pas echt hoe het is als een leerling faalangst heeft. Ze zijn sowieso al doodsbang als ze het lokaal in lopen wanneer er een toets is, maar het heeft nog vele andere kanten. De leerlingen maken geen oogcontact, ze durven niets te vragen en/of zullen nooit uit zichzelf een praatje beginnen.

Hoofdstuk 18, tip 4: Geef ze succeservaringen

Kleine en grotere succeservaringen geven faalangstige leerlingen geleidelijk meer zelfvertrouwen. Dat is dé manier om faalangst te bezweren. Geef positieve of – als dat niet kan – neutrale feedback. Laat hun het succes, hoe klein ook, ervaren.

Aan het begin van het schooljaar kreeg ik een lijstje. Op dit lijstje stond van alles over bepaalde leerlingen. Dyslexie, zwaarlijvigheid, gescheiden ouders. En dus ook of ze faalangst hebben. In principe heb je dit lijstje niet nodig om te zien wie er faalangst heeft en wie niet. Na een paar weken pik je die leerlingen er namelijk zo uit.

Toch is het handig om het meteen vanaf het begin van het schooljaar al te weten. Niet dat ik dan alleen die leerlingen een compliment geef en de niet-faalangstige leerlingen niet, maar ik leg er toch extra de nadruk op. Soms geef ik hetzelfde compliment wel drie keer achter elkaar. “Wauw, dat heb je goed gedaan. Ik ben echt trots op je, hoe je die opgave hebt opgelost. Echt heel goed gedaan!” Even extra stilstaan bij een succeservaring kan geen kwaad.

Ik merk wel dat ik leerlingen met faalangst minder vaak klassikaal aan het woord laat. Ze steken sowieso hun vinger niet (vaak) op, maar ik zou het ook heel sneu vinden als juist zó een leerling een vraag fout beantwoord. Eigenlijk best wel slecht, want zo geef ik de leerlingen nog minder de kans om (openbaar) een succeservaring op te doen.

Liefs!

Docenten wegpesten

“Mevrouw”, begon een leerling uit 2havo zijn verhaal. Ik was benieuwd wat hij wilde zeggen, omdat hij negen van de tien keer met zijn woorden een glimlach op mijn gezicht kan toveren. “Ik had echt niet verwacht dat u het zo lang met ons zou uithouden.”

Ik keek hem aan en vroeg hem wat hij dan had gedacht. “Dacht je dat ik me zou laten wegpesten door jullie?”

Hij haalde zijn schouders een beetje op. “Dat niet, maar we zijn wel een hele moeilijke klas.”

Ik kon niet anders dan dat beamen.

“En vorig jaar hebben we ook vier docenten gehad voor wiskunde.”

Vier, wow! Ik dacht altijd dat ze er ‘slechts’ drie hadden versleten, maar er was dus ook nog een vierde. De jongen noemde alle namen op van de docenten die hij in de brugklas voor wiskunde had. Ik kende geen van alle vier, want ze waren al weg voordat ik er kwam werken.

Dat ik me dit gesprek van twee weken terug nog goed kan herinneren wil toch wel iets zeggen. Ik sta er echt versteld van dat één klas in een jaar tijd vier docenten wiskunde kan wegpesten. Ik heb me ook alle tussenliggende dagen (de dagen tussen het gesprek met de leerling en de dag dat ik deze blog schrijf) afgevraagd hoe het zo ver heeft kunnen komen. Ik zou het helemaal kunnen analyseren (rotkinderen, docent niet stevig genoeg in schoenen, andere redenen?), maar ik wil het vandaag dichter bij mezelf houden.

Als je mij een tijdje terug voor deze klas had gezet, zou ik ook niet weten wat er met me was gebeurd. Ik sta al niet heel stevig in mijn schoenen, maar toen ik net begon aan de opleiding was dat natuurlijk nog minder. Ik zou een makkelijk doelwit zijn en volgens mij is dat nog maar een understatement. Als ik de docent wiskunde van deze klas was geweest, was ik waarschijnlijk ook een prooi. Hoelang zou ik het volgehouden hebben? Zou ik het een paar maanden hebben geprobeerd of zou ik na een week al mijn spullen hebben gepakt?

Wat zou er na het ‘wegpesten’ komen? Ik zou mijn spullen pakken, en dan? Wat doe ik de dagen erna? Ik kan wel een redelijke schatting maken. Ik zou eerst dagenlang huilen, piekeren en chocola eten. En daarnaast al het andere troostvoer dat ik in de dichtstbijzijnde supermarkt zou vinden. Daarna kan het twee kanten op gaan. Solliciteren naar een nieuwe baan en proberen het ergens anders wel te maken. Of nog dieper zakken en uiteindelijk weer wekelijks bij de psycholoog aan tafel zitten om te praten over wat dan ook.

Dat zou mogelijk mijn verhaal zijn. Maar wat is er gebeurd met deze vier (ex-) wiskundedocenten? Zouden ze nog steeds thuis zitten, terugdenkend al alle mislukte lessen? Zouden ze kilo’s zijn aangekomen van alle keren dat ze hun emoties weg aten? Zouden ze ook wekelijks een uurtje praten met een professional? Zouden ze inmiddels al een nieuwe baan hebben gevonden? Of zouden ze hebben gedacht dat lesgeven niets voor hen is en een carrièreswitch gemaakt hebben en nu een topbaan hebben (of juist ergens achter de kassa zitten)?

Vragen, vragen, vragen. Wie weet zoek ik ze nog eens op Google op, of vraag ik het aan mijn collega’s. Misschien kom ik ze ooit nog eens toevallig tegen, bijvoorbeeld als ik zelf van werkgever verander. Niet dat dat in de planning zit, maar je weet maar nooit…

Liefs!

Dagboek: Pinksteren, mailtjes en to-do-lists (#33)

Wat een gekke week was dit. Het begon ontzettend rustig (maandag had ik een vrije dag), maar vanaf dinsdag had ik het ineens heel druk. Waarmee? Ik zou het niet weten. Ik weet alleen dat ik 's avonds steeds zo moe was dat ik op de bank ik slaap viel. Gelukkig maakte mijn vriend me steeds later op de avond wakker zodat ik de rest van de nacht spendeerde in mijn eigen bed.

Zoals ik al zei, de week begon rustig. Maandag had ik namelijk een vrije dag. Tweede pinksterdag. Ik heb geen flauw idee wat ik die dag heb gedaan, maar erg productief was het niet. Ik bracht volgens mij wat tijd door achter mijn computer, achter de televisie en met een boek. Nogmaals, productief was het niet.

Dinsdag was ik gelukkig wel wat actiever. Ik gaf vier lessen, die eigenlijk allemaal wel zonder problemen verliepen. Daarnaast stuurde ik heel wat mailtjes, maakte ik een verslag over een les die ik had bijgewoond bij een collega en deed daarnaast de huishoudelijke taken. 's Avonds zakte ik onderuit bij de televisie. Na zo'n dag voel ik me toch meer voldaan als een dag zoals maandag.

