dinsdag 14 augustus 2012

Eerstegraadsopleiding: waarom niet?

Er is me al vaak gevraagd of ik, nu ik klaar ben met de tweedegraadsopleiding, wil beginnen aan de eerstegraadsopleiding. Als ik die vraag met een nee beantwoord, staan ze me vaak raar aan te kijken. De wiskundevakken op de opleiding verliepen buitengewoon goed en ik lijk er het type voor om op een hoger niveau wiskunde te geven. (Als mensen dat laatste tegen me zeggen, vraag ik me wel af of het een compliment is of niet…)  Toch heb ik al tijdens deze opleiding besloten om (nog) niet verder te studeren. Naast het feit dat ik geen geld heb voor een vervolgstudie (ik krijg dan wel een lerarenbeurs, maar het vervoer en de boeken moet ik dan nog steeds betalen) heb ik op dit moment veel meer zin om ervaring op te doen in het onderwijs. Ik heb drie jaar lang gestudeerd en tijdens stages was ik altijd maar “de stagiaire”. Ik ben nu wel heel benieuwd hoe het is om echt de docent te zijn.

Toch heeft het ook wel wat om nog verder te studeren. Ik ben altijd al leergierig geweest en ik zou nog heel veel studies willen volgen in mijn leven. Op dit moment zit ik midden in een zelfstudie “Webdesigner”, omdat het me leuk lijkt om zelf een website te bouwen in plaats van een standaard zoals deze te gebruiken. Daarbij zou ik ook graag nog meer willen doen met schrijven of met rekenen/wiskunde op zich.  Een andere reden dat ik nu nog niet verder ga met de eerstegraadsopleiding, is dat ik niet weet hoe het lesgeven mij gaat bevallen. Ik heb al veel stages gelopen, maar dat is heel anders dan lesgeven zelf. Mocht het lesgeven me heel goed bevallen en ik ga me vervelen in de onderbouw, dan houd ik de eerstegraadsopleiding zeker als optie. Maar voor nu is het een nee.

Liefs!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten