maandag 23 december 2013

Hoe is de periode september – december verlopen?

Vol goede moed ging ik in september het nieuwe schooljaar tegemoet. Ik had zo veel nieuwe plannen, ik wilde zo veel dingen anders doen. Daarbij wilde ik ook nog heel veel buiten mijn werk doen. Verhalen schrijven, bloggen, lezen, bloggen over het lezen enzovoorts. Ik hoefde – tot mijn grote verbazing – ook maar drie dagen per week te werken, dus ik hield genoeg tijd over voor ‘die andere dingen’.

Maar waar het in het begin zo heerlijk leek om vier dagen weekend te hebben, viel dat achteraf nog vies tegen. Daar heb ik al van alles over geschreven op mijn blog, maar in deze terugblik ga ik het er toch nog een keer over hebben. Doordat ik mijn werk over drie dagen verdeeld had, werken die drie dagen enorm druk. Ik had geen tussenuren en mijn pauzes werden gebruikt om met leerlingen te praten. Heel af en toe had ik een paar minuutjes om op adem te komen, maar het was voornamelijk doorgaan, doorgaan, doorgaan.

In het begin had ik er nog niet zo veel last van. De eerste maand ging ik ook nog met plezier naar mijn werk. Het was begin oktober dat ik het echt lastig kreeg. Ik merkte het aan alles. Hoofdpijn, piekeren, stress, slecht slapen en totaal geen zin meer in mijn werk. Daarop hakte ik halverwege de maand oktober de knoop door en besloot ik met mijn baas te praten.

Na de herfstvakantie is het alleen maar bergopwaarts gegaan. Ik had weer zin om naar mijn werk te gaan, ik kan een hoop doen in mijn tussenuren, ik heb mijn lokaal helemaal opgeruimd en ik heb weer rust in mijn hoofd. Als de bel gaat, laat ik alles los wat er in de les mis ging. De volgende les kan ik weer met een schone lei beginnen, in plaats van dat de ellende zich opstapelt.

Helaas moet ik wel bekennen dat mijn plannen van het begin van het schooljaar er een beetje doorheen zijn geglipt. Ik heb niet meer helemaal voor ogen wat al mijn ‘veranderingen’ waren. Eén van mijn veranderingen weet ik nog wel: ik wilde de leerlingen meer in groepsverband laten werken. Helaas is dat nog steeds niet gebeurt. Ik geef de schuld aan de grootte van de klas en de beperkte ruimte in mijn lokaal. Het is niet zo makkelijk om dertig leerlingen in groepjes te zetten als ze al met moeite twee aan twee kunnen zitten in mijn lokaal. Je moest eens weten hoe het eruit ziet als de tafels uit elkaar moeten met een proefwerk. Er zit tien centimeter ruimte tussen de tafels…

Al met al ben ik toch tevreden met de afgelopen maanden. Niet alles ging op rolletjes, maar daar heb ik van geleerd. What doesn’t kill you makes you stronger, zegt men. Ik denk ook echt dat het zo is. Van mijn fouten heb ik geleerd, ik weet waar mijn grenzen liggen en ik weet ook dat ik die grenzen aan mag geven bij mijn baas.

Het komende half jaar ga ik lekker zo door. Rustig vaarwater noemen ze dat, toch? Ik denk dat het voor mij wel goed is om even zo door te gaan. Niet te veel op mijn hals nemen, voordat ik weer mijn eigen grens over ga. Ik ga het nog druk genoeg krijgen… als ik komend schooljaar aan de eerstegraads opleiding ga beginnen. ;-)

Liefs!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten