Dagboek: Eindelijk een fijnere week! (#5)

Maandag stond in het teken van de tandarts. Ik ging zondag slapen met een slecht gevoel en ik werd ook weer wakker met een vervelend gevoel: vanmiddag moet ik langs de tandarts! Als ik ergens bang voor ben, dan is het wel voor de tandarts. En voor spinnen, inbrekers, overvallers, het ziekenhuis, injectienaalden etc., maar dat terzijde. Mijn lessen op school gingen daardoor misschien wel extra goed: ik probeerde mijn gedachten zo veel mogelijk op het lesgeven te zetten en dat had als resultaat dat de leerlingen leuk meededen. Tenminste, in de brugklassen dan. Mijn 2havo-les was weer lekker chaotisch: 12 leerlingen kregen 30 strafregels mee. Ze waren natuurlijk enorm pissig, maar ach, dan hadden ze na twee waarschuwingen maar moeten stoppen met praten. Hopelijk leren ze er dan iets van!

Op dinsdag gingen de lessen nog beter dan de dag ervoor, zelfs in mijn 2havo-klas. Ik heb geen strafwerk hoeven geven, ik heb minder waarschuwingen hoeven geven en ik heb een paar leerlingen goed kunnen helpen voor hun proefwerk van donderdag. Het is dan wel jammer dat ik voor het eerst dit schooljaar een telefoon heb moeten afpakken, maar hé, de lessen kunnen toch niet altijd geweldig gaan?

Op woensdag had ik mijn vrije dag. Ik vind zo’n vrije dag midden in de week echt heerlijk. Ik krijg er een mini-weekend-gevoel door, waardoor ik er op donderdag met frisse moed weer tegenaan kan gaan!

Helaas was deze woensdag toch iets minder aantrekkelijk. ’s Middags moest ik naar de tandarts om mijn kroon terug te laten zetten. Ze makkelijk ging dat helaas niet. Het bleek namelijk dat mijn kies, of het stukje dat er nog van over was, dat onder de kroon zit, niet helemaal goed bleek te zijn. Of zoiets. Kortom, ik krijg een wortelkanaalbehandeling. Yes… En daarbij had ik nog heel veel gaatjes en zou ik misschien nog een wortelkanaalbehandeling krijgen. Zucht! Toen ik thuis kwam van de tandarts, hoorde ik ook nog het vervelende nieuws dat de hond van mijn schoonouders was overleden. Ik veegde mijn eigen tranen weg en ik pakte mijn tas in: ik besloot dat ik alvast een dagje eerder naar mijn vriend toe ging.

Mijn lessen op donderdag gingen goed. Ik val in herhaling heb ik het idee, maar als dat continu positief is, dan vind ik dat dat mag. Het eerste uur gaf ik aan mijn 2havo-klas een repetitie en deze keek ik direct tijdens al mijn tussenuren na. De cijfers waren dramatisch, het gemiddelde van de klas was een 4,7. In elk ander geval zou ik diep teleurgesteld zijn, maar nu was ik er wel blij om. Niet omdat ik een hekel heb aan mijn 2havo-klas, maar omdat ik hoopte dat dit als een eye-opener zou werken. Ik heb ze afgelopen dinsdag voor de keuze gesteld of ze klassikaal les willen krijgen op voorwaarde dat ze zich gedragen of dat ze liever een beetje aanklooien zonder mijn uitleg en vrijwel iedereen was het er over eens dat ze vanaf het volgende hoofdstuk meer uitleg willen hebben. Ik hoop dat deze verschrikkelijke cijfers ook de laatste leerlingen zullen overtuigen dat uitleg van een docent toch wel handig kan zijn… ;)

Vrijdag is altijd de dag dat ik mag uitslapen. Helaas lukt dit me nooit. Het ritme van de vorige dagen zit er dan zo ingebouwd, dat ik die er ook niet meer uitkrijg. Daarbij ging de wekker van mijn vriend om 7.00 uur, dus dat was oorzaak twee van mijn vroege opstaan. Om zeven uur ben ik er niet direct uitgegaan. Ik heb nog wat filmpjes zitten kijken op mijn tab, wat blogs gelezen op mijn telefoon en rond half negen vond ik het wel tijd om eruit te gaan. Ik hoefde dan pas om twaalf uur te beginnen met lesgeven, maar in de twee uur dat ik eerder op school was, kon ik mooi wat andere werk gerelateerde zaken doen.

De rest van vrijdag was vermoeiend. Om 15.00 uur was ik klaar en mijn benen waren gesloopt. Sinds een paar weken heb ik met hardlopen heel erg last van mijn kuit. Sinds twee weken krijg ik deze pijn ook als ik sprintjes moet trekken voor het openbaar vervoer en heel af en toe krijg ik deze pijn ook als ik te lang op mijn benen moet staan. Zoals op vrijdag dus. De rest van de middag ging ik met mijn zusje winkelen en de pijn werd er niet minder op. Ik heb mijn zusje – heel zielig… – alleen achtergelaten en ik ben eerder naar huis vertrokken. De rest van de avond mocht ik heerlijk liggend op de bank The Voice kijken. Kijk, zo moet een weekend beginnen!

Liefs!