Ook op woensdag had ik het druk. Wat zeg ik? Ik had het de rest van de week druk. Ik sta op en voor ik het weet ga ik weer naar bed. Een moment van rust kende ik afgelopen week niet, tenzij je het wachten in de rij bij de supermarkt meerekent.

Donderdag was ik weer druk met wegstrepen. Ik begon de dag met een redelijk kort lijstje, maar naarmate de dag vorderde werd mijn to do-list alleen maar langer. Gelukkig verliep alles op rolletjes. Mijn lessen gingen goed, in de tussenuren heb ik veel kunnen doen, mijn bijlesuur aan de brugklassen gingen goed en de vergadering... Tja, dat was een vergadering zoals ieder ander.

Vrijdag had ik alles behalve een weekendgevoel. Vanaf dat ik de school binnen kwam (kwart over zeven) tot het moment dat ik weg ging (kwart voor vier) ben ik druk bezig geweest met van alles en nog wat. Gelukkig hadden mijn drie brugklassen een toets en kon ik tijdens die uren rustig bijkomen.

Ook een leuk dingetje van vrijdag: toen ik tegen mijn leerlingen uit 3havo zei dat ze de rekentoets met een rekenmachine mogen maken, veranderde hun hele houding. Ik heb ze nog nooit zo hard zien werken!

Ik heb deze week drie dagen gewerkt, maar het leken er ruim het dubbele. Bijkomen in het weekend zit er even niet in. Vandaag, zaterdag, ga ik met mijn zusje winkelen. Het doel is twee jurken (voor haar en voor mij) vinden voor de bruiloft voor mijn zus. Morgen heb ik ook een druk schema. Een ontbijtje met de familie, daarna bij mijn zus langs en 's avonds een etentje bij mijn schoonouders. Ergens tussendoor moet ik nog drie toetsen nakijken die op me liggen te wachten en eigenlijk wilde ik ook even ontspannen met een boek. Ik durf te wedden dat het laatste er niet inzit en het nakijken zal ook nog wel een dag (of vijf) uitgesteld worden.

 

Volgende week geef ik geen lessen, maar begeleid ik de activiteiten die op mijn school gegeven worden. Ik ben heel benieuwd hoe die week gaat verlopen. Na de activiteitenweek hoef ik nog maar veertien dagen les te geven. Veertien! Wat gaat dat toch hard...

Liefs!

Tip: Herken de symptomen (#21)

Afgelopen week geleden bladerde ik weer eens door het boekje van de algemene onderwijsbond. Ik ontdekte ik een hoofdstuk dat ik nog niet eerder had gezien: burn-out. In plaats van een blog schrijven over één van deze tips, schreef ik een blog over mijn eigen ervaring hiermee. Want die heb ik helaas al.

Vandaag behandel ik wel een tip uit het boekje. Misschien wel de belangrijkste, namelijk: herken de symptomen!

Hoofdstuk 27, tip 1: Herken de symptomen

Realiseer je dat mensen verschillend op langdurige stress reageren. Bij de een zullen de klachten psychisch zijn, bij de ander meer lichamelijk of een combinatie van beide. Toch zijn er signalen waaraan je een dreigende burn-out kunt herkennen. Je voelt je al een tijdlang uitgeput en je herstelt niet na een weekend of een vakantie. Leuke dingen kosten je te veel energie en je ervaart een constante druk. Ook emotionele instabiliteit is een teken aan de wand. Je voelt je besluiteloos, lusteloos en bent vaker dan anders verkouden of grieperig.

Om maar meteen met het laatste deel van de laatste zin te beginnen: ik ben zelden ziek. Ik heb wel eens per maand hoofdpijn, zoals zoveel vrouwen, en ik ben af en toe verkouden, maar de griep sloeg mij altijd over. Uitgerekend in die periode had ik er wel last van. Voor het eerst dat ik me kon herinneren was ik echt ziek. Nu ik de tip lees zal het wel samen hebben gehangen met de stress.

Ik kon me niet voorstellen dat er iemand op mijn leeftijd al een burn-out kon hebben. Een kennis van een kennis van mij, een jongen van ongeveer mijn leeftijd, had in dezelfde periode last van een burn-out. Ik ken hem zelf niet, maar ik hoorde het van anderen. Daar meteen achteraan kwam het gelach. “Hij kan toch niet nu al een burn-out hebben? Hij is pas in de twintig!” Dat is ook de reden dat ik het een lange tijd voor me heb willen houden. Ik wilde er zelf ook niets van weten. Ik zei steeds tegen mezelf dat het wel weer over zou gaan. Na een weekend uitrusten zou ik me vast veel beter voelen. Dacht ik. Toen ik me na een paar weekenden nog steeds zo slecht voelde, ben ik er pas mee naar mijn begeleidsters gestapt.

In de vorige blog die ik hierover schreef, staan de symptomen van een burn-out. Het is een behoorlijk rijtje, zowel bij de lichamelijke als de psychische klachten. Van hoofdpijn tot huilbuien, van snel geïrriteerd naar futloos. Ik denk dat het voor iedereen de moeite waard is om naar deze symptomen te kijken, of je nu een docent bent of op kantoor werkt. Een burn-out kan in alle werkgebieden voorkomen en hoe sneller je het signaleert, hoe sneller je het aan kunt pakken.

Liefs!

Ik had een burn-out

“Fijn hè, schat, dat ik nu nooit meer zo vaak huil?” zeg ik wel eens tegen mijn vriend. Hij kan niet anders dan dat beamen.

Ik vind het altijd zo stom om te zeggen dat ik denk dat ik een burn-out heb gehad. Het is zo’n groot begrip. Daarbij is het ook nog eens een begrip wat ik altijd koppelde aan een oudere man of vrouw. Zo rond de vijftig/zestig. Absoluut niet aan een jong meisje van twintig die nog bezig is met de opleiding.

En toch herken ik bijna alle symptomen die er op internet te vinden zijn. Ik vond het heel confronterend toen ik het opzocht op internet, maar aan de andere kant was ik ook best opgelucht. Er was een naam voor alle gedachten, gevoelens en lichamelijke mankementen die ik voelde.

De lichamelijke klachten

doorlopend moe / oververmoeid zijn

vaak en aanhoudend hoofdpijn

vaak en aanhoudend maag- en/of buikpijn

maagzweren

spierpijn

rug-, nek- en gewrichtspijn

gebrek aan eetlust en misselijkheid

slapeloosheid

verminderde weerstand

vaak en langdurig grieperig

hartkloppingen

verhoogde bloeddruk

 

De psychische klachten

opgejaagd en rusteloos gevoel

angstig voelen of paniekaanvallen hebben

somberheid, huilbuien

piekeren

machteloosheid

stemmingswisselingen

prikkelbaar en snel geïrriteerd (een ‘kort lontje’)

alles is teveel, niet meer kunnen genieten

lusteloos, futloos

onzeker, minder zelfvertrouwen en een laag zelfbeeld

verminderd concentratievermogen

vergeetachtigheid

besluiteloosheid

last van schuldgevoelens
Bron

Ik was er redelijk snel bij. In de herfstvakantie had ik de knoop voor mezelf doorgehakt: ik ging stoppen met het werk dat ik deed en ik ging aan mezelf werken. Ik had toen zo’n acht weken stage/werk erop zitten. Toch leken die acht weken enorm lang te duren. Elke dag ging ik met tegenzin naar mijn werk. Ik vond het verschrikkelijk, want ik ging mijn hele leven lang met veel plezier naar mijn school of werk. Waar kwam dit allemaal ineens vandaan?

In die tijd zat ik in een neerwaartse spiraal en ik kwam er niet uit. Elke dag werd het gevoel erger en ik heb nog nooit zoveel gehuild als in die periode. Ik heb ook nog nooit zo veel slapeloze nachten gehad. Of zoveel nachtmerries. Ik krijg weer de kriebels als ik eraan terugdenk.

De week voor de herfstvakantie meldde ik me ziek. Ik wilde dat absoluut niet, maar mijn studiebegeleidster dwong me daartoe. “Maar ik heb allemaal proefwerken gepland,” zei ik tegen haar, door mijn tranen heen. “Doe het maar wel,” antwoordde ze. “Je zult me er dankbaar voor zijn.”

Twee weken lang heb ik voor een dubio gestaan. Ga ik stoppen met stage of zet ik het de rest van het schooljaar door? Na veel gesprekken met mijn vriend en na alle steun van de andere mensen om me heen heb ik de knoop doorgehakt. Ik wilde daar weg en wel zo snel mogelijk!

Ik heb een afspraak gemaakt met de huisarts en zij stuurde me door naar een psycholoog. Daar ben ik niet zo zeer behandeld voor een burn-out. Samen met de psycholoog heb ik mijn sociale faalangst aangepakt, hetgeen wat bij mij voor veel stress heeft gezorgd (en nog steeds zorgt). Na veel gesprekken en opdrachten om ‘thuis’ mee te oefenen zat het erop. Ik voelde me nog niet helemaal de oude Elseline, maar ik zat wel beter in mijn vel dan tijdens de donkere periode. Een stuk beter!

Inmiddels was het eind van het schooljaar in zicht. Ik had mijn sollicitatiegesprek, ik haalde mijn diploma en toen was het zomervakantie. De vakantie waar ik heel erg naar toe had geleefd. In die periode wilde ik heel veel uitrusten van de zware tijd en tegelijkertijd wilde ik alles van me afschrijven. Een lang verhaal schrijven over alles wat ik had meegemaakt zag ik niet zo zitten. Dan zou ik er continu mee bezig zijn en daar had ik geen zin in. Daarom startte ik een blog, de gouden tip van mijn vriend. In de zomervakantie schreef ik van alles wat met lesgeven te maken had en ineens voelde ik het weer: de zin om te werken! Ik had ineens zó’n zin om weer voor de klas te staan. Het was een heerlijk gevoel!

Ik heb nu nog steeds wel dagen dat ik met tegenzin naar mijn werk ga. Maar dan zie ik eerder op tegen het vroege opstaan, de treinreis, een lesbezoek of iets anders kleins. Van die dingen die makkelijk te overzien zijn.

Liefs!

Dagboek: Even wennen, dat werken! (#32)

Na een vakantie is het altijd even wennen om weer aan het werk te gaan. Helemaal als de vakantie twee weken duurt, zoals de meivakantie.

Ik had dan ook verwacht dat ik er enorme moeite mee zou hebben maandagochtend. Dat viel reuze mee. Ik had die nacht heerlijk geslapen en ik werd opgewekt wakker. Ik bleef nog even genieten van mijn warme bed, maar daarna startte ik toch opgewekt de dag.

En die dag ging goed. Mijn lessen verliepen niet perfect, maar dat vond ik niet erg. De leerlingen hadden elkaar lang niet gezien en hadden heel wat bij te praten. Logisch!

Dinsdag vind ik altijd een lange dag. Aan de ene kant is het fijn dat ik uit kan slapen, maar aan de andere kant vind ik het fijner om mijn lessen 's morgens te geven. De leerlingen werken dan beter mee dan later op de dag. Afgelopen dinsdag had ik ook mijn beoordelingsgesprek. En... Ik mag blijven!

Woensdag was zoals gewoonlijk mijn vrije dag. Ik bracht een bezoekje aan de sportschool, deed een familiebezoekje en ik las mijn boek uit. Een vrije dag zoals een vrije dag hoort te zijn.

Over donderdag zette ik al een blog online. Ik gaf aan mijn drie brugklassen een activerende werkvorm over cirkels. Dat pakte goed uit! 's Middags had ik geen vergadering. Hierdoor was ik vroeg thuis. Toen hield het werken echter niet op. Ik ontving een e-mail van een leerling die niet veel van de stof begreep. De docent in mij kwam naar boven. Ik pakte A4-tjes erbij en schreef die vol met berekeningen en uitleg. Daarvan maakte ik foto's en stuurde deze naar de jongen. Ik vraag me af of er meer docenten zijn die zich zo uitsloven.

Op vrijdag had ik een drukke dag. Mijn pauzes besteedde ik namelijk ook aan mijn leerlingen. Ik gaf wat extra uitleg wat ze hopelijk ging helpen bij de repetitie van die dag. Na schooltijd heb ik nog lessen voorbereid, een toets gemaakt en mails gestuurd. Om half vier vond ik het mooi geweest en vertrok ik naar huis.

Een lang weekend, winkelen, een verjaardag, een na te kijken toets, een bezoek aan de sportschool, een nieuw boek en mijn blog. Mijn tijdsbesteding van komend weekend.

Liefs!

Werkvorm 'cirkels'

Vandaag gaf ik in mijn drie brugklassen de werkvorm over cirkels. Hiervan zette ik in de meivakantie het document online. Van te voren was ik best zenuwachtig. In groepjes werken deden ze wel vaker, maar soms betrapte ik de leerlingen erop dat ze meer aan het praten waren dan aan het werken. Voor vandaag had ik een druk schema. Ik had vijf opdrachten en de les duurde slechts 45 minuten. Als je daar de introductie en de afronding vanaf haalt, dan zit je op iets meer dan een half uur. Aanpoten dus!

Wegens de milieuvriendelijkheid heb ik niet voor iedereen het boekje gekopieerd. Daarnaast kostte het ook te veel tijd om alles tachtig keer te kopiëren, dus ik besloot het anders te doen. Ik heb alle opdrachten één keer uitgeprint op een gekleurd blaadje. Deze heb ik aan het begin van de les op de tafels van elk groepje gelegd. Iedere leerling kreeg van mij twee blaadjes: één blaadje om de antwoorden op te schrijven en één blaadje om de koektrommel en ontbijtbord op te tekenen.

Ik gaf aan het begin van de les een korte introductie. Ik vertelde waarom ik deze opdracht deed (om ze kennis te laten maken met de omtrek en oppervlakte van een cirkel), waarom ze in groepjes moeten werken (zodat ze leren samenwerken), wat ze moesten doen (één leerling leest de opdracht voor, de rest luistert mee, daarna maken ze de opdracht zo goed mogelijk) en wat ze moesten doen als ik met mijn fietsbel belde (één groepje doorschuiven, eigen spullen meenemen, plakbandrollen en alle andere dingen laten liggen). Dat ging vrij soepel.

De les was fantastisch. Vooral de eerste les, bij de brugklas waar ik tegenwoordig wat strubbelingen mee heb, ging geweldig. De groepjes werkten geweldig samen (wat ik niet had verwacht), iedereen wist wat hij/zij moest doen en er was bijna geen ruzie. Bijna inderdaad, want als je brugklasleerlingen vraagt in groepjes te werken is er altijd wel een groepje aan het klagen.

Ik twijfelde gisteravond en vanochtend nog wel even. Moet ik dit wel doen? Wat als de leerlingen het helemaal niks vinden? Maar toch zette ik door. En terecht, want de leerlingen vonden het hartstikke leuk. Toch zou ik de volgende keer wel een aantal puntjes anders doen:

-       Alleen opdrachten over de omtrek van een cirkel. Het kostte aardig wat tijd om alle hokjes te tellen binnen de getekende lijn om de koektrommel/ontbijtbord.

-       Dus ook meer variatie in de opdrachten aanbrengen. Alleen de omtrek en de diameter meten is te simpel.
-       De les geven op een dag dat de leerlingen wel 50 minuten les hebben.
-       Per groep één antwoordformulier geven waar de leerlingen de antwoorden op moeten schrijven.

Ondanks de kleine kritiekpuntjes was het toch een hele leuke en geslaagde les!

Liefs!

Tip: Evalueer jezelf (#20)

Mijn twintigste tip luidt: Evalueer jezelf. Ik weet zeker dat menig student van de lerarenopleiding hier de kriebels van krijgt. Evalueren, reflecteren… Je ziet het bijna hun neus uitkomen, zo vaak wordt het op de opleiding gedaan. En niet voor niets, wat het is nu eenmaal ontzettend belangrijk.

Hoofdstuk 1, tip 7: Evalueer jezelf

Feedback van je begeleider, je stagecoördinator en de kinderen (waar ik laatst over schreef) is belangrijk. Maar nog belangrijker is dat je goed nadenkt over jezelf. Evalueer jezelf, nog voordat je feedback haalt bij je omgeving. Heb je je leerdoelen bereikt? Hoe heb je die bereikt? Wat heb je nodig om ze volgende keer wel te halen? Blijf niet hangen in omstandigheden die niet perfect waren, zoals ‘ik was verhouden’, ‘de docent begreep me niet’ of ‘de leerlingen waren zo druk’, maar kijk kritisch naar hoe jij zelf functioneert. Reflecteren op jezelf is best moeilijk, maar je kunt altijd om hulp vragen. Iedere docent zal het op prijs stellen als jij je eigen functioneren onder de loep wilt nemen.

Ik was een van de weinigen, zo niet de enige, die het leuk vond om te reflecteren. Waarschijnlijk ook de enige die het leuk vond om een portfolio te schrijven (en daarom ook andere studenten hielp bij het voltooien van hun portfolio). Sowieso ben ik gek op schrijven, anders was ik deze blog niet begonnen. Honderd pagina’s volschrijven vind ik dan ook totaal geen probleem. Maar evalueren en reflecteren vond ik ook helemaal niet zo erg als al mijn klasgenoten.

Het is niet zo dat ik elke les helemaal uitgebreid ging reflecteren. Dat is ook helemaal niet de bedoeling. Waar het vooral om gaat zijn de leerdoelen die je voor jezelf hebt opgesteld. Eén van mijn leerdoelen was bijvoorbeeld dat ik meer overzicht wilde hebben op de groep. Ik weet van mezelf dat zodra ik met één leerling bezig ben, ik de andere vijfentwintig leerlingen niet meer zie (of hoor). En dat is geen hele goede eigenschap van een docent.

Elke keer bedacht ik iets hoe ik aan mijn leerdoel kon werken. En elke keer probeerde ik die dingen weer uit. Na zo’n les begon ik te reflecteren. Had ik nu wel ook voor al die andere leerlingen? Paste het bij mijn manier van lesgeven? Hoe kwam het op de leerlingen (en eventueel op de stagebegeleider) over? Dit alles schreef ik op en vatte ik samen in mijn portfolio.

Het gevaar van geen verplichte portfolio hoeven maken is toch wel dat je veel minder aan het evalueren bent dan voorheen. Het is absoluut niet zo dat ik nu niet meer nadenk over mijn lessen, maar ik doe het vaker onbewust dan bewust. Ik noteer veel minder, ik stel geen leerdoelen voor mezelf op en ik vraag ook geen hulp aan derden om ‘mijn eigen functioneren onder de loep te nemen’.

Misschien iets om toch op te nemen in mijn blog?

Liefs!

Mijn beoordelingsgesprek

Na een lesbezoek van de directie hoort natuurlijk een beoordelingsgesprek. En die kwam er, namelijk gistermiddag. Direct na mijn lessen stond de afspraak gepland. Ik schopte de leerlingen de klas uit en ik haastte mezelf naar de toiletten. Eerst even opfrissen voordat ik het kamertje binnen zou gaan.

Binnen een kwartier, als ik me niet vergis, stond ik weer buiten. Ieder ander zou na zo’n gesprek ontzettend blij zijn en een gat in de lucht springen, maar bij mij drong het nog niet helemaal door. Zo’n gesprek met allemaal moeilijke woorden gaat soms een beetje langs me heen. Ik probeerde te herhalen wat de twee mannen in driedelig pak tegen me hadden gezegd.

Ze waren positief over me.
Ze zagen wel dat ik een beginnend docent ben.
Maar ze vonden ook dat ik potentie had om door te groeien.
Ze wilden me graag houden voor het komende schooljaar.
Ik zou een vast contract krijgen.
En daarnaast een tijdelijk contract, omdat ze me niet kunnen garanderen dat de leerlingaantallen altijd zo hoog blijven. Of zoiets.
Ik mag volgend jaar vijftien lessen draaien, verdeeld over drie dagen.

En toen kreeg ik een hand. “Gefeliciteerd,” zei mijn baas. “Ga het thuis lekker vieren.” Maar ik kon alleen maar aan andere dingen denken. Ik mag volgend jaar vijftien lessen geven, terwijl ik nu zestien lesuur geef. Op het aantal lesuren ga ik dus een klein stapje achteruit. Het aantal uren is verdeeld over drie dagen. De brugklassen hebben vier uur wiskunde in de week. Dit kan dus twee dingen betekenen: 1) ik geef volgend jaar geen les aan de brugklassen, of 2) ik geef op sommige dagen een blokuur les aan de brugklassen. En allebei zie ik niet zo zitten.

Ik ben heel benieuwd hoe dit gaat aflopen. Het is natuurlijk heel fijn dat ik ineens twee vrije dagen heb (al vraag ik me af wat ik met al die vrije tijd moet!). Ik hoop alleen niet dat ik hiervoor de brugklassen in moet leveren, want dat vind ik dus echt de leukste klassen die er zijn!

Maar… Om een lang verhaal kort te maken: Ik mag blijven! En daar ben ik ook echt wel heel erg blij om hoor! :-) 

Liefs!

Strenge aanpak ft. diëten

“Volgend jaar ga ik het anders doen,” zei ik geregeld. Ik vond het niet leuk dat ik de leerlingen over me heen liet walsen. “Ik ga meteen vanaf de eerste les heel streng zijn en ik vertel duidelijk wat mijn regels zijn.”
Maar ook het schooljaar erop gebeurde er weinig anders. Ik bleef mezelf; veel te lief en te soft. De leerlingen maakten hier graag gebruik van. Voordat ik het eenmaal doorhad, was het oktober. Dan zuchtte ik en zei ik wéér dat ik het vanaf het jaar erop meteen goed aan ging pakken.

Het lijkt een beetje op diëten. Met een glas wijn in de ene hand en bitterbal in de andere hand roept men dat ze maandag gaan beginnen met lijnen. Of op 1 januari. Maar stoppen met eten en starten met een gezonde (of andere) levensstijl kun je ook nu doen. Op dit moment. Datzelfde geldt voor wat ik hierboven schetste. Het is nooit te laat om de leerlingen wat harder aan te pakken. In oktober kun je net zo goed de regels voorleggen aan de leerlingen als wanneer je het in de eerste les meteen doet. Natuurlijk is het makkelijker als je het meteen aan het begin doet. Er wordt tenslotte vaak geroepen dat het gemakkelijker is om halverwege het jaar de teugels te laten vieren dan om ze halverwege het jaar strak te trekken. Of zo. Maar het zou ook een stuk makkelijker zijn voor veel mensen om gisteren al te beginnen met lijnen.

Wat ik hiermee wil zeggen: als je iets wilt veranderen in je lesstijl, op welke manier dan ook, kun je dat beter deze week nog doen dan volgende week. Beter vandaag dan morgen. Ik heb het hele schooljaar het bedenken van leuke werkvormen voor me uitgeschoven. Ik heb bij mijn 2havo-klas continu gedacht: het komt wel weer goed. Ze zullen halverwege het jaar wel inzien dat hun (werk)houding ze niet ver gaat brengen. En over mijn vervelende brugklas denk ik ook steeds vaker: ach, nog een paar weken, dan ben ik van ze af.

Maar die vijf lesweken die ik nu nog te gaan heb, moet ik nog wel met die klassen uitzitten. En dat doe ik liever op een leuke manier dan dat ik er tegenop zie om die klas het lokaal binnen te laten. Daarom ga ik de laatste weken zelf weer de touwtjes in handen nemen. Vanaf nu gaan de leerlingen zich houden aan mijn regels. Vanaf nu bepaal ik wat er gebeurt.

Liefs!

Dankbaarheidslijstje #8

In de meivakantie is het me even ontschoten. Daarom zet ik vandaag een lijstje online met alles waar ik in de meivakantie dankbaar voor was. Ik heb het kort gehouden, maar er is zo veel meer om dankbaar voor te zijn.

In de meivakantie was ik dankbaar voor…

… de zon die op veel dagen toch aanwezig was.
… de regenachtige dagen waarop ik thuis mocht blijven en mocht schrijven voor mijn blog, schrijven aan mijn verhaal en lezen in zoetsappige chicklits.
… mijn opgeknapte balkon die mijn vriend en ik romantisch hebben aangekleed.
… de dagen dat ik kon ontbijten op mijn balkon.
… de avond dat ik spontaan met mijn familie naar een pizza-restaurant ging.
… en de avond dat ik spontaan met mijn schoonfamilie naar een geweldig restaurant ging.
… de scootertocht van ruim anderhalf uur die ik met mijn vriend maakte door de weilanden.
… mijn vriend, met wie ik veel dagen en nachten samen heb mogen zijn.
… de sportschool, waar ik een paar dagen aardig wat calorieën heb verbruikt.
… mijn doorzettingsvermogen om eindelijk weer een verhaal af te schrijven.
… de up-tempo-nummers van Justin Bieber waar ik soms stiekem naar luister als mijn vriend er niet is.
… de vele uren vrije tijd die ik heb gebruikt om vooruit te schrijven voor mijn blog.
… mijn inspiratie om een (hopelijk) leuke les over cirkels te geven aan de brugklas de komende week.
… het uitslapen om de meeste dagen. Wat was dat heerlijk!

Kortom: mijn meivakantie was heerlijk! Het zal even wennen worden om morgen weer vroeg op te staan. Gelukkig hebben al die vrije dagen me energie gegeven om ook die laatste weken er nog even vrolijk tegenaan gegaan.

Liefs!

 

# Dankbaarheidslijstje #1
# Dankbaarheidslijstje #2
# Dankbaarheidslijstje #3
# Dankbaarheidslijstje #4

# Dankbaarheidslijstje #5
# Dankbaarheidslijstje #6

# Dankbaarheidslijstje #7

Meivakantie deel 2/2

Vorige week schreef ik al dat er te veel op mijn lijstje stond om uit te voeren. Het is tenslotte vakantie: ik hoef in principe niets. Toch heb ik nog aardig wat dingen van mijn lijstje kunnen strepen. Alle acties uit week 1 die ik toen niet heb uitgevoerd, staan er nu ook tussen.

Schrijven

- Hoofdstuk 5 t/m 10 van mijn verhaal ‘verbeteren’
- Hoofdstuk 11 t/m 17 van mijn verhaal ‘verbeteren’
Uiteindelijk kostte het me minder tijd dan ik dacht, het herschrijven van alle hoofdstukken van mijn verhaal. Een bijkomend voordeel is dat ik hierdoor ook meteen weer goed in mijn verhaal zit. Sterker nog: ik zat ineens zo in het verhaal dat ik schreef, schreef, schreef. En ineens was daar het eind van mijn verhaal. Kortom: het verhaal is af. Ik ga het nog één of twee keer helemaal nalopen en checken op (spel/taal)fouten. En wat ik er daarna mee ga doen… Geen idee. Opsturen?

Blog

- Blog maandag 6 mei schrijven
- Blog woensdag 8 mei schrijven
- Blog zaterdag schrijven
- Blog maandag 13 mei schrijven
- Blog woensdag 15 mei schrijven
Alle blogs die ik wilde schrijven heb ik geschreven. Een deel staat online, de rest komt aankomende week online.

- Werken aan ‘documenten’

Helaas.

Lezen

- Boek 2 lezen
- Blog over boek 2
Opnieuw las ik deze week een boek van Petra Kruijt: Lieve ik. Ik zag hem staan in de bibliotheek en dacht: die moet ik hebben! Binnen een paar dagen had ik hem uit én schreef ik er een blog over op mijn andere site. Aanrader!

- Boek 3 lezen

- Blog over boek 3
Daarnaast las ik een verhalenbundel dat al een paar maanden in mijn kast stond. Ik blijf de voorkeur geven aan een echt boek van ruim 200 pagina’s dan aan korte verhalen van elk maximaal twintig bladzijden, maar het was wel even leuk voor de afwisseling.

Sporten

- Drie keer sporten 
Het sporten ging helaas niet zo goed. Vorige week vrijdag liep ik iets te hard van stapel, doordat ik twee afleveringen van ‘rennen met Evy’ deed. Op dat moment voelde ik me geweldig, maar de afgelopen week had ik er flink de balen in. Ik had ontzettend last van mijn onderbenen/kuiten.
Ik dacht dat het spierpijn was, maar het is de hele week nog niet weggegaan. Af en toe zwakt het af, maar zodra ik de trap op of af loop is het direct weer aanwezig. Bah! Daarom heb ik besloten deze week wat meer rust te nemen en heb ik slechts twee keer gesport (met veel pijn en de loopband vermijdend). Ik ga hard duimen dat het zo snel mogelijk weg is, dan kan ik volgende week weer genieten van de loopband.

Werk

- Werkvorm cirkels
Ja! Hij staat al bij de documenten, maar een blog moet ik er nog over schrijven. Deze komt uiteraard pas als ik de les heb uitgevoerd.

- Werkvorm bedenken

Nee…

Ik heb nog aardig veel dingen van mijn lijstje af kunnen strepen. Ik baal er heel erg van dat ik deze week niet écht heb kunnen sporten. Een jaar lang heb ik kunnen sporten, maar wilde ik niet. Nu heb ik meer dan ooit zin om hard te lopen en dan werken mijn benen niet mee. Shit happens.

Ik ben zeer tevreden over wat ik allemaal heb uitgespookt in de meivakantie. Ik heb bijna alles kunnen doen wat ik wilde en daarnaast heb ik ook heerlijk kunnen uitrusten. Als klap op de vuurpijl heb ik ook nog eens mijn verhaal afgeschreven, waar ik heel blij mee ben! Ik zit nu helemaal in de schrijfmodus, dus binnenkort ga ik beginnen aan een nieuw verhaal. Maar niet voordat ik het vorige verhaal helemaal heb verbeterd en nagelopen op kleine dingen.

Volgende week begint het werken weer. Ik zag in de jaarplanning dat ik nog vijf weken les hoef te geven. Daartussen zit een activiteitenweek. Na die zes weken moet ik nog surveilleren bij de proefwerken, zijn er nog vergaderingen en andere afrondingsdingen. Ik keek heel erg uit naar de zomervakantie, maar het komt nu toch wel ineens erg dichtbij…

Liefs!

10 manieren om… optimaal te genieten van de (mei)vakantie

Ik weet dat velen weer aan het werk zijn, maar mijn meivakantie duurt dit jaar twee weken. En sorry voor de wel-werkenden, maar twee weken is echt Heerlijk. Inderdaad, met een hoofdletter H.

Hieronder staan 10 manieren om optimaal te kunnen genieten van de meivakantie. Dingen die ik dit jaar heb gedaan, dingen die ik volgend jaar anders kan doen en dingen die ik ook standaard doe voor een vrij weekend.

1. Zorg dat je al het ‘werk’-werk af hebt. En dan bedoel ik dus de minst leuke dingen, de dingen waar je tegenop ziet. Ik had helaas het briljante idee om ergens in de meivakantie mijn twee toetsen na te kijken, want ‘dan heb ik toch tijd genoeg’. Ik heb het een week voor me uitgeschoven en ik heb er dagen lang tegenop gezien. Volgend jaar zorg ik dat ik al het nakijkwerk van tevoren afrond.

2. Maak geen to do-list. Ik heb aan het begin van mijn vakantie een lijstje gemaakt met dingen die ik in de vakantie wilde doen. Afgelopen zaterdag kwam mijn blog online met het confronterende feit dat ik veel dingen niet heb gedaan. Teleurstellend. Terwijl ik zonder dat lijstje toch heen tevreden ben over de eerste week van mijn vakantie! Daarom kijk ik deze week ook niet meer naar het lijstje dat ik heb gemaakt voor de tweede week. Alles wat ik wel doe is mooi meegenomen. Doe ik iets niet, ook geen probleem.
3. Zoek de zon op. Dat kan in een warm, zonnig land, maar ook in Nederland laat de zon zichzelf zien. Ik ontbijt nu standaard op mijn balkon, omdat ik daar ’s morgens zon heb. Een fijn begin van de dag!
4. Lees! Mijn boekenkast staan nog vol met boeken die ik wil lezen. Het gaat me niet lukken om alle twintig boeken in twee weken uit te lezen, maar drie moet zeker wel lukken. Ik lees op de bank, op het balkon, in bed… Het maakt niet uit, eigenlijk vind ik lezen op elke willekeurige plek wel ontspannend.
5. Sport! Er is een tijd geweest dat ik met plezier drie tot vijf (!) keer per week naar de sportschool ging. Dat gaf me altijd een goed gevoel, zeker omdat ook de kilo’s eraf vlogen. Nu ik een vriend heb, zie ik de sportschool alleen nog van de buitenkant. Maar… Daar is verandering in gekomen. Vanaf de eerste dag dat ik vakantie had, ben ik weer actief in de sportschool. Dat gelukkige gevoel van toen is weer terug!
6. Ga elke dag naar buiten. Op mijn vrije dagen wil het nog wel eens zo zijn dat ik de hele dag binnen zit. Op dat moment is het heel fijn, maar aan het eind van de dag voel ik me zo nutteloos. Daarom moet ik van mezelf elke dag naar buiten, ook als ik geen zin heb.
7. Ontspan. Het maakt niet uit hoe, maar ontspan. Geniet ervan dat je niet hoeft te werken, dat je (in mijn geval) geen vervelende leerlingen om je heen hebt, geen stapels nakijkwerk of lessen die je moet voorbereiden. Geniet van het feit dat je niets hoeft! Ontspannen kan op verschillende manieren. Een uur in bad liggen, een massage, buiten hardlopen of, zoals ik vaak doe, met een goed boek.
8. Duim voor een regenachtige dag. Een dag dat je de hele dag in je pyjama kunt blijven en in bed tv mag kijken. Een beetje tegenstrijdig met punt 6, maar één dag smokkelen kan best.
9. Haal al je slaap in van de afgelopen weken. In de vakantie zet ik geen wekker. Er zijn helaas dagen bij dat ik word gewekt door een huilende baby van de buren, maar de andere dagen blijf ik rustig tot tien uur op bed liggen. Heerlijk! (Nu maar hopen dat ik volgende week weer makkelijk in het ritme kan komen.
10. Doe alles waar je normaal gesproken geen tijd voor hebt. Ik besefte laatst dat ik nauwelijks nog films kijk. Vroeger lag ik regelmatig op een vrije dag/avond één of meerdere films te kijken, het liefst op bed. Tegenwoordig doe ik dan nooit meer. Daarom heb ik deze vakantie weer allemaal leuks films gekeken.

Liefs!

Blog nummer 200!

Op 14 december 2012 schreef ik mijn honderdste blog. Nu, ruim vier maanden later, zet ik nummer 200 online.

Wat is dat snel gegaan! In twintig weken tijd heb ik honderd blogs geschreven en dat vind ik best een prestatie. Mijn streven is altijd geweest om drie blogs online te zetten in één week (maandag, woensdag en zaterdag). Daar heb ik het afgelopen half jaar dus flink boven gezeten. Mijn (bijna) wekelijkse dankbaarheidslijstje is erbij gekomen en ook af en toe een herinnering, een lesmoment of een update van mijn voornemens tussendoor zorgde ervoor dat ik gemiddeld vijf blogs per week online had staan. Wauw.

Met mijn reacties gaat het nog steeds hetzelfde als een half jaar terug. Ik heb me erbij neergelegd dat mijn blog wel wordt gelezen, maar dat er zelden iemand iets die een reactie achterlaat. Geen probleem! Waar ik wel heel blij mee ben is mijn bezoekersaantallen. Ik zie met blogger helaas het aantal unieke bezoekers niet, maar het aantal pageviews per dag zit bijna altijd boven de 100 (en soms zelfs boven de 150).

In mijn honderdste blog schreef ik dat ik meer wilde doen aan de ‘Documenten’. Het loopt nog geen storm, maar er staat al zeker meer bij dan een vijf maanden terug. Ik heb er extra oefenopgaven tussen gezet en afgelopen weekend heb ik ook een werkblad online gezet over cirkels. Een blog heb ik daar nog niet over kunnen schrijven, omdat ik de les nog niet heb uitgevoerd, maar die gaat er ongetwijfeld komen.

Voor de periode van blog nr. 201 naar 300 heb ik weinig anders in petto dan ik nu heb gedaan. Natuurlijk heb ik weer meer te doen aan de documenten (zoals altijd) en ik hoop nog steeds op het mooie gemiddelde van 4/5 blogs per week te zitten, maar verder blijf ik zo mijn gangetje gaan.

Liefs!

Emoties de baas blijven

Ik weet nog dat er een tijd was dat ik mezelf van alles aan trok. Als een leerling bijvoorbeeld iets niet snapte, gaf ik slecht les. Als een leerling geen zin had in wiskunde, bracht ik het niet leuk genoeg. Als een leerling geen huiswerk had gemaakt, vond hij/zij mijn vak niet leuk (en mij dus ook niet!). En als een leerling vervelend tegen me deed… Tja, dan had ik eigenlijk de hele dag een rothumeur.

Tegenwoordig probeer ik al die rare emoties te bedwingen. Als een leerling iets niet snapt, dan leg ik het op een andere manier uit. Of ik laat het een andere leerling uitleggen, zodat ze van elkaar kunnen leren. Als een leerling een vervelende opmerking maakt, reageer ik daar koel op. Of ik negeer het.

Met ruim honderd leerlingen voor mijn neus kan het niet anders dat niet iedereen positief over me is. Dat heb ik wel geleerd tijdens mijn stages. Ik dacht altijd wel dat ik een aardige docent was, tot ik op een Hyves-pagina van één van mijn stageleerlingen kwam. Toen ik daar iets las over hoe ze over mij dachten (het was niet eens zo heel erg), had ik de hele dag een rotdag. Ik had geen zin in stage en in die klas al helemaal niet. Waar ik toen nog een rotbui kreeg, kan ik het nu van me afzetten.

Maar hoe doe ik dat dan? Eigenlijk weet ik het precieze antwoord daar ook niet op. Er is een knop omgegaan. Natuurlijk vind ik het nog wel vervelend als een leerling een vervelende opmerking maakt of als een leerling met haar (want in dit geval gaat het om een meisje uit de brugklas) ogen rolt wanneer ik iets zeg, maar het doet me niet zo veel meer. Binnen een paar seconden is het uit mijn hoofd en ga ik weer verder met waar ik gebleven was.

Ik denk dat acceptatie een grote rol speelt in het “uitzetten” van mijn emoties. Zoals ik al zei heb ik geleerd dat niet iedereen me aardig of leuk kan vinden en daar heb ik vrede mee. Ik vind ook niet alle leerlingen of al mijn collega’s even leuk. Dat kun je ook niet van een mens verwachten. Door die acceptatie sta ik het toe dat er leerlingen zijn die minder positief over me denken dan anderen. Maar zo lang ik het naar mijn zin heb voor de klas en zolang er meer leerlingen zijn die het wel met me kunnen vinden, vind ik het prima.

Uitzetten was misschien niet helemaal het goede woord. Tijdens het lesgeven zet ik mijn emoties namelijk helemaal niet uit. Ik kan me nog steeds gelukkig voelen als ik een perfecte les heb gedraaid of als een leerling een compliment maakt over mij. Afzwakken is waarschijnlijk een beter woord. Als ik in het dagelijks leven, bijvoorbeeld van mijn vriend, te horen krijg dat ik iets niet goed doe, vind ik dat namelijk veel erger dan wanneer een leerling het zegt. Natuurlijk is dat ook wel vervelend, maar ik ga er voor de klas anders mee om.

Ik denk dat het een goede eigenschap van een docent is als je je emoties op deze manier de baas blijft. Toen ik dat namelijk nog niet kon, zat ik binnen no-time thuis met iets wat ze met een groot woord een burn-out noemen.

Liefs!

Meivakantie deel 1/2

Halleluja, wat gaat een week vakantie toch snel voorbij. En als je me vraagt wat ik de afgelopen week heb gedaan, dan kan ik daar niet echt een antwoord op geven. Het lijkt alsof het in één seconde voorbij is gegaan. Ik kan me alleen nog herinneren dat ik te vaak mijn pinpas door het apparaat heb getrokken. Of erin heb gestopt dan, op de nieuwe manier. Met als resultaat: gevulde keukenkastjes, gevulde koelkast, een opgeleukt balkon, een barbecue en een nieuw boek.

Oké, en ik heb ook nog wat dingen van mijn lijstje uit kunnen voeren. Niet alles, maar hé: het is vakantie!

- Hoofdstuk 5 t/m 10 van mijn verhaal ‘verbeteren’

Nee, hier ben ik niet aan toegekomen. Het was ook eigenlijk te mooi weer om binnen achter de computer te zitten. Misschien komt dat dit weekend of de komende week nog.

- Blog maandag schrijven

- Blog woensdag schrijven
- Blog zaterdag schrijven
Ja, ja en ja. Het resultaat ervan staat op mijn blog.

- Blog maandag 6 mei schrijven

- Blog woensdag 8 mei schrijven
Nee, beide (nog) niet gedaan. Eigenlijk om dezelfde reden als punt één: ik heb niet veel achter de computer gezeten. Ik ga proberen morgen wat meer uurtjes te spenderen met mijn computer. Maar ik beloof niets.

- Toets 3havo nakijken

- Toets 2havo nakijken
Ja, beide toetsen heb ik nagekeken. De resultaten zet ik pas aan het eind van de vakantie op de website. Voor sommige leerlingen zou het de vakantie kunnen verpesten om nu al hun cijfer te zien.

- Werkvorm cirkels

Nee. Ook iets voor de komende week! (Of een andere keer...)

- Boek 1 lezen

- Blog over boek 1
Jazeker! Ik las een leuk boek van Petra Kruijt: Twijfels over België. Een aanrader, zeker voor in de vakantie. Benieuwd? Lees hier de blog over het boek!

- Drie keer sporten

Jaaa! Ik heb het weer te pakken. Ik ga weer met plezier naar de sportschool toe. Ik kijk met name uit naar de loopband. Gisteren heb ik zelfs twee afleveringen van ‘rennen met Evy’ voldaan. TWEE! Dat is een uur op de loopband. Ik was best trots op mezelf daarna!

Voor de komende week staan er veel dingen op mijn planning. Te veel. Het lezen van twee boeken lukt wel, het schrijven van mijn blogs moet ook lukken. Maar mijn verhaal helemaal uitwerken? Leuke werkvormen bedenken? De documenten bijwerken? Neh. Het is leuk als het lukt, maar ik vind het ook niet erg als ik dat weer niet van mijn lijstje heb kunnen afstrepen. Het is tenslotte vakantie!

Liefs!

Tip: Drink veel & Spaar je stem (#19)

Een half jaar geleden schreef ik al een blog over de stem. Nog vrij recent dus, maar ik vond het tijd worden om eens een tip uit het gelijknamige hoofdstuk te kiezen. Vooral voor mezelf, omdat ik merk dat ik de laatste tijd aardig wat stemproblemen heb.

Hoofdstuk 4, tip 4: Drink veel

Hou de slijmvliezen van je stembanden vochtig door veel water te drinken. Zet bijvoorbeeld een fles water op je tafel. Van cafeïne in koffie en gewone thee drogen je stembanden uit, dus drink hier niet te veel van. Groene thee of kruidenthee kunnen weer wel. Thee van Kaasjeskruid is heel heilzaam omdat het een beschermend laagje op het slijmvlies legt.

Zoals ik in mijn vorige blog over dit onderwerp al had beschreven: elke les staat er een gevuld flesje water op mijn bureau. Ik heb vooral de afgelopen maand erg last van mijn keel. Vooral de vervelende kriebelhoesten zijn irritant. Omdat dit in de les geregeld voorkomt, drink ik gerust drie flesjes water leeg.

Wat ik helaas ook doe, is koffie drinken. Het is dan wel koffie in een lekkerdere vorm (latte machiato, café choco, wiener melange etc.), maar het blijft koffie. Daarnaast drink ik ook thee. Op mijn werk (en thuis) staan zo veel lekkere smaakjes, dat ik van alles afwissel. Naast groene thee drink ik ook normale thee. En dat schijnt dan weer niet zo goed voor je keel te zijn…

Hoofdstuk 4, tip 7: Spaar je stem

Je hoeft niet altijd je stem te gebruiken. Train je klas op stilte door kort in je handen te klappen, dat spaart je stem. En vermijd hoesten, schrapen en kuchen: zoveel orkaankracht is slecht voor je stembanden. Geef je stem regelmatig even rust, bijvoorbeeld door minder klassikaal les te geven of je lessen meer af te wisselen.

Oei. Hoesten doe ik, kuchen doe ik, schrapen doe ik, af en toe lang praten voor de klas doe ik… Niet zo goed voor mijn stem! Enige tijd geleden heb ik een fietsbel gekocht voor in mijn klas. De eerste weken werkte dat fantastisch. Zodra ik even belde, werd iedereen stil. Langzamerhand is het effect van het harde belletje weg en is niet iedereen even stil. Helaas. En wat doe ik dan? Inderdaad, iedereen stil krijgen met mijn stem. Weer zo’n dingetje dat niet heel goed is voor mijn stembanden.

Ik heb nog zo’n zes lesweken te gaan voordat ik mijn stembanden een paar weken kan laten rusten. Wat ga ik in die weken (anders) doen?

- Nog steeds veel water blijven drinken
- Vaker kiezen voor groene thee in plaats van normale thee
- De koffie inruilen voor (groene!) thee of water
- De leerlingen trainen om stil te worden, op een andere manier dan door middel van stemgebruik

En nu maar hopen dat de stemproblemen als sneeuw voor de zon verdwijnen.

Liefs!

Mijn voornemens, update 4

1 mei 2013. Nog even en het is weer oud & nieuw... (Grapje) Hieronder een overzichtje hoe het staat met de voornemens voor 2013. Welke gaan goed, welke totaal niet? 

1. Verder met mijn blog

Bijna 200 blogs online. Wat een mooi getal! Ik heb er wel vertrouwen in dat ik op 31 december dit jaar 333 blogs online heb staan. De meivakantie is volop bezig, dus tijd genoeg om (vooruit) te schrijven. Blijf dus vooral terugkomen.

2. Een boek schrijven

Dankzij de stok achter de deur (mijn vriend) heb ik mijn zondagen omgetoverd tot schrijfdagen. Ik schrijf dan tot mijn inspiratie op is. Dat zijn vaak 1000 à 2000 woorden. Ik zit nu op bijna 20.000 woorden. Ik weet wel zeker dat het me gaat lukken om nog voor de zomer het verhaal af te hebben. Deze meivakantie neem ik de tijd om alles wat ik tot nu toe heb geschreven opnieuw te bekijken en te verbeteren/aan te vullen.

3. Heel veel lezen

In april lagen er een hoop leuke boeken in de winkel. Die kon ik natuurlijk niet laten liggen...

4. Mijn andere blog oppakken

Over alle boeken heb ik een blog geschreven.

#1: CarrySlee - Brainwash

#2: AstridHarrewijn – Miss Match

#3: Jennifer Probst – Het huwelijkscontract

#4: Maren Stoffels - Sproetenliefde

#5: Jennifer Probst – De huwelijksval

#6: Cathy Kelly – Kierewiet en andere verhalen

#7: Marie-Cecile Beniers - Loslippig

#8: Chantal van Gastel - Zwaar verguld

5. Engels leren

Eh... Nee. Misschien iets voor de zomervakantie?

Liefs!