Inspiratiebron van een tiener

Nietsvermoedend zit ik, tijdens een les in mijn brugklas, achter mijn bureau. De leerlingen zitten rustig te werken en hier en daar wordt wat gefluisterd en gepraat. Dan steekt er iemand zijn vinger op. Ik knik ten teken dat hij iets mag vragen.
"Mevrouw, mag ik mijn inspiratiebron op tafel leggen?"
Inspiratiebron? Welke inspiratiebron?
"Welk inspiratiebron?" vraag ik hem dan ook.
Mijn vrouw," antwoordt hij. Ik kijk hem verbaasd aan. Wat?
"Mijn vrouw," zegt hij nogmaals, ter verduidelijking. Alsof ik er dan meer van zou snappen.
"Mag ik het laten zien?" vraagt hij.
Ik knik. De jongen opent zijn tas en haalt er een plaatje uit. Het is een foto van een vrouw in een bikini, uitgescheurd uit een tijdschrift. Er gaan allerlei gedachten door mijn hoofd heen, maar wat ik me het meest afvraag is of hij dit serieus meent.
“Is dit je inspiratiebron?” vraag ik. Hij knikt en kijkt even naar de foto. Vervolgens probeert hij de sommen uit het boek te maken. Af en toe werpt hij nog een blik op het plaatje, dat tien centimeter naast zijn schrift ligt.
“Pfff, het lukt niet. Mijn vrouw leidt me alleen maar af.”
“Is ze echt je vrouw dan?”
De reden dat ik het me serieus afvraag is omdat het een buitenlandse jongen is. Wie weet is hij wel uitgehuwelijkt. Al zal dat vast niet zijn aan een B-model van de Wehkamp.
“Ja, echt,” zegt hij. Ik kan aan de blik in zijn ogen echt niet merken of hij staat te liegen.
“Maar waarom is je vrouw dan onthoofd?” vraag ik, als ik iets beter naar het plaatje kijk. De helft van haar hoofd is eraf gescheurd.
Het antwoord was simpel.
“We hadden ruzie.”

Liefs!