Precies een week geleden werd ik 23. Toen de leerlingen het
vroegen voelde ik me al best oud (‘Wow, 23 al!’), maar toen mijn collega’s
vroegen hoe jong ik geworden was, schaamde ik me bijna om het uit te spreken.
Er zijn zo veel collega’s die al twee keer zo lang op de aardbol leven. Er zijn
ook collega’s die nog langer in het onderwijs werken dan ik oud ben. Dat is
raar!
Oké, terug naar mijn verjaardag. Ik voelde me ’s morgens al
heel erg jarig. Ik kwam een paar leerlingen van mij in de gang tegen. Ik had
het de week ervoor al tegen ze gezegd, dus ze kwamen meteen op me af om me te
feliciteren. Leuk! Ook in de lessen voelde ik me enorm jarig. Bij de eerste
brugklas waren er een paar leerlingen die voor me gingen zingen. Ook kreeg ik
van twee van hen een zelfgemaakte kaart, uiteraard met wiskundetekens op de voorkant.
Bij de tweede brugklas kwamen alle leerlingen verdacht stil binnen. Ze keken me
even aan, maar daarna draaiden ze al snel hun hoofd weg. Alsof ze iets voor me
verborgen. Toen uiteindelijk iedereen binnen was, begonnen ze met z’n allen tegelijk
te zingen. Hoe geweldig was dat! Bij de derde klas werd er natuurlijk ook weer
gezongen. Samen met een jarige leerling uit die klas heb ik aan het eind van de
les uitgedeeld. Ik deelde cakejes uit en zij ging rond met zakjes chips. Leuk!
Bij mijn 2havo-klas ging het helaas niet zo goed. Het jarige
gevoel verdween spontaan toen ik merkte dat de leerlingen de les aan het
overnemen waren. Zo jammer. Ik heb in deze klas dan ook niet uitgedeeld. ‘Ik ga
pas de klas rond als ik vind dat jullie het verdienen.’ Een beetje lullig is
het misschien wel, maar een traktatie zie ik toch ook een beetje als een
beloning. Ja, ook op mijn verjaardag.
Al met al was mijn dag op het werk toch wel erg leuk. Ook
mijn collega’s kwamen op me af om me drie zoenen te geven. En dan heb ik het
niet over vijf collega’s, maar over vijfTIG!
Liefs!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten