Maar waar het in het begin zo heerlijk leek om vier dagen
weekend te hebben, viel dat achteraf nog vies tegen. Daar heb ik al van alles
over geschreven op mijn blog, maar in deze terugblik ga ik het er toch nog een
keer over hebben. Doordat ik mijn werk over drie dagen verdeeld had, werken die
drie dagen enorm druk. Ik had geen tussenuren en mijn pauzes werden gebruikt om
met leerlingen te praten. Heel af en toe had ik een paar minuutjes om op adem
te komen, maar het was voornamelijk doorgaan, doorgaan, doorgaan.
In het begin had ik er nog niet zo veel last van. De eerste
maand ging ik ook nog met plezier naar mijn werk. Het was begin oktober dat ik
het echt lastig kreeg. Ik merkte het aan alles. Hoofdpijn, piekeren, stress,
slecht slapen en totaal geen zin meer in mijn werk. Daarop hakte ik halverwege
de maand oktober de knoop door en besloot ik met mijn baas te praten.
Na de herfstvakantie is het alleen maar bergopwaarts gegaan.
Ik had weer zin om naar mijn werk te gaan, ik kan een hoop doen in mijn
tussenuren, ik heb mijn lokaal helemaal opgeruimd en ik heb weer rust in mijn
hoofd. Als de bel gaat, laat ik alles los wat er in de les mis ging. De
volgende les kan ik weer met een schone lei beginnen, in plaats van dat de
ellende zich opstapelt.
Helaas moet ik wel bekennen dat mijn plannen van het begin
van het schooljaar er een beetje doorheen zijn geglipt. Ik heb niet meer
helemaal voor ogen wat al mijn ‘veranderingen’ waren. Eén van mijn
veranderingen weet ik nog wel: ik wilde de leerlingen meer in groepsverband
laten werken. Helaas is dat nog steeds niet gebeurt. Ik geef de schuld aan de
grootte van de klas en de beperkte ruimte in mijn lokaal. Het is niet zo
makkelijk om dertig leerlingen in groepjes te zetten als ze al met moeite twee
aan twee kunnen zitten in mijn lokaal. Je moest eens weten hoe het eruit ziet
als de tafels uit elkaar moeten met een proefwerk. Er zit tien centimeter
ruimte tussen de tafels…
Al met al ben ik toch tevreden met de afgelopen maanden.
Niet alles ging op rolletjes, maar daar heb ik van geleerd. What doesn’t kill you makes you stronger,
zegt men. Ik denk ook echt dat het zo is. Van mijn fouten heb ik geleerd, ik
weet waar mijn grenzen liggen en ik weet ook dat ik die grenzen aan mag geven
bij mijn baas.
Het komende half jaar ga ik lekker zo door. Rustig vaarwater
noemen ze dat, toch? Ik denk dat het voor mij wel goed is om even zo door te
gaan. Niet te veel op mijn hals nemen, voordat ik weer mijn eigen grens over
ga. Ik ga het nog druk genoeg krijgen…
als ik komend schooljaar aan de eerstegraads opleiding ga beginnen. ;-)
Liefs!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten