Binnen een kwartier, als ik me niet vergis, stond ik weer
buiten. Ieder ander zou na zo’n gesprek ontzettend blij zijn en een gat in de
lucht springen, maar bij mij drong het nog niet helemaal door. Zo’n gesprek met
allemaal moeilijke woorden gaat soms een beetje langs me heen. Ik probeerde te
herhalen wat de twee mannen in driedelig pak tegen me hadden gezegd.
Ze waren positief over me.Ze zagen wel dat ik een beginnend docent ben.
Maar ze vonden ook dat ik potentie had om door te groeien.
Ze wilden me graag houden voor het komende schooljaar.
Ik zou een vast contract krijgen.
En daarnaast een tijdelijk contract, omdat ze me niet kunnen garanderen dat de leerlingaantallen altijd zo hoog blijven. Of zoiets.
Ik mag volgend jaar vijftien lessen draaien, verdeeld over drie dagen.
En toen kreeg ik een hand. “Gefeliciteerd,” zei mijn baas.
“Ga het thuis lekker vieren.” Maar ik kon alleen maar aan andere dingen denken.
Ik mag volgend jaar vijftien lessen geven, terwijl ik nu zestien lesuur geef.
Op het aantal lesuren ga ik dus een klein stapje achteruit. Het aantal uren is
verdeeld over drie dagen. De brugklassen hebben vier uur wiskunde in de week.
Dit kan dus twee dingen betekenen: 1) ik geef volgend jaar geen les aan de
brugklassen, of 2) ik geef op sommige dagen een blokuur les aan de brugklassen.
En allebei zie ik niet zo zitten.
Ik ben heel benieuwd hoe dit gaat aflopen. Het is natuurlijk
heel fijn dat ik ineens twee vrije dagen heb (al vraag ik me af wat ik met al
die vrije tijd moet!). Ik hoop alleen niet dat ik hiervoor de brugklassen in
moet leveren, want dat vind ik dus echt de leukste klassen die er zijn!
Maar… Om een lang verhaal kort te maken: Ik mag blijven! En daar ben ik ook echt wel heel erg blij om hoor! :-)
Liefs!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten