zaterdag 17 november 2012

Dagboek: De repetitieweek, een welkome afwisseling (#11)


Zoals ik vorige week al schreef heb ik deze week een ontzettend rustige week gehad. Op mijn vier werkdagen (maandag, dinsdag, donderdag en vrijdag) heb ik gesurveilleerd tijdens de repetities van de brugklassen. En wat was dat heerlijk!

Mijn week begon op maandag (duh) bij de dyslectische brugklassers. Omdat dit mijn eerste repetitieweek op deze school is (en überhaupt mijn eerste repetitieweek als docent…) was ik nog wat zenuwachtig. Wat werd er van mij verlangd en waar haal ik de toets vandaan? Er was maar één manier om daar achter te komen, simpelweg door het te vragen. Gelukkig werd toen alles duidelijk. De toetsen kwamen ruim voor aanvangstijd in de personeelskamer te liggen, je neemt de juiste mee naar het lokaal, je neemt de toets af en vervolgens neem je de gemaakte toetsen weer mee terug naar de personeelskamer. Je geeft deze stapel af aan de onderwijsassistenten, zij doen de toetsen in de postvak van de docent van die klas en klaar is Kees. En zo gezegd, zo gedaan. Om half elf was mijn werkdag voorbij en kon ik genieten van mijn vrije middag.

Mijn werkdag op dinsdag duurde iets langer. Vijftig minuten langer om precies te zijn. Na de twee gegeven repetities gaf ik ook een begeleidingsuur. Dit is een uur waarin de leerlingen mogen leren voor welk vak dan ook. Maar ach, een werkdag tot half twaalf is ook totaal niet erg!

Op woensdag had ik mijn vrije dag. Het liefst had ik willen uitslapen, maar door mijn dagritme van de overige dagen in de week werd ik ook op woensdag al vroeg wakker. Om half 8 was ik dan ook klaar wakker en kon mijn dag beginnen. Ik speelde een spelletje op mijn telefoon, ik las een paar bladzijdes in mijn boek en ineens kreeg ik een geweldige ingeving: ik ga hardlopen! Ik had het al weken (maanden?) niet gedaan en vandaag leek me de ideale dag om weer te beginnen. Ik had al een tijdje geen last meer van mijn knie, dus dat smoesje kon ik niet gebruiken. Het regende niet, dus dat was ook geen reden om binnen te blijven. En na het zien van “De marathon” wilde ik ook wel weer erg graag wat metertjes (kilometers is wat overdreven) maken op mijn hardloopschoenen. Zo gezegd, zo gedaan. Ik trok mijn hardloopkleren uit mijn kast, veegde het stof eraf (grapje…) en ik trok mijn hardloopschoenen aan. Mijn buiten wist ik het meteen: dit gaat zwaar worden. Het is buiten zo ontzettend koud, dat mijn hart dat niet zo leuk vond. Ook mijn conditie was heel erg verslechterd in de weken dat ik heb stilgezeten. Na twintig minuten was ik dan ook weer thuis. IJskoud maar ook helemaal bezweet. Het heeft me gelukkig wel energie gegeven. De rest van de dag heb ik boodschappen gedaan, het huis schoongemaakt en een beetje geklust in het huis van mijn zus.

Donderdag was een heerlijke dag. Misschien is het veel te saai om te lezen, maar mijn dag ging ongeveer zo: ik werd vrolijk wakker, ik ging vrolijk naar mijn werk, op mijn werk was ik vrolijk, de leerlingen waren blij me te zien, wat me nog vrolijker maakte, ik ging vrolijk naar huis en thuis was ik ook vrolijk. En gelukkig. Ach, dat soort dagen zijn ook wel eens lekker!

Ook vrijdag had ik weer een fijne dag. Dit keer slechts twee uurtjes, van 8.15 tot 10.15. Ik besloot om dit keer iets later van huis te vertrekken. Elke keer een uur te vroeg op mijn werk zijn is best lekker als ik mijn lessen alvast klaar moet zetten en andere dingen moet doen, maar als ik alleen maar een proefwerk hoef te geven, is dat uur een beetje nutteloos. Als ik een trein later neem, kom ik ook nog makkelijk op tijd. Dus zo reed ik iets later dan normaal naar het station. De trein die normaal altijd vertraging heeft reed voor de verandering eens op tijd en ik dacht dat alles goed zou verlopen. Maar helaas. Onderweg liep de trein toch vertraging op, waardoor ik mijn aansluiting miste en ruim een kwartier lang op een ijskoud station moest wachten. De volgende keren vertrek ik dus maar gewoon weer lekker vroeg van huis!

En dan nu: weekend! Ik heb het idee dat ik net een week vakantie erop heb zitten, maar een weekend is nog steeds meer dan welkom. Volgende week staat er een spannende week op het menu: ik krijg er een nieuwe brugklas bij. Ik heb al wat navraag gedaan en het schijnt een hele lieve klas te zijn. Toch blijft het lastig om een klas halverwege het jaar over te nemen. De leerlingen zijn de regels van de andere docent gewend en zijn al wat losser dan aan het begin. Ik begin de les dus met de zinnen “Ik hoorde dat jullie hele lieve kinderen zijn. Bewijs dat maar eens!” en dan maar hopen dat ze het inderdaad gaan bewijzen. En nette kleren aan natuurlijk, wie weet werkt dat dit keer ook!

Liefs!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten